Γιορτάζεις; Θα στο πω αλλιώς.
-Κάθε χρόνο στη γιορτή σου ,άνοιγε η όρεξή σου
για αγάπες και φιλιά ,για λουλούδια κι αγκαλιά.
Φέτος ,θα στο πω αλλιώς, πάει ο εναγκαλισμός.
Πάνε όλα τα παλιά,οι αγάπες ,τα φιλιά
κι ούτε χέρι να απλώνεις σε όσους σήμερα ανταμώνεις.
-Ποιος είσαι και τι ορίζεις και τις τύχες καθορίζεις,
κι ήρθες μέσα στη χαρά ,να μας βάλεις κλειδαριά!
-Σαν αγέρας να, πετώ και στις χώρες σας περνώ
δεν με σταματάει κανείς ,μα κανείς, μέχρι στιγμής!
-Ούτε φύλακες και νόμοι,έλεγχος και αστυνόμοι;
Και του λόγου σου ποιος είσαι που με χάρη απολογείσαι;
-Φέτος ,θα στο πω αλλιώς ,είμαι ο κορωνοϊός.
Πρόσεχε, τούτη τη μέρα, που γιορτάζετε οι γυναίκες
συγυρίστε το σαλόνι,τα κρεβάτια ,τις καρέκλες
και μη βγαίνετε απ΄το σπίτι για να πάρετε φιλιά
και να ανοίξετε στους άνδρες μια μεγάλη αγκαλιά!
-Και οι άνδρες τι,μπορούνε μόνοι να κυκλοφορούνε;
Δίχως ομορφιά στο πλάι, καμιά βόλτα δεν τους πάει !
-Και αυτοί στο σπίτι μέσα ,γιατί, πρώτη τους φορά,
δεν μπορούν, με αντριλίκια, να περάσουνε μπροστά.
-Σήμερα κορωνοϊέ μου, η γυναίκα έχει γιορτή
και μιλάς στα σοβαρά, μες στο σπίτι να κλειστεί;
-Να κλειστεί και με τη μάσκα και με αντισηπτικά
δίχως γλύκες και λουλούδια ,αγκαλιές και τα λοιπά!
Χρόνια Πολλά γυναίκες όλου του κόσμου
Του χρόνου καλύτερα με υγεία και ειρήνη
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά.
Γυναίκα
Από τα βάθη του χρόνου γυναίκα ,
προσφέρεις και αγωνίζεσαι
κοντά στον άνδρα ,βοηθός και συμπαραστάτης.
Ερωτεύεσαι ,υπανδρεύεσαι,γεννάς και πονάς!
Πονάς στο σώμα αλλά και στην ψυχή.
Μαζεύονται τα σωθικά σου
για τον πατέρα ,τον αδελφό,τον άνδρα ,τον γιο ,
σε πνίγει ο ιδρώτας της προσφοράς
κι αναπαμό δεν έχεις ,ως το τέλος!
Κι αν βγήκες στη δουλειά και μοχθείς
κι αν έλαβες θέσεις ανδρών μοναδικές
κι αν αγωνίζεσαι με ασπίδα την καρδιά σου ,
είσαι ευάλωτη αλίμονο, και αδύναμη
μπροστά στους δυνατούς ,στους "Φαρισαίους"
που διπρόσωποι ,τη μια με το λουλούδι
την άλλη με τη βία ,σου επιβάλλουν τη σιωπή!
Σήμερα ,που θυμάσαι και τιμάς τις ηρωίδες
που άνοιξαν μια χαραμάδα,
να φωτιστούν στο μισοσκόταδο,
σήμερα ,σκέψου για λίγο ,
πόσες άλλες στον κόσμο υποφέρουν
με το πρόσωπο στον τοίχο ,στις ανοιχτές παλάμες ,
χαμένες απ΄ τον κόσμο ,
προδομένες κι από "γυναίκες" που σταυρώνουν
γυναίκες ,τώρα που πάνω απ΄ όλα
επικρατεί το συμφέρον.
Ευάλωτη ,υποχωρητική,αδύναμη ,φοβισμένη ,
μάθε να ζεις καταγγέλλοντας
κάθε μορφή βίας !
Έχεις δρόμο πολύ ,αφού βαρύθυμα ,
γεμίζεις ακόμα με δάκρυα το προσκεφάλι σου!
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Γυναίκα
Δώσε νόημα στη ζωή σου, παρά τις δυσκολίες που περνάς,
παρά το γκρίζο που σε περιβάλλει και την ασκήμια των καιρών.
Κοίταξε στον καθρέφτη σου ,όχι για να φκιασιδωθείς αλλά για να σου μαρτυρήσει,
ότι αξίζει να ζεις!
Να ζεις ,με αγάπη και πάθος για τη ζωή κι ας σου έσπασε κάποιες χορδές της
καρδιάς σου.
Πιάσε πάλι το ρυθμό ,βρες το τραγούδι σου ,εκείνο που σε όρισε κυρά κι
αρχόντισσα ,που σου παρέδωσε τη σκυτάλη του χρέους ,απέναντι στον εαυτό
σου και σε όσους έχουν την ανάγκη σου!
Εσύ γυναίκα ,προσποιήσου τη χαρά ,χαμογέλασε κι ας οργίζεσαι ,για το άδικο
που σε περιβάλλει.
Εσύ, θυμωμένη ,υποφέρεις από μοναξιά ,γιατί κανείς δεν αντέχει τον θυμό σου,
γιατί έμαθες ν΄ απλώνεις χέρι αγάπης ,και μια αγκαλιά τεράστια
σ΄ εκείνους που ποθούνε ,λιμάνι απάνεμο να βρουν και δεν μπορούνε!
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Τσαντόρ
Έκλεισες τα μάτια σου, κι όλα τα παλάτια σου
ένα ψέμα!
Το μικρό παράθυρο, μοιάζει σιδερόφραχτο
πια για σένα.
Έκλεισες τα μάτια σου και το όνειρό σου
πικραμένο!
Σ΄ έναν κόσμο άδικο σ΄ έριξε η τύχη σου
πεπρωμένο,
να πονάς ,να γελάς, όλα ίδια
στο τσαντόρ ν΄ ανεμίζουνε μάτια φρύδια!
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Κρυμμένα δάκρυα
Χρόνια πολλά στο νου της γυροφέρνει
η εικόνα του σχεδόν μοναδική
πλανεύει την καρδιά να περιμένει
η μάνα ν' ανταμώσει το παιδί.
Διαδρομή μοναχική όλη η ζωή της
κρυμμένα δάκρυα πολλά
για το παιδί της,
καρπός του έρωτα γλυκός και τρυφερός
που σ΄ άλλα χέρια πήγε δυστυχώς!
Μάτια θολά κι αργόσυρτο το βήμα
κι ο νους της κολλημένος στα παλιά
στ΄ αγόρι που το έδωσε τι κρίμα
και χάθηκε μακριά στην ξενιτιά!
Τ΄ άλλα παιδιά της δεν μπορέσανε
να σβήσουν την πίκρα, τον αβάσταχτο καημό
φέρνει τα χέρια απαλά πάνω στο σώμα
σα ν΄ αγκαλιάζει το χαμένο της μωρό.
Στον ύπνο της ακόμα τυραννιέται
γέρνει στο μαξιλάρι και ποθεί
λεβέντη αγγελόκορμο να φτάνει
έναν καημό ανείπωτο να γιάνει.
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Γυναίκες αγωνίστριες
(Για την Έλλη Παππά)
Τα βήματά σου αργά , μελαγχολικά
σ΄ έφεραν ως εδώ,
αποκαμωμένη απ΄ τους αγώνες σου,
οδηγημένη από το όραμα της ελεύθερης πατρίδας!
Κι αγνάντεψες έναν κόσμο
που κινδυνεύει να εκραγεί,
γιατί, σαν κόπασαν τα μίση,
περίσσεψε η απληστία,
και επιτήδειοι με στρατιώτες τα συμφέροντα,
πολεμούν να νικήσουν το πνεύμα εκείνων
που αντιμάχονται τον πλούτο!
Ελλάδα των Ελλήνων της Έλλης!
Έλλη των Ελλήνων της Ελλάδας!
Ποια νάσαι άραγε εσύ που διαδηλώνεις,
εσύ, που πήρες τη ζωή στα σοβαρά,
θύμα ,στα θύματα ενός θύτη
που υπονόμευσε τα θεμέλια της πατρίδας,
των ανθρώπων της,
της ανθρωπότητας !
Η βία το καταφύγιό του
σ΄ έναν κόσμο
που δεν ακολουθεί τα βήματά σου,
σα γράφεις συνθήματα, στίχους,
ειρμούς μέσα στα δύσκολα.
Όλες οι σοφιστείες, των εγκεφαλικών
τάχα ανθρώπων, έρχονται στο μυαλό σου
ατόφιες σαν και τώρα που μιλάς για το παρελθόν!
Τι να σκεφτώ!
Την τύχη σου που σ΄έφερε μπροστά στη σύλληψη,
στη φυλακή,
αλλά άξιζε ,γιατί κυοφορούσες μια ζωή,
σε πείσμα της κατάρας που δεν έλεγε να σβήσει.
Και τώρα να,
27-10-2009
διαβάζω το όνομά σου στην εφημερίδα
ως παρελθόν ,ως ανίκητο παρελθόν,
που δε θα σβήσει,
γιατί του ονείρου σου η φλόγα
υψώθηκε νωρίς πάνω απ΄ τα κεφάλια των αδίστακτων,
φώτισε τον ουρανό ,και φωτίστηκε το άστρο σου,
που αιώνες θα κινείται
στην ίδια τροχιά της νίκης και της ελπίδας
μέσα απ΄ το επέκεινα ,μέσα απ΄ τα λόγια μας ,
που θα μιλούν για σένα:
"Όμορφη η ζωή μα και αφόρητη
όταν την κοιτάξεις κατάματα
με τα όχι και τα μη
που σε κάνουν περίεργο, σχεδόν καχύποπτο
απέναντι στο ίδιο το όνειρό σου ,
καχύποπτο στην αυθεντία
που θέλει την καταπίεση
ως μέσο ανάδειξης της ικανότητας
να εξουσιάζει".
Έτσι δάμασες τα δύσκολα ,τις δήθεν αυθεντίες
ορμήνεψες τους αλλοστρατημένους
και μας έφερες ως εκεί
που χαράζει η ελευθερία,
που φωτίζει άπλετα ο ήλιος,
που οι λαοί καταλαβαίνουν τι θα πει αυτό που έλεγες:
"κοινωνικοπολιτική χειραφέτηση"
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Τσιγγάνικοι ρυθμοί
Βλέμμα χαμηλωμένο στην κιθάρα
Τα δάχτυλά σου ανεμίζουν τις χορδές
Ψηλά τακούνια καστανιέτες συντροφιά σου
Τον έρωτα που χάθηκε να κλαις
Ένα ήχο πένθιμο ακούν οι καλεσμένοι
Που σε τραγούδι γρήγορα θα βγει
Τα μάτια σου κοιτάνε άλλον κόσμο
πλανώνται σ΄ άλλον τόπο σ΄ άλλη γη.
Αρώματα και χρώματα κοντά σου
μαλλιά σαν καταρράκτες στο κορμί
Πτυχές που ανεμίζουνε μπροστά σου
Σε κόκκινο, σε μπλε, σε βιολετί.
Σεβίλλη ,Κόρντοβα, Γρανάδα
Χοροί τσιγγάνικοι σε ήχους μαγικούς
Τριαντάφυλλα στολίζουν τα μαλλιά της
Να βλέπεις δε χορταίνεις και ν΄ακούς!
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Τύψεις μονάχα, βασανιστικές!
(Για την Ελένη Τοπαλούδη)
Βλέπω τη φωτογραφία σου ,
μα δυσκολεύομαι να σε κοιτάξω κατάματα !
Ντρέπομαι στ΄ αλήθεια και φοβάμαι
γιατί εμείς ,παρόντες σήμερα ,
αδυνατούμε να συλλάβουμε το μέγεθος της συμφοράς!
Ίσως ο θάνατός σου ,
ένας ακόμη στους πολλούς φρικτούς θανάτους,
που προκαλεί η αβλεψία ,και ο εξοβελισμός
όσων αλίμονο ,δεν θέλουμε ,
γιατί τάχα ,όπως τα λένε, δεν συμβαίνουν.
Αλλά πού πάμε, επιβάτες του ίδιου καραβιού ,
πώς να γλιτώσουμε από τα όσα ανοσιουργήματα συμβαίνουν!
Είμαστε συντριμμένοι από τις ανελέητες πράξεις,
αγανακτισμένοι από τις πολλές πληροφορίες
που δεν θέλουμε πια ν΄ ακούσουμε ούτε λέξη!
Ας πάνε όλες να σβηστούν,
που τόσο σε σημάδεψαν ,βέλη φρικτά ανθρώπων.
Η παρουσία σου -απουσία που δεν τιμά κανέναν
κι ας θέλει τώρα να σώσει το κακό .
Ποιος ,πείτε μου,
ποιος έχει το δικαίωμα να καθορίζει τη ζωή μας !
Ποιος με τον πόνο, με φρικτά μαρτύρια ,
βάζει σε τάξη τους ανθρώπους ,για «καλό» του!
Ποιος άνθρωπος μπορεί να σχεδιάζει
το πώς να φέρει σε απόγνωση γυναίκα ,
πώς να βιώσει αισθήματα βίαια, αφηνιασμένα!
Σκοτεινιασμένε των ανθρώπων νου ,
εκτελεσμένα σχέδια,
ανίσκιωτα φαντάσματα ανεξήγητων δραμάτων ,
ποια δικαίωση να ζητήσουμε,
για να συνεχίσουν, απρόσκοπτα, το ταξίδι τους
ψυχές που έφυγαν ,
άλλες που ζουν
κι αυτές που θα’ρθουν!
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Φωτογραφίες : Christian Schloe art
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου