από σκέψεις κενές .
Σπάει τις σιωπηλές νύχτες
μια αναταραχή κρυφή.
Τα φτωχά μου μάτια
γέμισαν θρήνους.
Ο πόνος της έλλειψης
καταπνίγεται μέσα σε λέξεις άνυδρες.
Όλα περνούν σε δεύτερη μοίρα,
στο βάθος της καρδιάς
η ελπίδα χυμάει αχαλίνωτη.
Τόσο καιρό είχα λησμονήσει
το ζωντανό σου σχήμα.
Το απόθεμα της ζωής εκκωφαντικό,
κατέκλυσε πια τις αισθήσεις μου.
Carpe.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου