Ένα ποτήρι κρασί
γεύση σε κόκκινα χείλη
λαμπερά στην αρχή
στην δοκιμή την πρώτη.
Κι όταν δυο δάχτυλα μένει
κοιτάζω επίμονα
στο ίδιο ποτήρι
ένα περίεργο ολόγιομου φεγγαριού
που φοβάμαι πια
ν’αγγίξω την καλλιτεχνία του!
Ω, τι δύναμη έχει,
πώς στροβιλίζει το νου
στου καιρού τα γυρίσματα,
που θυμάσαι και δε θυμάσαι
και θέλεις να το πιείς μονορούφι,
για να μην προκαλεί
την υποψιασμένη ματιά σου
τούτο το ιδιαίτερο περιεχόμενο
του γλυκοθώρητου
κρυστάλλινου
ποτηριού.
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Φιλόλογος,συγγραφέας,ποιήτρια,κριτικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου