Gustave Moreau - Evening and Sorrow
Αν όλα ήταν , μόνο, μέρα η νύχτα,
θα άγγιζες ,θα αναγνώριζες,
πιο εύκολα την κάθε αλήθεια,
ίσως ,έκτιζες, όπως θες τη μοίρα.
.
Γκρίζα σύννεφα στον ουρανό,
βουερός αγώνας με κονιορτό.
Μάχεται ο Έρωτας τον Χρόνο
σε αμφίρροπο αγώνα , οδυνηρό.
Ο Έρωτας απερίσκεπτος ,ορμητικός,
συναισθηματικός ,παρορμητικός.
Κούπες με ήλιους τις καρδιές κερνάει
τις νύχτες, με φεγγάρια τις ξεδιψάει.
Ο Χρόνος, όλα στον Ήλιο τα φωτίζει
κι ύστερα στα Τάρταρα τα ρίχνει.
Τα παιδιά του τρώει ο Χρόνος
καθένα κι ένα τετελεσμένο γεγονός.
Ο Χρόνος δεν κάνει βήμα πίσω.
Ο Έρωτας ,λέει, δεν θα υποκύψω,
τους εραστές που με νοιάζονται
στην φθορά του χρόνου ,δεν θ΄ αφήσω.
Η καρδιά, σε μονοπάτια παραπαίει,
κάποιο απάγκιο μονάχη της γυρεύει
ένα παράξενο τραγούδι την ταξιδεύει
σαν κερί που για φλόγα, νότες έχει.
Όταν, το τέλος νομίζεις πλησιάζει
ο έρωτας φαίνεται, ότι ξεψυχάει
πως, έπεσε τελικά σε άνιση μάχη,
τους άδολους εραστές βοηθάει
και ο Χρόνος μένει σαστισμένος
δεν ξέρει αν είναι νικητής η νικημένος
στα χέρια του ,τα άνθη της αγάπης ,
αντί για τον νεκρό έρωτα βαστάει.
Τον έρωτα ,μην τον μισήσεις ,
ξένος δεν έγινε , δεν έφταιξε σε κάτι.
Μήτε, να τον θρηνήσεις
μικρός δεν ήταν ,ποτέ του δεν εχάθει .
Μόνο αλλάζει την μορφή,
- ακολούθησε τον, ο ίδιος είναι-
μεταμορφώνεται σε αγάπη…
Μιχάλης Γεωργούλης
Μ.Γ. …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου