Τα βαγόνια των τρένων
σκουριασμένα κουφάρια
διαδρομών ζωής.
Χτύπησα την πόρτα
το πρωί στις δύο.
Η απόκριση ήρθε να γκρεμίσει
τη σιωπή.
Μέσα στη νύχτα
νοιώσαμε την ένταση.
Οι αισθήσεις κρυφοκοίταξαν τη ζωή.
Όλα μεταμορφώνονται
προκαλούν ανατριχίλες.
Γεμάτα υπονοούμενα
τα χέρια αγγίζονται.
Τα πόδια τρέμουν,
μένω αγκιστρωμένος
στην προσμονή των ματιών σου.
Ένα πέπλο αγαλλίασης κάλυψε τα περασμένα.
Carpe.
Η φωτογραφία είναι από https://www.pinterest.ca/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου