Το αίμα ιριδίζον
εκπνέει στις ακτές της θαλάσσης.
Εκθέτουμε τη ζωή
στα καλά και συμφέροντα.
Οι θαμώνες του εφήμερου κόσμου
λογοκρίνουν τα παθιασμένα λόγια.
Τα μικροαστικά πρέπει
κατασπαράσσουν την ομορφιά,
την ρίχνουν στα υγρά κελιά
της λήθης.
Η επικείμενη απελευθέρωση της
ανησυχεί τη συνάθροιση των απαθών.
Δυο μάτια εκφραστικά
απλοποιούν τις παράξενες λεπτομέρειες
αναγεννούν τους παλμούς.
Η ομορφιά τολμά και δραπετεύει,
αιφνιδιάζει την ασημαντότητα
των στάσιμων νερών.
Το μαρτύριο της σιωπής τερματίζεται,
η εκστατικότητα κατακλύζει και την τελευταία ρανίδα του αίματος.
Carpe.
Η φωτογραφία είναι από https://www.doctissimo.fr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου