Σε ένα παραμυθένιο όνειρο κι απόψε πάλι σεργιανάς
πάνω στα πιο ατίθασα τα κύματα,τα αιγαιοπελαγίτικα,
με του βοριά τις ανεμοριπές να ρυτιδιάζουνε το πέλαγο
να αντανακλούνε σε μάτια ονειροπόλα,ταξιδιάρικα!
Στης αχνονεογέννητης αυγής το πέπλο που ροδίζει
άγγιγμα που γλυκοφιλάει την σκόρπια αστερόσκονη
στα ασύνορα σύνορα μιας άϋλης νεραϊδοχώρας
που μας χαρίζει μια σπάνι΄ ανατολή αλλόκοσμη!
Όνειρα μυστικά του ουρανού στον ύπνο έπλεξες
με δαντελένιο πέπλο φως αέρινο νεραϊδοσταγμένο
και ξαναγίνηκες με μιας εκείνο το ανέμελο παιδί
στο δάσος της ψυχής οπού σεργιάνιζε το μαγεμένο!
Που πάντα έψαχνε μ΄εκείνη την τόλμη την παράτολμη!
Είναι εκείνο το παιδί που μέσα σου πάντα το ίδιο μένει
το πρόσωπό του πώς ήτανε να θυμηθείς το προσπαθείς
Κι ας σου το κρύβουν οι σκιές και τόσων χρόνων η ανέμη.
Κι αν κάποια αναπάντεχη στιγμή μ΄αυτό ξανασυναντηθείς
και καταπρόσωπο εκείνο το παιδί απ΄τα παλιά κοιτάξεις
βαθειά αυτά τα μάτια τα αθώα ερεύνησε και ρώτα το
τον κόσμο τον κακό αν προσπαθεί ακόμα να αλλάξει.
Σκύψε και φίλα το σεβαστικά,αυτό είναι η νιότη σου
την σπίθα των αγώνων της ψυχής σου μέσα του κρύβει
στα αστέρια.στο φεγγάρι αγνά μαζί του ορκιζόσαστε
πως άλλο κόσμο εσείς θα ξαναφτιάξετε,ό,τι κι αν γίνει .
Και θα τον φτιάξετε ό,τι κι αν γίνει!
Βαρβάρα Κατσιάνου
Φωτογραφία : Βαρβάρα Κατσιάνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου