Ρουφάω το αίμα απ' την πληγή,
αναζητώ τα ίχνη,
χάνομαι στην τρικυμία του κόσμου.
Ο χρόνος αντεπιτίθεται
ο αντίλαλος της χαμένης αθωότητας
κατρακυλά στα γκρέμια.
Ολομόναχος στο κενό
ακούω το θρόϊσμα των πόθων,
αγγίζω την παλίρροια των δακρύων σου.
Ελάχιστος ο φωτισμός,
με τη μοίρα στο στόμα
αναζητούμε χαραμάδες ευτυχίας.
Δυο κορμιά γυμνωμένα
σφάζουν το φόβο,
σχίζουν το πανωφόρι του χρόνου.
Η αίσθηση της αφής
εισχωρεί ασυγκράτητη.
Τρεμοσαλεύουν τα σώματα,
οι πνιχτές κραυγές καταστρέφουν
την ησυχία μιας απραξίας που λίμναζε.
Η αχνή μυρωδιά της ζωής αναδύεται τις στιγμές της έκστασης.
Carpe.
Πίνακας : Alberto Pancorbo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου