Τα χέρια μάτωσαν τρυπημένα
από τα καρφιά του μίσους
Έγινε γκρι η ματιά του ηλίου
το Σάββατο και αναστεναγμοί
ξέπλυναν την θυσία των αμαρτωλών
συννεφιών.
Ο ήλιος ικέτης αλυσοδεμένος
με τις κατάρες της ζήλειας
σέρνεται στον ουρανό της περιπλάνησης
στάζει κίτρινη μελαγχολία.
Αδιάφορα τα πουλιά τον προσπερνάνε….
Υπάρχει αιχμάλωτος
στον ορίζοντα του πάθους..
Το ξημέρωμα δεν πλαγιάζει
στο προσκέφαλο της νύχτας
Τα φεγγάρια δεν τυφλώνονται
στο φως του , τα αστέρια φέγγουν
στο παράπονό του
κρυφά γλυστρούν στην καταχνιά…
Τρείς κουβέντες από το στόμα
του ηλίου και οι αχτίνες του
δεμένες με της κακίας τις αλυσίδες.
Φωτογράφησε ξανά τον εαυτό του
της ύπαρξής του τις βιτρίνες
για να καθρεφτίζουν τον εγωισμό τους
των θνητών, των κορμιών ευαισθησίες...
Ξέσπασε σε κλάματα
έκαψε την σιωπή του
και ένα πουλί στο ράμφος του
κρατάει ζωντανή την….ψυχή του!.-
ΠΕΤΡΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΒΕΛΟΥΔΑΣ-μέλος της διεθνούς εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών, εκτελεστικός διευθυντής ποίησης στην συνομοσπονδία ποιητών-συγγραφέων Λατινικής Αμερικής-Αργεντινής, πτυχιούχος ανθρωπιστικών επιστημών πανεπιστημίου ΕΑΠ Πατρών τμήματος Ελληνικού πολιτισμού, φοιτητής παιδαγωγικής προσχολικής αγωγής
Η φωτογραφία είναι από https://novocom.top/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου