Λέξεις
Άλλοτε έψελναν τις λέξεις
με εξαιρέσεις και κανόνες.
Κι άλλοτε πάλι στο αποκορύφωμα
γλεντιού τις κρεμούσαν άκλιτες
στα κατώγια σαν φόνισσες.
Α! ναι , σήμερα τις φοβούνται πολύ
σαν την κατακόκκινη πείνα
καυχησιάρη λύκου
και δίχως καθυστέρηση
τις ξεριζώνουν μία – μία
για να τις πουλήσουν στα παζάρια
ξώφρενων καιρών
μπας και κονομήσουν τίποτε παράδες.
Στους μπαξέδες τ΄ ουρανού
Κοιτάξτε τους ρόζους στα χέρια μου.
Όνειρα
Όνειρα δεν με βαρεθήκατε πια ;
Θα σας αδειάσω τη γωνιά.
Μαζεύω με σβέλτες κινήσεις
τα συμπράγαλά μου και φεύγω.
Μονάχα , κοιτάξτε
να μην το ρίξετε
στον ύπνο και στην τεμπελιά.
Ψίχα ψυχής
Ε , πως να μην χρεοκοπήσω.
Δεν φαντάζεστε πόσα
καυτά δάκρυα κοστίζει
ένας λυσσασμένος στίχος
που χώνει βαθιά τα νύχια του
στην αναψοκοκκινισμένη
ψίχα της δόλιας μου ψυχής.
Αδιάβαστος
Μην το πείτε σε κανέναν.
Εκνευρισμένος απέβαλα
από την αίθουσα διδασκαλίας
έναν ευρύχωρο ουρανό.
Ήταν πάντα αδιάβαστος.
Χηρευάμενη ρίμα
Με θρασύτητα ερμηνευτικού σχολίου
σκοντάφτω στις ζάρες
χηρευάμενης ρίμας διαβόητης
για τον έκλυτο βίο της.
Από τότε με καταδιώκουν
οι ώρες αναχωρήσεων και αφίξεων
όλων των αυριανών στίχων.
Κοιτάξτε τους ρόζους στα χέρια μου.
Χρόνια τώρα κάνοντας τον περιβολάρη
καλλιεργώ με ζήλο σφυγμούς
αβόλευτων δακρύων
στους μπαξέδες τ΄ ουρανού.
Κι ας κονταροχτυπιέμαι
με σκληραγωγημένα βλέμματα
δυσπερίγραπτων καιρών.
Όνειρα
Όνειρα δεν με βαρεθήκατε πια ;
Θα σας αδειάσω τη γωνιά.
Μαζεύω με σβέλτες κινήσεις
τα συμπράγαλά μου και φεύγω.
Μονάχα , κοιτάξτε
να μην το ρίξετε
στον ύπνο και στην τεμπελιά.
Ψίχα ψυχής
Ε , πως να μην χρεοκοπήσω.
Δεν φαντάζεστε πόσα
καυτά δάκρυα κοστίζει
ένας λυσσασμένος στίχος
που χώνει βαθιά τα νύχια του
στην αναψοκοκκινισμένη
ψίχα της δόλιας μου ψυχής.
Αδιάβαστος
Μην το πείτε σε κανέναν.
Εκνευρισμένος απέβαλα
από την αίθουσα διδασκαλίας
έναν ευρύχωρο ουρανό.
Ήταν πάντα αδιάβαστος.
Χηρευάμενη ρίμα
Με θρασύτητα ερμηνευτικού σχολίου
σκοντάφτω στις ζάρες
χηρευάμενης ρίμας διαβόητης
για τον έκλυτο βίο της.
Από τότε με καταδιώκουν
οι ώρες αναχωρήσεων και αφίξεων
όλων των αυριανών στίχων.
Αβάσταχτη ζωή
Αβάσταχτη η ζωή μου
παππούλη ουρανέ.
Κρυώνω τόσο πολύ
είπα τρέμοντας ανεξέλεγκτα.
Μην απελπίζεσαι σε λίγο
θα ζεσταθεί το κοκαλάκι σου
μου απάντησε συννεφιασμένος.
Είχε δίκιο. Μόλις ανέβηκε
στο παλκοσένικο του κόσμου
σαν πραγματική αρτίστα
μια σπαραχτική βροχή ονείρου
όλα στέγνωσαν μονομιάς.
Πλανόδιος ομπρελάς
Μνηστευμένος με μια συννεφούλα
πλανόδιος ομπρελάς
μαθαίνει πως η ξύλινη σκάλα
της βροχής τρίζει σαν δεκανίκι
σκαλωμένο στις βλέψεις φθινοπώρου.
Άξαφνα
Άξαφνα το κρανίο μου
ζώνεται από στίχους απεργούς.
Έχουν φαγωθεί σώνει και καλά
να τινάξουν τα μυαλά μου στον αέρα.
Αβάσταχτη η ζωή μου
παππούλη ουρανέ.
Κρυώνω τόσο πολύ
είπα τρέμοντας ανεξέλεγκτα.
Μην απελπίζεσαι σε λίγο
θα ζεσταθεί το κοκαλάκι σου
μου απάντησε συννεφιασμένος.
Είχε δίκιο. Μόλις ανέβηκε
στο παλκοσένικο του κόσμου
σαν πραγματική αρτίστα
μια σπαραχτική βροχή ονείρου
όλα στέγνωσαν μονομιάς.
Πλανόδιος ομπρελάς
Μνηστευμένος με μια συννεφούλα
πλανόδιος ομπρελάς
μαθαίνει πως η ξύλινη σκάλα
της βροχής τρίζει σαν δεκανίκι
σκαλωμένο στις βλέψεις φθινοπώρου.
Απόδραση
Θα το σκάσω.
Θα κοιτάξω να το σκάσω
από τούτο τ΄ όνειρο
για λίγες ώρες.
Με στενεύουν τα μπατζάκια
των παύσεών του.
Άξαφνα
Άξαφνα το κρανίο μου
ζώνεται από στίχους απεργούς.
Έχουν φαγωθεί σώνει και καλά
να τινάξουν τα μυαλά μου στον αέρα.
Προσφάι
Τι λαχταρά τούτη η ζήση ;
Έναν γιαλό , ένα όνειρο
κι ένα ποιηματάκι
τόσο δα για προσφάι.
Ο Νίκος Πουλινάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Εργάστηκε ως τραπεζικός υπάλληλος. Κείμενα και ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και εφημερίδες. Επίσης έχει εκδώσει τις συλλογές ποιημάτων « Τράπεζα φιλάσθενης νοσταλγίας » ΑΩ εκδόσεις 2017 καθώς και «Η εθελούσια ερυθρότητα των λέξεων » ΑΩ εκδόσεις 2018
!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή