O Αλμπέρτο Μοράβια (Alberto Moravia, ψευδώνυμο του Alberto Pincherle, 28 Νοεμβρίου 1907 - 26 Σεπτεμβρίου 1990) ήταν Ιταλός συγγραφέας, πεζογράφος και δημοσιογράφος
Καταγόταν από εύπορη μεγαλοαστική οικογένεια της Ρώμης. Στα 16 του προσβλήθηκε από φυματίωση και για δυο χρόνια έμεινε σε σανατόριο όπου συμπλήρωσε μόνος του την μόρφωσή του. Εργάστηκε μετά ως δημοσιογράφος στο Τορίνο και στο Λονδίνο.
Στα 22 του δημοσιεύτηκαν Οι Αδιάφοροί του, απεικόνιση της ηθικής κατάπτωσης στην οποία οδηγείται μια μεσοαστική οικογένεια χωρίς αρχές, έργο που προκάλεσε αίσθηση για την ωμή περιγραφή της νεανικής ιδίως διαφθοράς.
Σύζυγός του από το 1941 μέχρι το 1962 ήταν η συγγραφέας Έλσα Μοράντε. Το 1984 εξελέγη ευρωβουλευτής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας.
Τα μυθιστορήματα και τα διηγήματά του εξετάζουν την μοναξιά και την ανθρώπινη αλλοτρίωση, την έλλειψη δημιουργικού ενδιαφέροντος (La noia, 1960) και την προσπάθεια διαφυγής μέσω του γενετήσιου ενστίκτου χωρίς βαθύτερα αισθήματα. Το λιτό και χωρίς εξωραϊσμούς ύφος του και οι χαρακτήρες που είχε δημιουργήσει τον κατατάσσουν ανάμεσα στους σημαντικότερους πεζογράφους της εποχής του.
Θέματα και λογοτεχνικό στυλ
Η ηθική ξηρότητα, η υποκρισία της σύγχρονης ζωής και η αδυναμία των ανθρώπων να βρουν την ευτυχία με τους παραδοσιακούς τρόπους, όπως είναι η αγάπη και ο γάμος, είναι τα βασικά θέματα στα έργα του Αλμπέρτο Μοράβια. Συνήθως αυτές οι καταστάσεις είναι τυπικά παραδείγματα της μεσοαστικής τάξης· ο γάμος είναι ο στόχος σε κάποια έργα όπως στο Disobedience ("Ανυπακοή") και στο L'amore coniugale ("Ο γαμήλιος έρωτας"). Η αλλοτρίωση είναι το θέμα σε άλλα έργα όπως στο Il disprezzo ("Η περιφρόνηση") και στο La noia ("Η πλήξη"), παρά την καταγραφή των γεγονότων από μια λογική και ρεαλιστική οπτική. Τα πολιτικά θέματα είναι συχνά παρόντα: ένα παράδειγμα είναι το έργο La Romana ("Η Γυναίκα της Ρώμης"), όπου περιγράφεται η ιστορία μιας πόρνης η οποία είναι μπλεγμένη στο φασιστικό καθεστώς και σε ένα κύκλωμα συνωμοσίας. Ο ακραίος σεξουαλικός ρεαλισμός στο έργο La noia εισήγαγε τα πειραματικά έργα της δεκαετίας του '70.
Το ύφος γραφής του Μοράβια θεωρήθηκε εξαιρετικά άκαμπτο και αδέσμευτο ενώ χαρακτηριζόταν από στοιχειώδη, συνηθισμένα λόγια μέσα σε μια περίπλοκη σύνταξη. Δημιουργείται μια περίεργη διάθεση μέσω της ανάμειξης προτάσεων που η καθεμιά συνιστά την περιγραφή μιας ενιαίας ψυχολογικής παρατήρησης. Στα μεταγενέστερα μυθιστορήματά του ο εσωτερικός μονόλογος κυριαρχεί.
Εργα
(2013) Οι δύο φίλοι, Εκδόσεις Πατάκη
(2011) Ιστορίες από την προϊστορία, Μεταίχμιο
(2010) Περιπλάνηση στην Αφρική, Κέδρος
(2004) Ιστορίες από την προϊστορία, Μεταίχμιο
(2003) Διηγήματα που σκόρπισαν στο δρόμο, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2000) Ο κομφορμιστής, Εκδόσεις Πατάκη
(1997) Αυγουστίνος, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.
(1997) Ένας προσεκτικός άνθρωπος, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.
(1995) Οι αδιάφοροι, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.
(1994) Το πράμα, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.
(1992) Η γυναίκα λεοπάρδαλη, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.
(1991) Η βίλα της Παρασκευής, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.
(1991) Η πλήξη, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.
(1991) Ο παράδεισος, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.
(1990) Το ταξίδι στη Ρώμη, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.
(1989) Εγώ κι αυτός, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.
(1988) Ο άνθρωπος που κοιτάζει, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.
(1985) Αγκοστίνο, Οδυσσέας
Συμμετοχή σε συλλογικά έργα
(2018) Ανθολογία ιταλικού διηγήματος, Οροπέδιο
(1999) Robert Bresson, Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
(1995) Nanni Moretti, Εκδόσεις Καστανιώτη
(1991) Η ζωή του Μοράβια, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.
(1987) Ο τρελλός χορός της Μαίριλυν, Οδός Πανός
Εγώ κι αυτός
Το "Εγώ" ζητάει την εξύψωση· "Αυτός" -έτσι ονομάζει ο Μοράβια το αντρικό όργανο του σεξ- αντιστέκεται χωρίς χαλινάρι στην εξύψωση, ώσπου να γελοιποιήσει κάθε εξυψωτική προσπάθεια του "Εγώ". Βέβαια μιλάμε για την έξυπνη και κάπως πρωτότυπη δόμηση του μυθιστορήματος "Εγώ κι Αυτός" του Μοράβια, για το οποίο ο ίδιος θα πει: "Προσπάθησα να πω λογοτεχνικά ό,τι συνήθως περιγράφεται στα ψυχολογικά εγχειρίδια". Υπάρχουν κι οι προεκτάσεις και, προπαντός, αυτές που ξεκινάνε απ' τις αντιθέσεις ανάμεσα στην κωμική δυάδα του "Εγώ κι Αυτός", για να φτάσουν στον αφηρημένο παρατηρητή της ζωής, στην ανία κλπ.
Η καυστική κοινωνική και πολιτική σάτιρα, το μαστίγωμα του μικροαστισμού, της υποκρισίας και του φαρισαϊσμού δίνονται με πολλή μαεστρία απ' το συγγραφέα.
Ο άνθρωπος που κοιτάζει
"Ο άνθρωπος που κοιτάζει"... Κάποιος που κοιτάζει, και κάποιος άλλος που παρακολουθεί αυτόν που κοιτάζει. Φυσικά, αν τα πράγματα περιορίζονταν ως εδώ, θα είχαμε να κάνουμε με μιαν απλή περίπτωση ηδονοβλεψία. Εδώ όμως η περίπτωση είναι περίπλοκη, γιατί ο ηδονοβλεψίας ξέρει ή υποψιάζεται ότι τον παρακολουθούν. Χωρίς, άλλωστε, τούτη την περιπλοκή, ένα μυθιστόρημα με ήρωα έναν ηδονοβλεψία θα κατέληγε σε μια σειρά από πικάντικες και σκαμπρόζικες εικόνες - και τίποτα παραπάνω. Κι όμως, ο Αλμπέρτο Μοράβια κατάφερε να δημιουργήσει μιαν από τις πιο συναρπαστικές ιστορίες του, γεμάτη από φινέτσα και εκπλήξεις και με χαρακτήρες σπαρταριστούς όχι μόνο τον διανοούμενο-ηδονοβλεψία, αλλά και τις θελκτικές και διφορούμενες γυναικείες φιγούρες, από τις πιο ζωντανές που έχει πλάσει η δημιουργική φαντασία του.
δείτε περισσότερα https://homouniversalisgr.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου