ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ "Άνοιξη μνήμη_τεφρή"

Είναι που πονάει το σφρίγος της άνοιξης. Τα λιόδεντρα ντραπηκαν να καρπίσουν κι οι λιαχτίδες κρυφτήκαν πίσω απ' το νέον, σαν ομίχλη πολέμου ψυχρού τούτα τα φώτα θερίζουν, κι εκείνο το άσπρο μου φόρεμα θαρρείς πολικό, με βαραίνει. Κι αυτός ο γκρίζος σπουργίτης όλο να κλαίει, πως ούτε και σήμερα βρήκε νερό κι ούτε ψίχουλα συμπόνοιας δε θέλει, ένα παράθυρο μόνο να χαζεύει τη μοναξιά μας μα κι αυτό ρημαγμένο, σπαραξικάρδια γρατζουνούν το περβάζι οι νυχιές των ανθρώπων, ξύνουν τα κουρέλια τού έαρος μήπως και ράψουν ματωμένες γάζες για τις ψυχές. Είναι που πληγώνει το ρίγος της άνοιξης, σφηνάκια θλίψης που κερνάει στα δάχτυλα τού τεφρού, μια μνήμη_τέφρα πάλι μουσκεύει με δάκρυα τις τύχες κι όλα τα μη.

ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ

Η φωτογραφία είναι από το https://pixabay.com/