Naoko Paluszak art
Αργυροί άνεμοι στις κάμαρες με τις λευκές σκιές.
Πρόγονοι ακίνητοι στο δάσος με τ’ ανοιχτά παραθύρια
και τις φωνές των ανέμων.
Μακρινές θάλασσες παίρνουν μαζί τους τις ψυχές.
Βαλσαμωμένα όνειρα κάνουν αβάσταχτη τη λησμονιά.
Χειρονομούν απελπισμένα τα έρημα σπίτια.
Πέτρινα σκαλοπάτια οδηγούν σε ζωές ξεριζωμένες.
Κόκκινο κρασί ριγμένο στο χώμα μοιράζεται τον πόνο των ουρανών.
Κορίτσια ετοιμάζουν το νυφικό της άσπλαχνης θύελλας.
Τρεκλίζει ανυπεράσπιστος ο φύλακας των θαλασσών
από την απιστία των κυμάτων.
Κλειδωμένες οι μοίρες στο κουτί με τους καημούς και τα δάκρυα.
Χάντρες πολύχρωμες στο κομποσχοίνι του ήλιου
υπενθυμίζουν την ξεχασμένη χαρά.
Τρίζουν οι γραμμές των τρένων απ’ τη θλίψη των λησμονημένων.
Ιωάννα Αθανασιάδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου