Francis Picabia painting
Ξεχάσαμε
να νοιώθουμε ζωντανοί.
Η ανάγκη διαφυγής
τραύμα διαμπερές
που καθηλώνει.
Ο χρόνος παγώνει,
δυο κορμιά γυμνά σε περιδίνηση.
Το βλέμμα αχόρταγο βουτά
στις καμπύλες του σώματος.
Μια σταγόνα έξαψης
βάφει ανεξίτηλα
τις φθαρτές πράξεις
πάνω στο σαρκίο μας.
Με ταχύτητα κεκτημένη
φιλιά μέχρι πνιγμού
μουδιάζουν έναν κόσμο που άρχισε
να καταρρέει!
Carpe.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου