ΣΤΑΜΑΤΙΝΑ ΒΑΘΗ - ΠΕΝΤΕ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

 

Painting : Petros Lardas

Μελιτοφόρος Ιθ

21-9-2021

Δίπλα στη γειτονιά, 

τούβλα στιβαγμένα και χέρια παιδικά,

η Μελίνα και ο Ηλίας μικρά παιδιά, 

να ονειρεύονται μέσα από το παιχνίδι για κάστρα και φρούρια με σπαθιά. 

Ο χρόνος περνούσε ποτάμι γοργό.

Στάλα ολάκερος ωκεανός ,

κούρσα αγώνων ο καιρός. 

Και η κυρά Μαρία να ανησυχεί..

"Μα που πήγε αυτό το παιδί...

Πού έχει χαθεί??!!"

Αχ τι γρήγορα που περνάει το λεπτό!!

"Μελίνα που είσαι???

Πάω να τρελαθώ..."

"Έλα καλέ μαμά,

δίπλα ήμουν και έπαιζα το χορό των Ιπποτών."

Ξίφοι, κάστρα και πυρπολητές,

δεσποσύνες με λουλουδάτα φορέματα και πειρατές...

Και η κυρία Μαρία αναθάρρησε που την είδε να ξεμυτά...

"Κορίτσι μου γλυκό κοίτα πως μου χτυπά τρελά η καρδιά...

Να προσέχεις μικρή, δεν είναι μόνο παραμύθια δυστυχώς η ζωή... 

Έχει μάγισσες και πονηρά θεριά."

Η Μελίνα είχε καθάριο βλέμμα και χρυσή καρδιά, 

μάτια μεγάλα, γήινα παρτέρια και χώματα καφετιά...

Μονάκριβη και ονειροπόλα, 

να χάνεται στο κήπο με τις μέλισσες και τα δέντρα με τις θεσπέσιες μυρωδιές, τα οπορωφόρα...

Η γιαγιά καμάρωνε για την αυλή, 

για τον ολάνθιστο κήπο 

και με μια σκούπα στρατιώτης στις επάλξεις από την αυγή...

Ούτε ένα φυλλαράκι ξαπλωτό, 

σάρωνε με μιας το κάθε εκατοστό...

Μα μια ημέρα ήρθε ο Γιώργος να παίξει με τη Μελίνα τη μικρή 

και είχε την φαεινή ιδέα να κάνουν όλο ροδοπέταλα την αυλή. 

Κόψανε όλα τα άνθη από τις τριανταφυλλιές 

και γέμισε ο τόπος αιθέριες μυρωδάτες σταλιές και φωνές...

"Ωωωωω βάιζιζά ιμε, τι έκανες εκεί???!!!

Πάνε οι τριανταφυλλιές, μείνανε γυμνές από ντροπή ."

Ευτυχώς η Μελίνα ήξερε Αρβανίτικα ,

ακούσματα από μωρό 

και έγινε σαν ροδαλή αυγή και φράουλα παγωτό...

"Γιαγιά συγνώμη δεν το σκεφτήκαμε και πολύ 

αλλά τα τριαντάφυλλα θα ξαναανθίσουν και ο κήπος θα θεριέψει πάλι απο χρώμα και ζωή..."

Πέταλα και ευχή, 

μνήμες και σταλιές, 

αγιόκλημα και πράσινοι κήποι κρεμαστοί...

Μπιγκόνιες και μέλισσες σβουριχτές, 

αεικίνητες, φασαριόζες και μουρμουριστές...

Και έτσι κυλούσε η ζωή...

Τριανταφυλλιές με δεσποσύνες, 

κάστρα, μάγισσες ,ιππότες και καρδιά παιδική. 

Τικ τακ...

Μέλι και κεντρί.

Αγκάθια και ροδοπέταλα, μυρωδιές και χτύποι αληθινοί...

Στάλα ολάκερος ωκεανός, 

κούρσα αγώνων ο καιρός. 

Painting: Dimitra SSKALIDI

Μελιτοφόρος Κ

23-9-2021

Αγροτική ακόμα η ζωή. 

Το χωριό δεν είχε ακόμα βιομηχανοποιηθεί.

Κότες, πετεινοί ,πρόβατα, κατσικάκια 

και εργάτες του μόχθου και της γης. 

Η γειτονιά μια γροθιά, 

με την μικρή Μελίνα να χαζεύει της κυρά Χριστίνας τα ζωντανά.

Αλλά αυτό που φοβόταν πιο πολύ, 

ήταν τις τεράστιες αγελάδες, 

με το βλέμμα όλο στοργή. 

Πω πω τι μεγάλα μάτια ήταν αυτά!!

Ουράνια χώματα και γαλαξίες στη ματιά,

στήθη όλο πλούτο και νοστιμιά ,

άγιο δώρο να θρέψουν τα παιδιά. 

Τι γάλα με καφέ έπινε εκεί!!

Πρώτη θέση στο τραπέζι να το πρωτογευτεί!!!

Που να ήξερε ότι κάποια στιγμή  

θα το αναπολούσε με λαχτάρα και μνήμη περισσή. 

Μεγάλη καφεϊνολάτρης από τη κούνια, 

μέχρι και τη κοροϊδία καταλάβαινε που της το νερώνανε και έκανε το προσωπάκι της σαν μουτσούνα. 

" Όχι θέλω σαν το δικό σας σκούρο και παχύ, 

αυτό μοιάζει σαν καφέ νερό, 

η Μελίνα δεν θα το πιει!!!".

Οι αισθήσεις είναι κύματα θεϊκά ,

τρέχουν αχόρταγα σε όλα τα παλιά, 

δίνουν μια γλυκόπικρη τσιμπιά,

που αναριγεί το δέρμα, 

η καρδιά χτυπά ρυθμικά.

Τακ τακ τακ  , ο χρόνος πίσω δεν ξαναγυρνά...

Painting: Antonis Skarlatos

Μελιτοφόρος Κα

25-9-2021

Γλυκόσυρτο φθινοπωρινό χαδάκι, 

μπρουμ μπρουμ το Simson το μηχανάκι.

Στους χωμάτινους δρόμους με χαρά, 

πήγαινε μέσα στα λιβάδια με όλων των λογιών τα αγαθά. 

Εύφορη γη με όλες τις γήινες λιχουδιές.

Ελιές, φιστικιές, μαρούλια, μπρόκολα, αγγουριές.

Και η θεά Δήμητρα να έχει χορό, 

στάχυα χρυσά σε περιβόλι χρυσό. 

Αγέρας θαλασσινός από τον Σαρωνικό,

και Παρναθήσιος από τα στενά, δροσερός. 

Μια στροφή να πάρεις λάθος και να πέσεις, 

πάνω στο χώμα η Μαρία και ο Νικόλας μέσα στης φύσης τις προθέσεις...

Και ξαφνικά μέσα στη γεμάτη σιωπή, 

με των εντόμων την υπόκωφη βουή, 

να ακούς την Μαρία να παίζει φλογέρα από της γης τη φωνή. 

Ένα κλαδάκι από στάχυ έκοψε μικρό και με μια τρύπα το έκανε μαγικό αυλό. 

Αχ Μαρία μου χρυσοχέρα, 

καλλιτέχνημα η κάθε σου σκέψη, 

μουσική με μια φλογέρα. 

Πνευμόνια δυνατά σαν αγέρας

και οι μέλισσες είχαν χαρά ,

δούλευαν πιο πολύ όλη την ημέρα. 

Τα στάχυα λαμπύριζαν ζωή, 

ο ήλιος έδινε σκαμπίλι, χάδι και φιλί.

Ο άνεμος έκανε θάλασσα τον κάμπο τον χρυσό 

και το πράσινο γινόταν χρώμα πάνω στο χρυσαφί καμβά με τα κλαδιά να χαϊδεύουν τον ουρανό. 

Μπρουμ μπρουμ το μηχανάκι, 

ξυπνούσε από λήθαργο την πλάση, 

ελιές γεμάτες από καρπό, 

άνθρωποι με τα χέρια να βγάζουν το γλυκό ψωμί το ζυμωτό.

Μελίσσια και θυμάρι από το βουνό, 

αγριολούλουδα με χάρη να λατρεύουν τον Θεό. 

Χρυσόμυγες να βουίζουν στα δέντρα τα ψηλά 

και χώμα με ψυχή να θρέφει όλα τα ζωντανά. 

 Πίνακας : Dimitra Psilopanagioti

Μελιτοφόρος Κβ

27-9-2021

Βροχή και συννεφιά, 

αεράκι να παρασέρνει την κάθε μικρή σταλιά. 

Να μυρίζει το χώμα, 

να πλουτίζει η γη,

πολύχρωμες ομπρέλες να κάνουν πασαρέλα κάτω από την νεροποντή. 

Τα λουλούδια να γελούν από χαρά, 

να κάνουν μπάνιο ,να ρουφάνε τη δροσιά

και η Μελίνα να ζητάει παγωτό...

"Μπάρμπα Αντρέα πες της ότι δεν έχει άλλο παγωτό "...να φωνάζει η γιαγιά. 

Πόσες φορές είχε πάρει τούμπες στου ψιλικατζίδικου τα σκαλοπάτια!!

Λες και ήθελε με το κούτελο να σπάσει τα πάντα. 

Και η μητέρα της της εξηγούσε η δεκαοχτούρα τι ήθελε με τη φωνή της να πει:

"Δεκαοχτώ, δεκαοχτώ, η Μελίνα δεν κάνει να φάει άλλο παγωτό στην αυλή. "

"Ε ας το φάω μέσα στο σπίτι, αυτό τι πάει να πει??!!"

Γκούχου γκούχου μετά από ελάχιστο καιρό...

" Α θα κάνω υδρατμούς με ευκάλυπτο να γίνω πιο όμορφη εγώ "... Να λέει η μαμά της με ένα γελάκι πονηρό...

"Εεεεεε μαμά θέλω να γίνω πιο όμορφη εγώ...

Κάνε πιο πέρα να κουκουλωθώ με την πετσέτα να αναπνέω πιο πολύ τον αέρα τον ζεστό. "

Απέναντι από το σπίτι είχε ακόμα σπίτια χαμηλά, 

με μεγάλες μάντρες και λουλούδια χρωματιστά. 

Ένας τεράστιος ευκάλυπτος δίπλα στην αυλόπορτα, στου γείτονα την αυλή, 

με τα μακρόστενά του φύλλα έκανε θόρυβο μέσα στην σιγή. 

Πλουμιστός και ψηλός, 

αγέρωχος και με ρίζες μακριές και δυνατός ,

όλο πλούτο και πυγμή. 

Έκλαψε η Μελίνα όταν αυτός έγινε θυσία στης νέας πολυκατοικίας την οικοδομή. 

Βροχή και συννεφιά, 

ομπρέλες πολύχρωμες οι μνήμες με λουλούδια σγουρά, 

να προστατεύουν εικόνες παλιές, 

μέσα στου μυαλού τις καιρικές συνθήκες, 

κινηματογραφικές εικόνες στου παλιού χρόνου τις συνήθειες τις εκκωφαντικές. 

Μένουν οι εικόνες χαραγμένες στις ψυχές. 

Πίνακας: Kostas Mitakos

Μελιτοφόρος Κγ

28-9-2021

Κόκκινη φούστα με άσπρα πουά, 

μαύρα μαλλιά ,μακριά.

Μάτια μεγάλα στο χρώμα του καφέ, 

χείλη σαρκώδη μια απειλή σοφιστικέ. 

Η μικρή δεν μίλαγε πολύ. 

Αφουγκραζόταν τη φύση με διάθεση φιλοσοφική. 

Πόσες φορές βοηθούσε όλα τα έντομα στην αυλή!

Με τα μυρμήγκια ήταν φίλοι κολλητοί. 

Αλλά αυτό που αγαπούσε πιο πολύ, 

ήταν οι μέλισσες που όλο και κάτι θα είχαν να της πούνε στο αυτί...

Βζιζ.....Καλημέρα Μελίνα μου μικρή!!

Στα δυο της χρόνια είχε επισκεφτεί την Αμερική...

Είχε χαθεί, 

είχε σε τεράστια πουλιά με μέταλλο επιβιβαστεί...

Στου Λίνκολν το άγαλμα είχε βγάλει φωτογραφίες με κόκκινο τριαντάφυλλο στα μαλλιά, 

και οι τουρίστες την κάνανε χάζι με τα μάτια της τα αστραφτερά. 

Πολύχρωμοι άνθρωποι και τεράστιοι δρόμοι!!

Ουρανοξύστες, φωνές και αστυνομικοί φουριόζοι. 

Αλλά και πράσινο και μουσική, 

γλώσσες πολλές και όλων των λογιών χοροί. 

Ωωωω... τους κύκνους στο Πότομακ έψαχνε να βρει!!

Πόσο ωραία μυρίζει το τριαντάφυλλο στο αυτί και πόσο διαφορετική είναι η ζωή!!!!