ΑΝΝΑ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ-ΤΣΙΟΥΛΠΑ "Τρεις μονόλογοι, μια τριλογία"

Ο μονόλογος του Ζήση

Τι έπαθα; Ό,τι παθαίνει ένας που αποφασίζει παρανόμως,να χτίσει ένα σπιτάκι σε μια πλαγιά,μέσα στο δάσος. Μόνο που αφού ξεπέρασα τα δύσκολα γραφειοκρατικά, δεν αρκέστηκα στα λίγα τετραγωνικά, μεγάλωσε και η οικογένεια, μέχρι και πισίνα έφτιαξα. Την πρώτη φορά που μπήκα μέσα, ένιωσα τόσο παράξενα.Ποιος;Εγώ που όργωσα τους ωκεανούς για το μεροκάματο και το νυχτοκάματο,συνταξιούχος απολάμβανα την καθημερινότητά μου.Είχα κι εκείνη την ηθοποιό, την κυρά Μαίρη, που έφτιαξε μια σπιταρόνα,όχι από το θέατρο,από τα χρήματα του Ιταλού που παντρεύτηκε στα πενήντα της."Ζήση,τώρα θα ζήσουμε,μόνο να μην μας βάλουν φωτιά και καούμε κατά δω που ήρθαμε"

Και να, που χήρα αυτή, χήρος κι εγώ, και οι δυο με κάποια κινητικά προβλήματα,εκείνη με υπηρεσία,εγώ μόνος, μας έμελλε να χάσουμε τα πάντα.

Εκείνη,τότε,μου τηλεφώνησε από ένα ξενοδοχείο. «Ζήση,κάηκαν όλα όπως το φοβόμουνα,τι τα θέλαμε τα σπίτια μέσα στο δάσος και με πολλές παρανομίες. Πληρώσαμε και τα μαλλιά της κεφαλής μας να τα νομιμοποιήσουμε. Τώρα;"

Ήμουν τόσο σκασμένος, χολωμένος που δεν ήθελα να πω πολλά στην γκαντέμισσα. Τη θεωρούσα κάπως υπεύθυνη για το κακό και δεν έκρινα τον εαυτό μου, που έκανα μια τέτοια επιλογή.

Εγώ βρέθηκα στη Σαλαμίνα στην κόρη μου.

Σήμερα, περνάω καλά εδώ αλλά τι να πω, σκέφτομαι κι εκείνο το "σαν το σπίτι σου πουθενά".Και τι σπίτι!Αφού όλοι έφυγαν,τα παιδιά ερχόταν κάπου-κάπου, τι το'θελα και δεν το πούλησα τουλάχιστον;

Πρόλαβα, όπως και η γειτόνισσά μου, και πήρα τις οικονομίες μου.

Τώρα,γράφω,γράφω συχνά για όσα έζησα ο Ζήσης αλλά και πολλά όπως τα φαντάζομαι.Έχω φτιάξει ένα δωμάτιο τέλειο. Δεκατέσσερα τετραγωνικά και τα έχει όλα: κουζίνα,τραπεζαρία,υπνοδωμάτιο,όλα σε ένα χώρο όπως στο εξωτερικό.Μια ωραία πόρτα με βγάζει στο μπάνιο και τέλος.Την ιδέα αυτή μου την είχε πει μέσα στα πολλά η ηθοποιός."Ζήση,δεν κάναμε καλά,τόσα τετραγωνικά τι τα θέλαμε, για τι προορίζονταν;Η φίλη μας στην Ιταλία έχει ένα κουκλίστικο χώρο,μικρό. Στα δυο βήματα η κουζίνα,το κρεβάτι,στη μέση το τραπέζι και σε τρία βήματα το μπάνιο.Όσο για τον επισκέπτη, ποτέ δεν φιλοξενεί κανένα,να πάνε στο ξενοδοχείο,τους λέει".

Μάλλον με γλωσσόφαγε αλλά όχι είναι που σαν έχεις καιρό καταστρώνεις σχέδια και όταν έρθει το κακό τα βάζεις με όλους και με όλα.

Τώρα, που καίγεται η χώρα, εγώ εδώ γράφω, φέρνοντας στο νου μου τα παθήματά μου.Χτίζουν παντού, μέσα στα δάση. Πρώτα τα κατακτούν, φράζουν χώρους,μετά τους οικοδομούν,μετά τους νομιμοποιούν και μετά ....τους τα καίνε.Αν δεν το πάθαινα δεν θα έγραφα τώρα τούτη την ιστορία.Είναι κι άλλοι πολλοί οι λόγοι που τα καίνε αλλά με τον άνθρωπο και τα συμφέροντα,πού να βρεις άκρη.

Να σημειώσω και τούτο: η γιαγιά μου η Μαρουσώ, μου έλεγε:"Ζήση,ζήσε,ζωή ζηλευτή" και ξέσπαγε σε γέλια.

Έζησα όπως έζησα,δεν κατάλαβα το "ζηλευτή",ο Θεός να την αναπαύει.

Ο μονόλογος της Μαίρης

Μεσημέρι. Ξάπλωσα λιγάκι και είδα στον ύπνο μου το γείτονά μου το Ζήση. Για καλό του να είναι, να του τηλεφωνήσω, θα ζει άραγε; Τώρα με τον κορωνοϊό χάσαμε και την επικοινωνία με τους φίλους μας. Ζουν, πέθαναν κανείς δεν γνωρίζει.

Ε, τα βάζω με τον εαυτό μου πολλές φορές. Τι ζωή κι αυτή στο ξενοδοχείο;

Παντρεύτηκα τον Ιταλό. Δε λέω με αποκατέστησε. Έφυγε από τη ζωή. Σπίτι είχα ,χρήματα είχα.

Τι το'θελα το σπίτι μέσα στο δάσος; Μου το κάψανε. Νομίζω ότι και η επιλογή μου να μείνω στο ξενοδοχείο ήταν η καλύτερη.

Καθαριότητα,παρέα,ωραιότατα φαγητά,λίγο περπάτημα με το μπαστουνάκι μου. Καμιά ευθύνη.

Τώρα να τηλεφωνήσω στον Ζήση.

Πω,πω,πω,τι φλυαρία.Καλά αυτός δεν ήταν έτσι.Τώρα τι στο καλό ,ασταμάτητος.Εντάξει περνάει καλά.

Αχ,Ζήση,μέσα στα πολλά μου είπες και αλήθειες.

Μοναξιάαα,είσαι η πιο τρελή παρέα.

Τώρα,ναι,πρέπει να τηλεφωνήσω στη Μόνικα,να της προτείνω να έρθει εδώ να μένει μαζί μου για να μην έχω άγχος ,ποιον να φωνάξω το βράδυ αν αισθανθώ αδιαθεσία.

Ωραία,η Μόνικα θα έρθει όλα θα της τα πληρώνω.Να φέρνει την εγγονούλα της καμιά φορά μου είπε.Ό,τι καλύτερο.

Άντε τώρα να μετρήσω τα οικονομικά μου.Ου,φτάνουν.

Αχ Σιμόνε, καλά να περνάς εκεί ψηλά, με τα ιταλοελληνικά σου. Να προσεύχεσαι και για εμένα στα ελληνικά, μόνο στα ελληνικά, για να καταλαβαίνει ο Θεός ότι επιθυμώ τον παράδεισο.

Μάλλον εγώ να προσεύχομαι, τόσα μου άφησες.

Το τηλέφωνο. Τέτοια ώρα;

Αα,δεν είμαστε καλά.Η Μόνικα κάτι έπαθε αλλά τι;

Το περίμενα και έδειξε τόση προθυμία. Πού να ξέρω τι θα απογίνεις καλή μου. Η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη.

Όχι, εσένα θα περιμένω.Εσένα ξέρω από πριν. Δεν βάζω τα πόδια μου σε καινούρια παπούτσια. Καλύτερα στα παλιά και φθαρμένα, δεν θα με πληγώσουν.

Ο Ζήσης!Ωραία τα είπε αλλά αυτό το "εγώ για το χατίρι σου.." τι υπονοούσε;

Αα,όταν ήμουνα μικρή ,ήρθε στο σπίτι μας η Έρρικα από τη Γερμανία με ένα οικογενειακό φίλο.Αυτή μου είπε να γίνω ηθοποιός.Θυμάμαι τα λόγια της:η ζωή είναι ένα θέατρο,να την υποδυθείς σε όλο της το μεγαλείο,να γίνεις ηθοποιός.

Η Έρρικα, μας έλεγε ότι στην περιοχή της, πλήρωναν κάθε μήνα ένα ποσό στον δήμο από τα είκοσι πέντε και εξής, για να φιλοξενηθούν, όταν κλείσουν τα εξήντα,σε ωραίους ξενώνες με την καταβολή και της σύνταξης.

Κάτι τέτοιο πήγε να μου πει ο Ζήσης,ποιος ξέρει γιατί.

Εγώ πάντως θα τους τηλεφωνήσω αύριο,τη μεν μία να δω τι γίνεται και τον άλλον,να τον ενθαρρύνω,να μείνει στον ωραίο του χώρο και θα του τηλεφωνώ συχνά.Ε,όσο να'ναι, στην ηλικία μας έχουμε τα δικά μας. Πού να τα πεις, ποιος να σε καταλάβει;Επικοινωνία,έστω τηλεφωνική, ένα από τα φάρμακα της μοναξιάς.

Ο μονόλογος της Μόνικας.

Καλά μου έλεγες Μαίρη,"η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη".Μόνο που ο δικός μου αφέντης δεν δούλεψε ποτέ.Θεωρούσε τον εαυτό του έξυπνο,όμορφο και συμβουλάτορα των άλλων.Τρία παιδιά.Ανασκουμπώσου Αρμονία που σε φώναζε Μόνικα χάριν εντυπωσιασμού,άφησε τις ντροπές και βγες να βγάλεις το ψωμί της οικογένειας.Ευτυχώς πρόσεχε τα παιδιά,τα τάιζε,αν είχε φαγητό,έπαιζε μαζί τους.Αντί όμως προκομμένε μου,αείμνηστε Παναγιώτη, να δουλέψεις εσύ,δούλεψα εγώ και δουλεύω,αν με βλέπεις,μέχρι σήμερα.Αχ,Μαίρη μου,να είσαι γερή,γιατί κοντά σε σένα έζησα καλά,όμορφα.Μας τα χάλασε η πυρκαγιά,μας σκόρπισε αλλά δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς. Ο Ζήσης στη Σαλαμίνα, εσύ σε ξενοδοχείο, εγώ στην κόρη μου, να φροντίζω τα εγγόνια και να δουλεύω κάπου-κάπου. Ευτυχώς που μου τηλεφώνησες. Είμαι στο νοσοκομείο λόγω κορωνοϊού, ευτυχώς ελαφρά την έβγαλα και ευτυχώς που είχα κάνει και τις δύο δόσεις του εμβολίου, εδώ και δύο μήνες. Τώρα δυο μερούλες και θα τα λέμε από κοντά. Εγώ η Αρμονία που έγινα Μόνικα βρήκα επιτέλους, χρόνο να με σκεφτώ, να μιλήσω με τον εαυτό μου. Θυμάμαι που μου έλεγες: μη λες λόγια για τον Παναγιώτη,είναι τεμπελάκος αλλά μέσα στο σπίτι και όσο έχετε χρήματα -και αν δεν έχετε θα του δώσει η κυρά Βάσω, φυσικά αυτή τους κακόμαθε και τους δυο γιους-έχετε αρμονία όπως λέει και το όνομά σου.

Όλα καλά, αλλά να κουράστηκα και άπαξ και δώσεις τον αέρα της νταντάς στα παιδιά σου ,θα προσέχεις τα εγγόνια μέχρι θανάτου σου.

Εγώ, θα σου έρθω Μαίρη. Θα ξεφύγω, θα λέμε τα ωραία μας. Για μένα ήσουν σχολείο. Αλλά είσαι και καλός άνθρωπος και τη ζωή την έζησες βρε παιδί μου, με μια φιλοσοφία. Ναι, αυτό μου άρεσε σε εσένα. Τώρα που θυμάμαι, όταν πέθανε η Σοφία η γυναίκα του Ζήση, εκείνος πήγε να πεθάνει, μαζίτης. Εδώ που τα σκέφτομαι, χρόνια ναυτικός, δεν χάρηκε τα παιδιά του και η Σοφία πέθανε ξαφνικά, λίγα χρόνια αφότου είχαν εγκατασταθεί στο ωραίο σπίτι τους, που κάηκε και αυτό. Τότε εσύ Μαίρη μαθημένη σε ρόλους τραγικούς, τι δεν έκανες για να απαλύνεις τον πόνο του, μέχρι που με πλήρωνες χωριστά, να καθαρίζω το σπίτι.

Ωραία περνούσαμε, πώς μας σκόρπισε η ζωή σαν ξερόφυλλα!

Ναι ωραία τα σκέφτομαι. Εσύ μου έμαθες να ζω χωρίς δεύτερη σκέψη.Θυμάμαι:Μόνικα, η πρώτη σκέψη είναι σοφία, η δεύτερη τυραννία και πρέπει γρήγορα αυτά τα συχνά "ναι όμως, αλλά..."να τα απομακρύνεις από το μυαλό σου.

Όταν πάλι πέθανε ο Παναγιώτης ,εσύ αφού πρώτα είχαμε αποχαιρετήσει το Σιμόνε,μου στάθηκες με τις συμβουλές σου.Και ναι,τι λάθη κάνουμε στη διαχείριση του πένθους!Πιο πολύ υποφέρει η γυναίκα.

Για όλα αυτά που μου πρόσφερες και για όσα θα μάθω κοντά σου, για την ευχάριστη παρέα σου, μόλις απεγκλωβιστώ Μαίρη, σου 'ρχομαι. Σου 'ρχομαι για να ζήσω, όσο πιο όμορφα μπορώ.

Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά

Φιλόλογος,συγγραφέας,ποιήτρια,κριτικός

Η φωτογραφία είναι από https://el.m.wikipedia.org/