«Η λύπη δεν υφαίνει ουράνιο τόξο αλλά τα χρώματα θερίζοντας συνθέτει ένα μεσίστιο γιατί που φτάνει δήθεν από μακριά επειδή ποτέ δεν έφυγε.»
Κώστας Παπαγεωργίου
Τοπίο με ένα ουράνιο τόξο – Peter Rubens
Στην έρημη ακτή του φθινοπώρου
περπατώντας δίχως προορισμό
κάτω απ΄το μολυβένιο ουρανό
νερά κατηφόριζαν απ΄τα σύννεφα
πικρά νερά από τα μάτια
κι έσμιγαν τα νερά
στην ξαφνική νεροποντή
τα κύματα αλλόκοτα αγρίευαν
ο αέρας βούιζε οργισμένος
και μη μπορώντας να ξεχωρίσω
αν η καταιγίδα ερχόταν από μακριά
ή αν εγώ ήμουν εκείνη
που την είχε φέρει
δεν αναζήτησα άλλο καταφύγιο.
Αφέθηκα να μουσκεύω ως το μεδούλι
ως το τέλος της βροχής
ως τη σιωπή του ανέμου
ως το τέρμα του ορίζοντα
Νερό κατάντικρυ στον ήλιο
τον κρυμμένο
ως την απρόσμενη στιγμή
που ο ουρανός θα φανερώσει
το τόξο της απαντοχής
ως τη στιγμή που
θα κατηφορίζει η Ίριδα
ολόχαρη
σκορπίζοντας χρώματα
παπαρούνες
χλόη
κίτρινο φως
και πορτοκαλί
το βαθύ γαλάζιο της θάλασσας
μενεξέδες
στους δρόμους του σούρουπου
τις βιολέτες του δειλινού.
κι ο ουρανός θα κατεβάσει
τη γέφυρα
ν΄ανηφορίσουν οι ψυχές
για τον παράδεισο.
Νερό κατάντικρυ στον ήλιο
ως τη στιγμή
που θα σκύψει ο ουρανός.
περπατώντας δίχως προορισμό
κάτω απ΄το μολυβένιο ουρανό
νερά κατηφόριζαν απ΄τα σύννεφα
πικρά νερά από τα μάτια
κι έσμιγαν τα νερά
στην ξαφνική νεροποντή
τα κύματα αλλόκοτα αγρίευαν
ο αέρας βούιζε οργισμένος
και μη μπορώντας να ξεχωρίσω
αν η καταιγίδα ερχόταν από μακριά
ή αν εγώ ήμουν εκείνη
που την είχε φέρει
δεν αναζήτησα άλλο καταφύγιο.
Αφέθηκα να μουσκεύω ως το μεδούλι
ως το τέλος της βροχής
ως τη σιωπή του ανέμου
ως το τέρμα του ορίζοντα
Νερό κατάντικρυ στον ήλιο
τον κρυμμένο
ως την απρόσμενη στιγμή
που ο ουρανός θα φανερώσει
το τόξο της απαντοχής
ως τη στιγμή που
θα κατηφορίζει η Ίριδα
ολόχαρη
σκορπίζοντας χρώματα
παπαρούνες
χλόη
κίτρινο φως
και πορτοκαλί
το βαθύ γαλάζιο της θάλασσας
μενεξέδες
στους δρόμους του σούρουπου
τις βιολέτες του δειλινού.
κι ο ουρανός θα κατεβάσει
τη γέφυρα
ν΄ανηφορίσουν οι ψυχές
για τον παράδεισο.
Νερό κατάντικρυ στον ήλιο
ως τη στιγμή
που θα σκύψει ο ουρανός.
Girl and rainbow Painting by Boyan Dimitrov
Μαρία Κυρτζάκη - Το ουράνιο τόξο
[Ενότητα Ανίχνευση (1968-1971)]
Ψάχνοντας για οποιοδήποτε τόξο
«Το κυνήγι δεν τέλειωσε» είπες
Και τα μάτια χάθηκαν
Το μαύρο ανιχνεύοντας.
«Το ουράνιο τόξο» είπες και γαλήνεψα.
Περνούν οι μέρες
«Τα γεγονότα», είπες, «αναμφισβήτητα».
Κι όμως, σε άφησαν πίσω τα γεγονότα
Σε λησμόνησαν
Οι μέρες έγιναν χρόνια
Και τώρα πια είναι ζήτημα επιβίωσης
Τώρα μετράς στα πέντε σου δάχτυλα
Μετράς κι απορείς
Πώς έγινε, είπες, και σκούριασαν οι κλειδώσεις
Πώς έγινε
Και δεν φύσηξε άνεμος στην πλευρά μας
Δεν το παίξαμε το παιχνίδι μας
Δεν το παίξαμε
Δε γινόταν αλλιώς
Τα κιβώτια βαριά στη μεταφορά
Εύφλεκτα
Κι απορώ κι απορείς κι απορούμε
Στις οικογενειακές συγκεντρώσεις τα βράδια
Πώς η τόση αγάπη εξατμίστηκε
Πώς οι χαρταετοί έπαψαν –τρυπημένοι στο μέρος
της καρδιάς– το παιχνίδι
Από τη συλλογή Οι λέξεις (1973) της Μαρίας Κυρτζάκη
Landscape with a Rainbow, 1915 by Konstantin Andreevic Somov
Τάσος Λειβαδίτης - ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΙΕΣ
Οι νύχτες του χειμώνα μεγαλώνουν κλέβοντας τις έγνοιες της μέρας
ο ποιητής χάνεται για μια λέξη, οι εραστές για μιαν απάντηση
οι αιχμάλωτοι απελευθερώνονται μ’ ένα μονάχα πυροβολισμό
το ουράνιο τόξο είναι η παράξενη αλληλογραφία ανάμεσα σε δυο καταφρονεμένους
Ακόμη και το ουράνιο τόξο έχει κορμί
φτιαγμένο από τις ψιχάλες της βροχής
και είναι μια αρχιτεκτονική αστραφτερών ατόμων,
ωστόσο δεν μπορείς ν’ ακουμπήσεις
το χέρι σου πάνω του,
ή μάλλον, ούτε και το νου σου.
Μετάφραση: Γιώργος Χ. Κουλούρης
Jan Siberechts - Landscape with Rainbow
Χρήστος Ντάλιας - Ουράνιο τόξο
Είδα το Θεό μικρό
σε μια σταγόνα.
Και τίναξα τα χέρια παίζοντας
δίχως να το ξέρω
κάνοντας
ένα πλατύ ουράνιο τόξο.
Κι ακούμπησα στις άκρες του.
Από τη συλλογή Τα επόμενα (1986) του Χρήστου Ντάλια
The Puszta by Karoly, the Elder Marko
ΗΛΙΑΣ Δ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ - ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ
Αυτά τα δέντρα δε σηκώνουν άλλους ανθρώπους πάνω τους,
η φλούδα χάνει τον ήλιο,
εκείνοι οι βράχοι την αρμύρα δεν αντέχουν,
μισόκλειστα κρατούν τα μάτια τους
κι οσφρίζονται τα θέατρα που παίζει το πέλαγος.
Στον ορίζοντα αστράφτουν λαλιές κι εικόνες,
όμως η ανέμη ακόμη χορεύει το μάλλινο
κι οχτρεύει το γρήγορο συνθετικό κύκλο.
Τούτες τις φορές, οι φόρες που πήραμε έχουν άλλες ανάσες
εξόρυξαν ήχους που βαστούν, βαστούν μυρωδιές,
κύκλους από αλώνια στο νου, βουή τζιτζικιών
στην ελεύθερη σκέψη του παραθερισμού.
Αυτές οι μέλισσες χάρισαν όλη τη γλύκα τους να γιάνουμε,
εκείνα τ΄ αρμυρίκια ψήλωσαν
κι έσβησαν την άμμο απ΄ τον ορίζοντά τους,
γύραν στους λόφους, χάδι, άλλο άγγιγμα να δροσερέψουν.
Αυτά τα φύλλα πείσμωσαν, δεν πέφτουν φέτος
κρατούν το χρώμα τους ψηλά,
εκείνα τα νερά θυμήθηκαν τη νιότη τους και ξεχύθηκαν στα πόδια μας.
Αυτά τα γυαλιστερά σύμβολα ξέβαψαν, να γίνουν σύμβολα
τους πάει η αφαίρεση.
Αυτά τα χρώματα έρχονται κάτ΄ επάνω μας σχίζοντας το βαθύ γκρι.
Τι ευτυχία ν ΄ αντέχεις τη λάμψη τους,
να περνάει στο αίμα μας ουράνιο τόξο!
Η καρδιά μου πηδά όταν βλέπω
Ένα ουράνιο τόξο στον ουρανό:
Έτσι ήταν όταν ξεκίνησε η ζωή μου.
Έτσι, τώρα είμαι άντρας.
Γι 'αυτό, όταν μεγαλώσω,
Ή άσε με να πεθάνω!
Το παιδί είναι πατέρας του ανθρώπου.
Και θα ήθελα οι μέρες μου να είναι
δεσμευμένες ο καθένας με φυσική ευσέβεια.
https://www.greelane.com/
Μάνος Κοντολέων - Ο σπουργίτης και το ουράνιο τόξο
Ήταν κάποτε ένας σπουργίτης που ήθελε να γνωρίσει το ουράνιο τόξο. Ήθελε να δει από κοντά τα χρώματά του.
«Είναι πολύ μακριά το ουράνιο τόξο!» του έλεγε η σοφή κουκουβάγια. «Κι εσύ, τόσο μικρούλης που είσαι, θα κουραστείς και θα μείνεις στα μισά του δρόμου!»Όμως ο σπουργίτης δεν άλλαζε γνώμη.Κι έτσι ένα πρωί ξεκίνησε για το μεγάλο ταξίδι.Πέρασε μέσα από το μεγάλο δάσος. Είδε τα λιοντάρια, τις τίγρεις, τους ελέφαντες και τις μαϊμούδες.«Πάω καλά για το μέρος που είναι το ουράνιο τόξο;» ρώτησε ένα χιμπατζή.«Καλά πας!» του απάντησε εκείνος.Μετά από το μεγάλο δάσος, ο σπουργίτης βρέθηκε στη μεγάλη θάλασσα. Είδε τα κύματα, είδε τα ψάρια, είδε τα καράβια, είδε και τους γλάρους.«Για το μέρος που βρίσκεται το ουράνιο τόξο, από εδώ πάνε;» ρώτησε ένα δελφίνι.«Ναι!» του απάντησε εκείνο.Μετά από τη μεγάλη θάλασσα, ο σπουργίτης βρέθηκε στη μεγάλη έρημο. Είδε την άμμο να αστροποβολάει κάτω από τον ήλιο, είδε τα φοινικόδεντρα, είδε τις καμήλες.«Θέλω να φτάσω στο ουράνιο τόξο. Καλά πάω;» ρώτησε ένα σκαθάρι.«Καλά πας!» του απάντησε εκείνο.Μετά από τη μεγάλη έρημο, ο σπουργίτης βρέθηκε στα μεγάλα βουνά. Είδε τα χιόνια, είδε τους αϊτούς, είδε τις αρκούδες, είδε τις δροσερές πηγές και τα πανύψηλα έλατα.«Προς τα πού πέφτει το ουράνιο τόξο;» ρώτησε ένα σκίουρο.«Εκεί!» του έδειξε εκείνος.Και ο σπουργίτης –αν και είχε πια κουραστεί– πήρε κουράγιο και συνέχισε. Το καταλάβαινε πως πλησίαζε.Και ναι! Μόλις πέρασε το τελευταίο βουνό, βρέθηκε στην πεδιάδα που κατοικούσε το ουράνιο τόξο.Ήταν μια πλατιά πεδιάδα, γεμάτη από λουλούδια. Τα λουλούδια είχαν πάνω τους τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Υπήρχαν και μερικές λίμνες. Τα νερά τους είχαν χρώματα του ουράνιου τόξου. Υπήρχαν και πουλιά που τα φτερά τους είχαν τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Υπήρχε και το ίδιο το ουράνιο τόξο. Όμορφο που ήταν!Ο σπουργίτης πήγε και κούρνιασε στην πιο χαμηλή μεριά του. Μπορούσε πια να ξεκουραστεί. Σήκωσε τα μάτια του προς τα επάνω. Ό,τι έβλεπε ήταν λουσμένο σε μαγευτικούς χρωματισμούς.«Αχ, τι ομορφιά!» είπε ο σπουργίτης. «Άξιζε η κούραση!» κι έπειτα έκλεισε τα μάτια του και κοιμήθηκε.Τα όνειρά του είχαν χρώματα του ουράνιου τόξου. Τόσο όμορφα όνειρα ήταν.
Joan of Arc by Annie Swynnerton
ΦΡΕΔΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ -ΚΑΠΡΙΤΣΙΟ
Πίσω από κάθε καθρέφτη
είν’ ένα αστέρι νεκρό
κι ένα ουράνιο τόξο βρέφος
που κοιμάται.
Πίσω από κάθε καθρέφτη
είναι μια αιώνια γαλήνη
και μια φωλιά από σιωπές
που ποτέ δεν έφυγαν.
Ό καθρέφτης είναι η μούμια
της πηγής κλείνει
σαν όστρακο από φως
τη νύχτα.
Ό καθρέφτης
είναι μάνα-δροσιά
το βιβλίο που ανατέμνει
το λυκόφως, η ηχώ που έγινε σάρκα.
«Σουίτα των καθρεφτών» 1921
μετάφραση Τάκη Βαρβιτσιώτη
Landscape with a Double Rainbow 1812 By John Constable
Μελισσάνθη - ΚύκλοιΜια σκάλα, εντός μου, στρέφεται όπως φίδι
που αδιάκοπα, η ψυχή μου, θ’ ανεβαίνει
—σε ύψη και βάθη αβυσσαλέα χαμένη—
μια σκάλα, εντός μου, στρέφεται όπως φίδι
σε κύκλους δαντικούς και δαχτυλίδι
Τις δυο της άκρες τόξο ουράνιο δένει
Μια σκάλα, εντός μου, στρέφεται όπως φίδι
που όλο η ψυχή μου ανεβοκατεβαίνει.
Arundel Castle, with Rainbow by William Turner
Lord Byron - The Bride of Abydos
Or, since that hope denied in worlds of strife,
Be thou the rainbow in the storms of life!
The evening beam that smiles the clouds away,
and tints tomorrow with prophetic ray!
https://publicdomainreview.org/
Das Zeichen des Bundes from the Genesis section of the Augsburger Wunderzeichenbuch (ca. 1552)
Διαβάστε περισσότερα https://homouniversalisgr.blogspot.com/
Πίσω από κάθε καθρέφτη
είν’ ένα αστέρι νεκρό
κι ένα ουράνιο τόξο βρέφος
που κοιμάται.
Πίσω από κάθε καθρέφτη
είναι μια αιώνια γαλήνη
και μια φωλιά από σιωπές
που ποτέ δεν έφυγαν.
Ό καθρέφτης είναι η μούμια
της πηγής κλείνει
σαν όστρακο από φως
τη νύχτα.
Ό καθρέφτης
είναι μάνα-δροσιά
το βιβλίο που ανατέμνει
το λυκόφως, η ηχώ που έγινε σάρκα.
«Σουίτα των καθρεφτών» 1921
μετάφραση Τάκη Βαρβιτσιώτη
Landscape with a Double Rainbow 1812 By John Constable
Μελισσάνθη - Κύκλοι
Μια σκάλα, εντός μου, στρέφεται όπως φίδι
που αδιάκοπα, η ψυχή μου, θ’ ανεβαίνει
—σε ύψη και βάθη αβυσσαλέα χαμένη—
μια σκάλα, εντός μου, στρέφεται όπως φίδι
σε κύκλους δαντικούς και δαχτυλίδι
Τις δυο της άκρες τόξο ουράνιο δένει
Μια σκάλα, εντός μου, στρέφεται όπως φίδι
που όλο η ψυχή μου ανεβοκατεβαίνει.
που αδιάκοπα, η ψυχή μου, θ’ ανεβαίνει
—σε ύψη και βάθη αβυσσαλέα χαμένη—
μια σκάλα, εντός μου, στρέφεται όπως φίδι
σε κύκλους δαντικούς και δαχτυλίδι
Τις δυο της άκρες τόξο ουράνιο δένει
Μια σκάλα, εντός μου, στρέφεται όπως φίδι
που όλο η ψυχή μου ανεβοκατεβαίνει.
Arundel Castle, with Rainbow by William Turner
Lord Byron - The Bride of Abydos
Or, since that hope denied in worlds of strife,
Be thou the rainbow in the storms of life!
The evening beam that smiles the clouds away,
and tints tomorrow with prophetic ray!
https://publicdomainreview.org/
Be thou the rainbow in the storms of life!
The evening beam that smiles the clouds away,
and tints tomorrow with prophetic ray!
https://publicdomainreview.org/
Das Zeichen des Bundes from the Genesis section of the Augsburger Wunderzeichenbuch (ca. 1552)
Διαβάστε περισσότερα https://homouniversalisgr.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου