Η ΕΛΠΙΔΑ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ

 Nil desperandum!– Ποτέ μην απελπίζεσαι.

Οράτιος

George Frederic Watts  - Ελπίδα. 1886 

Μανόλης Αναγνωστάκης - Αφιέρωση

«Για τους ερωτευμένους που παντρεύτηκαν
Για το σπίτι του χτίστηκε
Για τα παιδάκια που μεγάλωσαν
Για τα πλοία που άραξαν
Για τη μάχη που κερδήθηκε
Για τον άσωτο που επέστρεψε
Για όλα όσα τέλειωσαν χωρίς ελπίδα πια.

 Γιάννης Τσαρούχης, Ελπίς

Σπύρος Αυλωνίτης - Υπάρχει ελπίδα !!

Βουβή θλίψη
στην έρημη πόλη
άμορφο χάος ,
αρχές κατάθλιψης .
Βυθοσκοπώ ανάμεσα
σε διάφορες πλάνες
και την θαμμένη αλήθεια ,
την ώρα που καραδοκούν
καιροσκόποι επιθυμιών .
Κι όμως , μια ανατάραξη
σαν απολογία μνήμης
στην θνησιγενή μου σκέψη
την απολύτρωση φέρνει .
Ένα κόκκινο κυκλάμινο
αμέριμνος ναυαγός
στο πέλαγος της σήψης ,
γαντζωμένο στο βράχο
χρωματίζει το χρόνο ,
δίχως ήχο φωνάζει
πως υπάρχει ελπίδα . . .

ΑΘΗΝΑ 23 -- 03 -- 2020
ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ ΣΠΥΡΟΣ

NIGHT STREET OF HOPE by Leonid Afremov

Κώστας Βασιλάκος - Μη χάνεις την ελπίδα

Όταν πεθαίνουν οι ελπίδες,
τις θάβεις μέσα σου και τις ποτίζεις,
να ξανανθίσουν.
Φυτεύεις έναν κέδρο ,
μια μανόλια και βλέπεις την ελπίδα,
να γίνεται πάλι ζωή.
Όταν φεύγει ένα αηδόνι μακριά ,
σωπαίνεις ,
για να μην του φυλακίσουν τη φωνή.
Όταν η αγάπη γίνεται δάκρυ που κυλά,
μην το αγγίξεις:
είναι το νάμα για μια νέα αρχή.

" Σκέψεις θραύσματα"
Κώστας Βασιλάκος/ Άνεμος Εκδοτική

George Frederic Watts - Faith, Hope and Charity

Κώστας Βασιλάκος -Το χρώμα της ελπίδας

Επιμένει το ψιχάλισμα των ματιών ,
και το γαλάζιο χρώμα
φαντάζει ξεπλυμένο.

Εγώ σε σύγχυση ,
τη μια βουτάω στ’ άπατα της θάλασσας
την άλλη βυθίζομαι απ’ το κενό τα’ ουρανού.

Θέλω τώρα , στα δύσκολα,
να κρατήσω το χρώμα της ελπίδας ,
να βάψω το μέλλον με ζωή .

" Λόγια δραπέτες "
Κώστας Βασιλάκος / Άνεμος Εκδοτική

 Βικτωριανή Πρωτοχρονιάτικη κάρτα με την ευχή "Μακάρι το φωτεινό ουράνιο τόξο της ελπίδας να ομορφύνει τον Χρόνο". Γύρω στα 1877.

Ν. Βρεττάκος - Γράμμα στον άνθρωπο της πατρίδας μου

…Μην με μαρτυρήσεις!
Και προπαντός να μην του πεις πως μ’ εγκατέλειψεν η ελπίδα!
Καθώς κοιτάς τον Ταΰγετο, σημείωσε τα φαράγγια
που πέρασα. Και τις κορφές που πάτησα. Και τα άστρα
που είδα. Πες τους από μένα, πες τους από τα δακρυά μου,
ότι επιμένω ακόμη πως ο κόσμος
είναι όμορφος!
(Νικηφόρος Βρεττάκος)

Finding Hope  by Heidi Dwyer

Άννα Γεωργαλή - ΕΛΠΙΔΑ

Η μέρα μας ανοίγει δρόμο με στοργή
φως στον όχτο της αυγής
στη χώρα του ήλιου,
ανοίγουμε τα παράθυρα
αντίκρυ στο καθάριο γαλάζιο
μας θαμπώνει τα μάτια
οι μέλισσες ανθίζουν στον αέρα
τα περιστέρια σφάζονται στον ήλιο
ένα τραγούδι στα χείλη μας
για το θαύμα της ζωής
ένα χαμόγελο να φέξει στο πρόσωπο μας,
γεννάει μια μικρή σπίθα
μικρή αλλά φέγγει,μεγαλώνει κι απλώνεται
τίποτα δεν μας φοβίζει..
Ώρα για την έπαρση της δύναμης μας
είναι η δύναμη της ελπίδας!

 Alex Jobbagy - Hope 

Κατερίνα Γώγου - Θα 'ρθει καιρός

Θαρθεί καιρός που θ’ αλλάξουν τα πράματα.
Να το θυμάσαι Μαρία.
Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι
που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη
– μη βλέπεις εμένα – μην κλαις. Εσύ είσ’ η ελπίδα
άκου θάρθει καιρός
που τα παιδιά θα διαλέγουνε γονιούς
δε θα βγαίνουν στην τύχη
Δε θα υπάρχουν πόρτες κλειστές
με γερμένους απέξω
Και τη δουλειά
θα τη διαλέγουμε
δε θά ‘μαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.
Οι άνθρωποι – σκέψου! – θα μιλάνε με χρώματα
κι άλλοι με νότες
Να φυλάξεις μοναχά
σε μια μεγάλη φιάλη με νερό
λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές
απροσάρμοστοι-καταπίεση-μοναξιά-τιμή-κέρδος-εξευτελισμός
για το μάθημα της ιστορίας.
Είναι Μαρία – δε θέλω να λέω ψέματα –
δύσκολοι καιροί.
Και θάρθουνε κι άλλοι.
Δεν ξέρω – μην περιμένεις κι από μένα πολλά –
τόσα έζησα τόσα έμαθα τόσα λέω
κι απ’ όσα διάβασα ένα κρατάω καλά:
«Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος».
Θα την αλλάξουμε τη ζωή!
Παρ’ όλα αυτά Μαρία.

Hope  by Ken Day 

Κική Δημουλά -Στην ελπίδα

Σε τι άθλιες συνθήκες ζει
στριμωγμένη μέσα μας
σα να’ ναι αέρας χωρίς φτερά
σα Κική να’ ναι φως
από τον ουρανό τιμωρημένο
στα σκοτεινά να πνέει

ανέχεται
να την ενοχοποιούν τα βάσανά μας
πως τ’ αμελεί

να την καταριούνται οι προδομένοι
λες κι είναι η μάνα του Ιούδα

τη ραπίζουν οι απώλειες
πως άλλα είχε υποσχεθεί

τα δέχεται όλα, ευγνώμων
αρκεί που μένουμε όλοι μαζί της

το απωθούμε
σα να μη συμβαίνει του φερόμαστε
κάπως ταπεινώνει να ελπίζεις

κι όμως
ενώ είναι πρωί
σα να νύχτωσε μοιάζει

όταν αντιληφθούμε ότι λείπει η ελπίδα
για λίγο δηλαδή κάνα δεκάλεπτο το πολύ

όσο για να ψωνίσει για μας από δίπλα
κάτι που έχει από παντού αλλού
εκλείψει.

Hope Floats by Lori McNee

Νίκος Εγγονόπουλος - Σονέτο μάλλον απαισιόδοξο

Το γυμνασμένο μάτι του τραμπούκου
να διέκρινε άραγε των ροδόδεντρων την αρμονία;
Όχι – όχι – μιαν απέραντη ηθικολογία
δε θα βοηθήσει να κάνουμε καλλίτερο τον κόσμο

να ελπίζεις – να ελπίζεις πάντα – πως ανάμεσα εις τους ανθρώπους
– που τους ρημάζει η τρομερή “ευκολία” –
θα συναντήσεις απαλές ψυχές με τρόπους
που τους διέπει καλοσύνη – πόθος ευγένειας – ηρεμία
ίσως όχι πολλές – ίσως να ‘σαι άτυχος: καμία –

τότες εσύ προσπάθησε να γενείς καλλίτερος
εις τρόπον ώστε να έρθει κάποια σχετική ισορροπία

άσε τους γύρωθέ σου να βουρλίζονται πως κάνουν κάτι
σύ σκέψου – τώρα πια – με τι γλυκιά γαλήνη
προσμένεις να ‘ρθ’ η ώρα να ξαπλώσεις στο παρήγορο του
θάνατου κρεβάτι.

Ray Of Hope  by Sunita Wadhawan

Τ. Σ. Έλιοτ - Τετάρτη των Τεφρών

Ι
Διότι δεν ελπίζω να γυρίσω πάλι
Διότι δεν ελπίζω
Διότι δεν ελπίζω να γυρίσω
Του ενός το χάρισμα ζητώντας και του άλλου τον σκοπό
Τώρα δεν μάχομαι να μάχομαι για τέτοια
(Γιατί ο γερό-αετός να ανοίγει τα πτερά του;)
Γιατί να πενθώ
Την αφανισμένη δύναμη της κοινής βασιλείας;
Διότι δεν ελπίζω να γνωρίσω πάλι
Την ανάπηρη δόξα της θετικής ώρας
Διότι δεν νομίζω
Διότι γνωρίζω πως δεν θα γνωρίσω
Την μια κι αληθινή πρόσκαιρη δύναμη
Διότι δεν μπορώ να πίνω
Εκεί, που ανθίζουν τα δέντρα, και πηγές κυλούν, αφού τίποτε δεν υπάρχει πάλι
Διότι γνωρίζω πως ο χρόνος είναι πάντα χρόνος
Και ο τόπος είναι πάντα και μόνο τόπος
Και ότι είναι τωρινό είναι τωρινό για μόνο μια φορά
Και μόνο για έναν τόπο
Χαίρομαι που τα πράγματα είναι όπως είναι και
Απαρνούμαι την ευλογημένη μορφή
Κι απαρνούμαι την φωνή
Διότι δεν μπορώ να ελπίζω να γυρίσω πάλι
Χαίρομαι συνεπώς, έχοντας να οικοδομήσω κάτι
Πάνω στο οποίο να χαίρομαι
Και προσεύχομαι στον Θεό να ‘χει έλεος επάνω μας
Και προσεύχομαι ώστε να μπορώ να λησμονήσω
Τα θέματα που συζητώ τόσο πολύ με τον εαυτό μου
Τόσο πολύ εξηγώ
Διότι δεν ελπίζω να γυρίσω πάλι
Ας αποκριθούν αυτές οι λέξεις
Για ό,τι έγινε, να μη γίνει πάλι
Μήπως η κρίση δεν είναι τόσο βαριά επάνω μας
Διότι τούτα τα πτερά δεν είναι πια πτερά για να πετούν
Μα μονάχα ραπίδια να κτυπούν τον αέρα
Τον αέρα που είναι τώρα ολότελα μικρός και στεγνός
Μικρότερος, στεγνότερος και από την βούληση
Δίδαξέ μας μέριμνα και όχι μέριμνα
Δίδαξέ μας να μένουμε ακίνητοι.
Προσεύχου για μας αμαρτωλούς τώρα και στην ώρα του θανάτου μας
Προσεύχου για μας τώρα και στην ώρα του θανάτου μας.
(Τ. Σ. Έλιοτ, Μετάφραση Αριστοτέλης Νικολαΐδης, Εκδόσεις Κέδρος)

 Hope for the Future by eddiecalz

Πάνος Θασίτης  - Ελπίδα

Υπάρχουν οι πηγές που γεννούν τόσ’ αεράκια
υπάρχουν δάση όπου τ’ αθώα πρωινά ανασαίνουν φίλοι∙
οι πνοές τους φθάνουν ως εμάς και μας γλιτώνουν
φέρνουν μηνύματα της χλόης και του νερού
φέρνουν την ακοή των δένδρων που τα κρατούν απ’ τη μασχάλη
παραμύθια, τα βαριά παπούτσια τους τα λιώνουν
αέρας μπαινοβγαίνει στα ριζά τους
τα κλαδιά τους γέμισαν πανιά,
οι βυθοί της θάλασσας ξυπνούνε μες στα δάση
αλλάζει τάξη ο κόσμος, αγκαλιάζεται σφικτά
χαίρεται η φωνή μας, φίλοι
δικό της το φάρδος τής ημέρας
θάβρει πίστη και θα ζήσει∙
υπάρχουν παντού ο ουρανός και τα παιδιά.
(Πάνος Θασίτης, Από τη συλλογή Πράγματα – 1957)

Endless Hope by Fawn McNeill 

Θέογνης -  Ελπίς ἐν ἀνθρώποισι

Ἐλπὶς ἐν ἀνθρώποισι μόνη θεὸς ἐσθλὴ ἔνεστιν,
ἄλλοι δ’ Οὔλυμπόν<δ’>ἐκπρολιπόντες ἔβαν·

ὤιχετο μὲν Πίστις, μεγάλη θεός, ὤιχετο δ’ ἀνδρῶν
Σωφροσύνη, Χάριτές τ’, ὦ φίλε, γῆν ἔλιπον

ὅρκοι δ’ οὐκέτι πιστοὶ ἐν ἀνθρώποισι δίκαιοι,
οὐδὲ θεοὺς οὐδεὶς ἅζεται ἀθανάτους.

εὐσεβέων δ’ ἀνδρῶν γένος ἔφθιτο, οὐδὲ θέμιστας
οὐκέτι γινώσκουσ’ οὐδὲ μὲν εὐσεβίας.

ἀλλ’ ὄφρα τις ζώει καὶ ὁρᾶι φάος ἠελίοιο,
εὐσεβέων περὶ θεοὺς Ἐλπίδα προσμενέτω·

εὐχέσθω δὲ θεοῖσι, καὶ ἀγλαὰ μηρία καίων
Ἐλπίδι τε πρώτηι καὶ πυμάτηι θυέτω.

φραζέσθω δ’ ἀδίκων ἀνδρῶν σκολιὸν λόγον αἰεί,
οἳ θεῶν ἀθανάτων οὐδὲν ὀπιζόμενοι

αἰὲν ἐπ’ ἀλλοτρίοις κτεάνοις ἐπέχουσι νόημα,
αἰσχρὰ κακοῖς ἔργοις σύμβολα θηκάμενοι.

Viktorija Labinaitė - The angel of hope

Θέογνης -  Ελπίς ἐν ἀνθρώποισι

Μετάφραση Η μόνη θεά αγαθή για τον άνθρωπο είναι η ελπίδα·
οι άλλοι θεοί μας άφησαν κι έφυγαν πάνω στον Όλυμπο.
Έφυγε η Πίστη, η μεγάλη θεά,
η Σωφροσύνη κι οι Χάριτες τη γη μας την άφησαν·
πατιένται οι όρκοι τώρα οι δίκαιοι,
τους θεούς τους αθανάτους κανείς δεν τιμάει·
των ευσεβών το γένος έσβησε, πάει,
ευνομία και δίκαιο κανένας δεν δέχεται.
Μα όσο ζει ένας και τον ήλιο αντικρίζει
θεούς ευλαβούμενος,
την ελπίδα προπάντων πρέπει να σέβεται·
τους θεούς να τιμά θυσίες προσφέροντας
στην πρώτη και ύψιστη πρώτα Ελπίδα.
Και να προσέχει τα άδικα λόγια των αδίκων,
που τους θεούς τους αθάνατους καθόλου δεν νοιάζονται
και πάντα τα μάτια τους τα έχουν στα ξένα
και με τρόπους αισχρούς τα άδικα πράττουν.
(Θέογνης, μετ. K. Tοπούζης)

Θέογνης -Ελεγειακός ποιητής Κατάγεται από τα Μέγαρα, και η ακμή του τοποθετείται στην περίοδο 552-541 π.χ.

 Light of Hope artwork of Thomas Kinkade

Διαβάστε περισσότερα https://homouniversalisgr.blogspot.com/