Carpe " Καραδοκώ..."

Ο ορίζοντας στενεύει,
η εσωτερική μου άβυσσος γυμνώνεται.
Μια βροχή καταρρακτώδη
έφερε τις σταγόνες της έξαψης.
Ξεπεράσαμε τα όρια,
το λίκνισμα της ζωής,
δραπετεύοντας στην ομίχλη.
Ντρέπομαι ,επαιτώ,
χτυπώντας τα τοιχώματα της καρδιάς
για λίγες πνοές.
Ψάχνω στις τσέπες
τα άστρα που μάζεψα εψές
να στεφανώσω τη μορφή σου.
Στα νωθρά δευτερόλεπτα
που ακολουθούν
ανοίγεται ένα παράθυρο μοναδικό.
Καραδοκώ σαν αγρίμι
να νιώσω το ποδοβολητό της καρδιάς,
να μείνω έκθαμβος
αντικρίζοντας τα ασύλληπτα τοπία σου.
Τα υγραμένα σου χείλη
καταβρόχθισαν την εσωτερική μου άβυσσο.

Carpe.

H φωτογραφία είναι από https://gr.pinterest.com/