Παιδί μου! Επειδή η ζωή ενίοτε μπορεί να τα φέρει έτσι και να χάσουμε τον έλεγχο της, να μας φύγει δηλαδή το τιμόνι μέσα απ΄ τα χέρια, σου γράφω αυτά:
Φρόντισε να διαπνέεσαι πάντα από πνεύμα ελευθερίας. Να μην εγκλωβίζεσαι πουθενά, τίποτα να μην σε περιορίζει και να σε συρρικνώνει.
Ούτε σε φυσικό επίπεδο, πολύ περισσότερο δε σε διανοητικό, ψυχολογικό, πνευματικό επίπεδο.
Μην επιτρέπεις σε καμία περιοριστική αντίληψη και σε καμία εκφοβιστική κατάσταση να σε ορίζουν.
Να ζεις σαν αετός!
Όμως: Επειδή αυτό δεν είναι πάντα εφικτό και επειδή υπάρχουν καταστάσεις που ίσως να αποδειχτούν ανώτερες των ψυχικών και διανοητικών σου δυνάμεων και να μην μπορέσεις να οδηγήσεις τα πράγματα εκεί όπου για σένα είναι το σωστό, το φυσιολογικό, το πρέπον κι έτσι να αναγκαστείς να αφήσεις στην άκρη το όνειρό σου μαζί και τις προσωπικές σου ανάγκες, γνώριζε παιδί μου ότι εάν αυτό δεν το κάνεις με την απόλυτη επίγνωση ότι γνωρίζεις μέσα σου για ποιο λόγο λειτουργείς έτσι, τότε, την στιγμή εκείνη που αναγκάζεσαι από εσωτερικές ή εξωτερικές πιέσεις να το κάνεις, ΥΠΟΓΡΑΦΕΙΣ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ.
Η ψευδαίσθηση, τότε, φιλικά ιστάμενη προς εσένα, θα έρθει και θα σου πει: “Τώρα θα πορευόμαστε μαζί. Θα σου χρειαστώ πολύ διότι για εσένα τώρα άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Θα σε βοηθήσω όσο μπορώ...” Και θα το κάνει σίγουρα με τον καλύτερο τρόπο.
Ίσως αυτή η συνύπαρξη να διαρκέσει μέρες, εβδομάδες, μήνες, ίσως και χρόνια (γνώριζε ότι πολλοί άφησαν αυτό τον κόσμο παίρνοντάς την μαζί τους. Μην το επιτρέψεις να σου συμβεί...!)
Ίσως μάλιστα να χρειαστούν και κάποιες δεκαετίες. Και ίσως επίσης στο μεταξύ να έχεις συνηθίσει να ζεις μαζί της ώστε να θεωρείς ότι αυτό είναι το φυσιολογικό, το ταιριαστό για σένα και μάλιστα...στην χειρότερη περίπτωση...να νοιώθεις καλά εκεί.
Το σημείο όμως αυτό ονομάζεται ΠΑΤΟΣ.
Εκεί είναι που θα έρθω εγώ ξανά στη ζωή σου.
Όπου κι αν βρίσκομαι εγώ τότε... Θα έρθω!
Με αυτά τα λόγια μου; Με μια ανάμνηση; Με μια ανάρτηση; Μ΄ένα όνειρο στον ύπνο σου; Με ένα συνειδησιακό σεισμό;
Δεν ξέρω πως...πάντως θα έρθω.
Μαζί με την Συνείδησή σου θα σου χτυπάμε δυνατά την πόρτα θυμίζοντας σου πως τώρα πια ενηλικιώθηκες αρκετά (κι ας είσαι γύρω στα -ήντα, δεν πειράζει, ποτέ δεν είναι αργά...) διότι τώρα διαθέτεις τις δυνάμεις (ψυχικές και διανοητικές) να τα βάζεις με οποιονδήποτε εχθρό της αλήθειας και να απεμπολήσεις επιτέλους την ψευδαίσθηση.
Αυτή τότε, να ξέρεις, επειδή της είχες δώσει ισχύ και δύναμη, θα αντισταθεί σθεναρά και δεν θα επιτρέψει να χάσει τη βολή της.
Κι έτσι, από φιλική που ήταν θα αρχίσει να γίνεται εχθρική, επιθετική, άγρια και επικίνδυνη!
Είχε “κατσικωθεί” ξέρεις για τα καλά κι εσύ τώρα της χαλάς τη βόλεψη.
Θα σου ψιθυρίζει πολλά για να σε αποτρέψει. Θα σε γεμίζει ενοχές αρχικά. Θα σε τρομοκρατήσει, θα σου δημιουργήσει σενάρια χαμού.
Εσύ όμως δεν θα τσιμπάς...!
Άκουσε με: Σε οποιαδήποτε ηλικία κι αν βρίσκεσαι αξίζει να αποδεσμευτείς!
Η Αλήθεια σε περιμένει με όλες τις χαρές και τα δώρα που αυτή σου έχει ετοιμάσει.
Τόλμησε το!
Αφού είχες την δύναμη να ακολουθείς, να υποτάσσεσαι και να υπηρετείς μια ψευδαίσθηση (γιατί και αυτό κότσια θέλει...) τότε σημαίνει πως έχεις και την ικανότητα αλλά και τη δύναμη να ακολουθείς την Αλήθεια (που είναι πιο απλή και πιο φιλική), να μπεις στη δούλεψή της και να την τιμάς!
Σε εμπιστεύομαι ψυχή!
Κάνε την υπέρβασή σου, γίνου ξανά αετός και διεκδίκησε τη ζωή που σου αξίζει!
Κατερίνα Γαβριλάκη, παρατηρώντας τη ζωή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου