ΓΡΗΓΟΡΙΑ ΠΕΛΕΚΟΥΔΑ "Αιχμάλωτο φως"

Αιχμάλωτο φως απ΄τις σχισμές δραπετεύει,
της λήθης τη Ρότα παίρνει
τις λέξεις σε θάλασσες ρέει
στο άπειρο μεταναστεύει,
πόσο αθώο είναι το όνειρο
μέσα στα δύσπιστα μάτια μας.

Στις νύχτες γλιστράει
για να χωρέσει σε ξέσκεπο
ουρανό,
αν μπορούσα μορφή να του δώσω,
αν μπορούσα μέσα
σ΄ανέγγιχτη ευτυχία
μέσα της να εγκλωβιστώ.

Αν μπορούσα ν΄ακούσω
ήχους μέσα απ΄τη σιωπή,
τον κόσμο θα κατανοούσα πιότερο,
τον χρόνο θα κρατούσα ακίνητο
στις άκρες των δαχτύλων,
τα ίδια λόγια συνεχώς
θα επαναλάμβανα.

Αγάπα με φως αγάπα με
όπως δεν αγάπησε κανείς
τα σκοτάδια,
όπως ποτέ μου δεν τ΄ αγάπησα
όπως κανείς ποτέ του δεν μ΄αγάπησε
ποτέ του πριν,
με το φως της αλήθειας.

Γρηγορία Πελεκούδα

Η φωτογραφία είναι από https://www.lifo.gr/