Αν κάποιος θα έπρεπε να περιγράψει με δυο λόγια τον καλλιτέχνη Γιώργο Νινιό, θα μπορούσε ίσως να δώσει τα τυπικά στοιχεία του χρόνου και τόπου γέννησής του. Η καλλιτεχνική του ταυτότητα δεν μπορεί να ορισθεί με σαφήνεια και συντομία, γιατί πρόκειται για έναν άνθρωπο φύσει καλλιτέχνη, αν και στο ευρύ κοινό είναι γνωστός ως ηθοποιός τηλεοπτικός.
Πράγματι, το αστέρι του έλαμψε για πρώτη φορά το 1992, όταν εμφανίστηκε στην επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά «Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά», που στηρίχθηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Κ. Μουρσελά. Με μαεστρία ζωντάνεψε ένα χαρακτήρα που κατακτούσε με μεγάλη ευκολία τις γυναίκες, τον «Λούη», ενισχύοντας έτσι την εικόνα του ως αρσενικού παλαιάς κοπής και εξαιρετικά γοητευτικού άντρα. Το προφίλ αυτό ταίριαξε και με την αδυναμία του στις μηχανές ολοκληρώνοντας ένα δυναμικό κι ευαίσθητο πορτραίτο πολύ αγαπητό και στο γυναικείο και στο ανδρικό κοινό.
Ο ίδιος συχνά έχει δηλώσει δημόσια πως ποτέ δεν επιδίωξε κάτι τέτοιο αλλά και ότι δεν θεωρεί τον εαυτό του ούτε sex symbol ούτε «ωραίο». Το όνομά του δεν έχει συνδεθεί με το life style επιβεβαιώνοντας τα λόγια του. Δίνει συνεντεύξεις, όταν έχει να ανακοινώσει νέα για τη δουλειά του και μόνο.
Έχει να παρουσιάσει έναν τεράστιο κατάλογο με συμμετοχές του ως ηθοποιού σε θεατρικά έργα του ελληνικού και του διεθνούς ρεπερτορίου, καθώς και σε κινηματογραφικά Ελλήνων δημιουργών. Στο ενεργητικό του έχει πολλές βραβεύσεις και διακρίσεις, οι οποίες δεν είναι ιδιαίτερα γνωστές στον κόσμο. Πολλοί ξαφνιάζονται διαβάζοντας γι’ αυτές στη σύντομη αναφορά, που γίνεται στο διαδίκτυο σε λήμμα αφιερωμένο στην καριέρα του στη διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια, τη Βικιπαίδεια.( https://el.wikipedia.org/ )
Συγκεκριμένα, πήρε τιμητική διάκριση για την ερμηνεία του στη «Δέσποινα» στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1990 και το βραβείο Β' Ανδρικού Ρόλου στα Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1989 και 1991 για τις ταινίες «Δεξιότερα της δεξιάς» και «Δραπέτης» και «Ισημερία» αντίστοιχα. Το 2007, βραβεύτηκε στα Θεατρικά Βραβεία Κοινού 2007 για το ρόλο του στο κλασικό αμερικάνικο θεατρικό έργο του Έντουαρντ Άλμπυ «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ;».
Οι εμφανίσεις του στο θέατρο, πάντα επιτυχημένες και sold out, έχουν πάρει εξαιρετικές κριτικές από ειδικούς και κοινό, αν και έχει λατρευτεί για την ερμηνεία του στη συμμετοχή του σε πολλές τηλεοπτικές σειρές. Το διαδίκτυο και οι επαναλήψεις δίνουν τη δυνατότητα να τον γνωρίζουν και νεώτερες γενιές αλλά και να συγκινούνται ξανά και ξανά οι θεατές που αγάπησαν όλους τους χαρακτήρες που με φυσικότητα τους ζωντανεύει δίνοντάς τους υπόσταση ρεαλιστική και εντάσσοντάς τους στην καθημερινότητά τους. Η μικρή οθόνη έχει δώσει στο Γιώργο Νινιό θέση ξεχωριστή στην καρδιά του κόσμου, γιατί τον φέρνει στα σπίτια και τον συνδέει με τη ζωή του καθενός, που επιλέγει να τον δει. Πολύ συχνά συμμετέχει σε εκπομπές ψυχαγωγίας με μεγάλη ακροαματικότητα φωτίζοντας κι άλλες καλλιτεχνικές του ιδιότητες.Χορεύει, τραγουδά και παίζει μουσική δίνοντας δείγμα του πολύπλευρου ταλέντου του.
Δυστυχώς όμως, αντίθετα με τις κινηματογραφικές ταινίες και τις τηλεοπτικές σειρές, που επιτρέπουν τη συνεχή επαφή με τον θεατή, το θέατρο, πλην κάποιων εξαιρέσεων θεατρικών παραστάσεων σκηνοθετημένων για την τηλεόραση, απαιτεί να πας να τον δεις από κοντά. Όσοι θαυμαστές του είχαν αυτή την επιλογή δηλώνουν ενθουσιασμένοι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Είναι βέβαια γεγονός αδιαμφισβήτητο πως ο ηθοποιός στο θέατρο κρίνεται, εκεί που απέχει μια ανάσα από το θεατή και αλληλεπιδρά υποχρεωτικά μέσα σε αυτή τη μοναδική και, γι’ αυτό το λόγο,μαγική ατμόσφαιρα που δημιουργείται μέσα στην αίθουσα με όσα διαδραματίζονται στη σκηνή. Τυχεροί λοιπόν όσοι είχαν την εμπειρία ενός τέτοιου ηθοποιού σε θεατρική παράσταση.
Οι θεατρικές του εμφανίσεις ως τώρα είχαν να κάνουν κυρίως με αθηναϊκές σκηνές με ελάχιστες εξαιρέσεις στην επαρχία λόγω εκτάκτων ή μόνιμων παραστάσεων. Στη χρονιά που μας πέρασε, από το φθινόπωρο του 2018 ως και την άνοιξη του 2019, έπαιξε στο θεατρικό έργο του Γεράσιμου Σταύρου «Καληνύχτα Μαργαρίτα» σε παραγωγή του ΚΘΒΕ στη Θεσσαλονίκη, δίνοντας την ευκαιρία στους θαυμαστές του της Βόρειας Ελλάδας να τον ευχαριστηθούν σ’ αυτό το κλασικό πια έργο νεοελληνικού ρεπερτορίου σε σκηνοθεσία Φ. Μακρή.
Οι θεατρικές του εμφανίσεις ως τώρα είχαν να κάνουν κυρίως με αθηναϊκές σκηνές με ελάχιστες εξαιρέσεις στην επαρχία λόγω εκτάκτων ή μόνιμων παραστάσεων. Στη χρονιά που μας πέρασε, από το φθινόπωρο του 2018 ως και την άνοιξη του 2019, έπαιξε στο θεατρικό έργο του Γεράσιμου Σταύρου «Καληνύχτα Μαργαρίτα» σε παραγωγή του ΚΘΒΕ στη Θεσσαλονίκη, δίνοντας την ευκαιρία στους θαυμαστές του της Βόρειας Ελλάδας να τον ευχαριστηθούν σ’ αυτό το κλασικό πια έργο νεοελληνικού ρεπερτορίου σε σκηνοθεσία Φ. Μακρή.
Τα τελευταία χρόνια έκανε και την εμφάνισή του ως σκηνοθέτης στο θέατρο, σκηνοθετώντας και τον εαυτό του στο έργο του Αύγ. Κορτώ «Η μαμά μου η Κασσάνδρα», για το οποίο έκανε και τα σκηνικά και έγραψε και τη μουσική.
Όπως έχει φανεί πλέον μέσα από συμμετοχές στον κινηματογράφο, στο θέατρο, στην τηλεόραση, σε μουσικές σκηνές και συναυλίες, ότι η σχέση του με τη μουσική είναι πολύ ιδιαίτερη.Συχνά τον έχουμε ακούσει να ερμηνεύει μοναδικά δικά του και ξένα τραγούδια, είτε παίζοντας μουσικά όργανα είτε τραγουδώντας. Ο ίδιος δεν δηλώνει μουσικός ή συνθέτης θεωρώντας πως η ενασχόλησή του με τη μουσική είναι μια προσωπική του ανάγκη για καλλιτεχνική έκφραση, που συμβαίνει με πολλή αγάπη.
Και για να ολοκληρωθεί αυτή η συνοπτική παρουσίαση του Γιώργου Νινιού, ας σημειωθεί πως η χρονιά που τον γέννησε είναι το 1959 και η πόλη είναι η Αθήνα, στην οποία μεγάλωσε και σπούδασε. Κατάγεται δε από ένα μικρό χωριό της Μεσσηνίας, τον Άμμο, δίπλα στον Πάμισο και κοντά στην Καλαμάτα.
Εν κατακλείδι πρέπει να επισημανθεί ότι ένα πορτραίτο αυθεντικού καλλιτέχνη, δημιουργείται χωρίς να ολοκληρώνεται ποτέ. Οι άνθρωποι που ασχολούνται με την Τέχνη είναι ακαθόριστοι και ρευστοί, γιατί δε χωράνε σε καλούπια, είναι άπιαστοι, γιατί ξεγλυστρούν σαν το νερό μέσα από τα χέρια μας και δραπετεύουν αενάως, γιατί δεν παγιδεύονται στο χρόνο.
Εν κατακλείδι πρέπει να επισημανθεί ότι ένα πορτραίτο αυθεντικού καλλιτέχνη, δημιουργείται χωρίς να ολοκληρώνεται ποτέ. Οι άνθρωποι που ασχολούνται με την Τέχνη είναι ακαθόριστοι και ρευστοί, γιατί δε χωράνε σε καλούπια, είναι άπιαστοι, γιατί ξεγλυστρούν σαν το νερό μέσα από τα χέρια μας και δραπετεύουν αενάως, γιατί δεν παγιδεύονται στο χρόνο.
Σοφία Δ. Νινιού
Φιλόλογος και Συγγραφέας
Αναδημοσίευση από το περιοδικό «διαδρομές», τεύχος 7, Οκτώβριος 2019,
ΣΣΙΛΤΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου