ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΩΡΓΟΥΛΗΣ "Το δένδρο που μεγάλωνες"

Τοπίο σιωπηλό η σκηνή
η ζωγραφιά χωρίς ψυχή
κι ας είχες υποσχεθεί
πως θα έσφυζε από ζωή.
Στο λαμπρό περίγραμμα
εκεί στάθηκε το βλέμμα
σου ξέφυγε λες και διέφυγε
το δένδρο εκεί στη μέση
που δίχως ζωή στέκει.

Είναι κείνο που μεγάλωνες
μ΄ ελπίδες το στάλαζες
το ξέχασες όταν χάθηκες
στου εαυτού σου τη δίνη…
η υπόσχεση που έδωσες
μετέωρη στο κενό έμεινε
πως εαυτόν θα έταζες
τον ουρανό ν΄ αγγίξει
ολάνθιστο να γίνει

ό,τι ήταν να του δώσεις
δικό σου το κρατούσες
τον ήλιο του έπαιρνες
από το νερό του έπινες
χειμώνες το κερνούσες
έλεγες πως καλούσες
ένα θέρος παντοτινό
ότι ήταν για να ζήσει
ανεπαίσθητα χαλούσες

το δένδρο που καυχιόσουνα
τόσο πολύ παινευόσουνα
ότι θαυμαστό θα έκανες
με ζήλο πως θα μεγάλωνες
εδώ και καιρό πολύ
τη ζωή του έπαιρνες

και να σε τοπίο θλιβερό
αδύναμο σιωπηλό
να θέλει ν΄ αγγίξει
τα όνειρα που χε κτίσει
έχοντας σε πιστέψει …

ό,τι θαύμαζε χάλασε
χωρίς ζωή είναι πια
έτσι που στην έρημο
την άγονη το άφησες
μονάχο ν΄αργοπεθαίνει.
Μ.Γ. ..
Μιχάλης Γεωργούλης

Φωτογραφία :

Dead Tree -  digital artwork by Svetlana Sewell

Από https://fineartamerica.com/