Δρόμος ανηφορικός
μα τον διάλεξα
και στιγμή δεν το μετάνιωσα.
Λαχάνιασα να περπατώ,
η καρδιά φτερουγούσε,
πέταγε από τα στήθη
"όχι μην φεύγεις"
φώναζαν τα πλήθη.
Η διαδρομή μεγάλη
κι η επιστροφή ακόμη μεγαλύτερη
άδικος κόπος να το σκέφτομαι
και φώναξα σ εμένα:
"μα πίσω δεν έρχομαι".
Ο ήλιος μπροστά μονοπάτι ανοίγει
κι η καρδιά από προσμονή πλημμυρίζει
σαν την θέα από ψηλά αρχίζει ν αντικρίζει.
Ζεστάθηκα στην πορεία,
έσκυψα το κεφάλι,
έβρισα τον εαυτό μου
να το βάλω στα πόδια
δεν πέρασε από το μυαλό μου.
Πολυξένη Ζαρκαδούλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου