Φεύγοντας με τα πουλιά
για τη γη του φθινοπώρου
θα κόψω από τα μάτια σου
ένα κομμάτι θάλασσα
κι ένα γεράνι
από την γλάστρα της πόρτας σου
να πάρω μαζί μου,
με πόση λύπη
αφήνω πίσω τη μνήμη
των κάτασπρων βράχων
των ολόφωτων άστρων,
άραγε θα ξαναδώ τη θάλασσα
μέσα στα μάτια σου
θα ξαναβρώ την πόρτα σου
με το κόκκινο γεράνι...
Όμως γελώ στο λυσιτελές καλοκαίρι
κι εσύ κράτα στη μνήμη
τις ευλογημένες μπλε μέρες
το λαμπερό φως που σώνεται
και να μη φοβάσαι
τους γκρίζους ουρανούς
τις μέρες με τις ξαφνικές μπόρες
γιατί θα γυρίζω με τη μορφή του ανέμου
να σε αγγίζω σαν χάδι
στα μαλλιά και στην ψυχή
μέχρι να τα ξαναβρούμε...!
~ Άννα Γεωργαλή ~
Η φωτογραφία ανήκει στην κυρία Αννα Γεωργαλή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου