Κώστας Βασιλάκος - Εγώ δεν είμαι ποιητής
Τα λουλούδια είναι αγάπη ,
τα πουλιά είναι μουσική και ο έρωτας
της ψυχής το φως , έλεγε.
Στο κέντρο αυτός και τ’ αδέσποτα
του έγνεφαν μυστικά έξω απ’ τον κύκλο.
Στη θάλασσα ράβδιζε τα κύματα
για τις χαμένες ζωές των ναυαγισμένων.
Τον έβλεπα να μαλώνει με τον χρόνο
για τα σκουριασμένα τρένα της ελπίδας.
Μοίραζε το πλεόνασμα της στέρησης
στις αόρατες σκιές των πεζοδρομίων.
Και όταν έπεφτε η νυχτιά, ανηφόριζε
κατά το λόφο να μιλήσει στον Θεό.
- Την ημέρα δεν τον βλέπω μονολογούσε ,
κρύβεται από ντροπή για την κατάντια του Ανθρώπου,
μόνο στα σκοτάδια μου φανερώνεται.
Όλοι για σαλεμένο τον είχαν,
μα εγώ τον αποκαλούσα ποιητή
και κάθε φορά για προσβολή το έπαιρνε,
και πάντα με θυμό μου αποκρινόταν.
- Οι ποιητές πουλάνε την ψυχής τους,
εγώ την προσφέρω.
Στο μνήμα του σκάλισα μόνο μια λέξη… ΠΟΙΗΤΗΣ .
Από τότε πάει καιρός πολύς …
ίδιες «βραδιές», «παρουσιάσεις» και «ομιλητές».
Σε μια κρίση εαυτού αποφάσισα ν’ αποκαλυφθώ.
- Κυρίες και Κύριοι ζητώ συγγνώμη,
εγώ δεν είμαι ποιητής , αλήθεια σας λέω .
Les fleurs, c’est l’amour,
les oiseaux, c’est la musique et l’eros
c’est la lumière de la vie, disait-il.
Au centre c’était lui et les animaux errants
lui faisaient signe en secret hors du cycle.
Dans la mer il frappait les vagues avec un bâton
pour les vies perdues des naufragés.
Je le regardais se disputer avec le temps
pour les trains rouillés de l’espoir.
Il faisait partager le surplus de la privation
aux ombres invisibles des trottoirs.
Et la nuit tombée, il montait
sur la colline pour parler à Dieu.
Pendant le jour je ne le vois pas, se disait-il
il se cache par honte pour la décadence de l’Homme,
il n’apparaît que dans mes ténèbres.
Tous le considéraient comme un fou,
mais moi je l’appelais poète
et chaque fois il le prenait comme une insulte,
et me répondait toujours en colère:
- Les poètes vendent leur âme,
moi, je l’offre.
Sur sa tombe je sculptai un seul mot…POETE.
ça fait longtemps depuis…
Mêmes “soirées”, “présentations”et “orateurs”.
Pendant une crise intérieure je décidai de me révéler.
- Mesdames et Messieurs je vous prie de me pardoner,
moi je ne suis pas poète, je vous dis la vérité.
Traduit en français par Paraskevi V. Molari
Σκέψεις θραύσματα (ποίηση , εκδ. « Άνεμος Εκδοτική» , 2012),
Περι-Διαβαίνοντας( διηγήματα, εκδ. Αγγελάκη ,2013),
Λόγια δραπέτες (ποίηση, εκδ. «Άνεμος Εκδοτική» , 2015),
Ανάμεσα σε δυο στιγμές ( ποίηση , Εκδ. Σοκόλη , 2017 ).
Το Ω των Ωκεανών (ποίηση , Εκδ. Σοκόλη , 2019).
Το αριστερό μισό του Ήτα ( ποίηση, Εκδ. Αγγελάκη , 2021).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου