Εκείνη με το μακρύ φόρεμα, και τα μακριά μαλλιά της, σκεπασμένη με ύφασμα χρυσαφί κι αυτό χάρμα ομορφιάς, στέκονταν στο χωρόχρονο με τα δυο χέρια της , ενωμένα σε προσευχή. Εκείνος, με τη πράσινη στρατιωτική στολή του, Πεντακάθαρη και γυαλιστερή και το μπερέ, πικάντικα ακουμπισμένο στο κεφάλι του -το ελαφρά γερτό,- χαμογελούσε με το υπέροχο βλέμμα του δίπλα της. Αρτιμελείς και οι δυο, νέοι και όμορφοι με μια διαφορά ηλικίας, αν υπολογίσουμε τη ρευστότητα του χρόνου στους αιώνες. Εκείνη με το πλατύ χαμόγελο, Καθώς περπατούσε με τη Δωρικότητα του σώματος, ξεπέταγαν απ’ τα μαλλιά της χελιδόνια. Εκείνος με στημένη την αποφασιστικότητα, τη κρατούσε απ’ το χέρι, φτιάχνανε μια εικόνα τέλειας ομορφιάς-αγάπης, Ίσως και ‘’ιστορικού’’ Συμβιβασμού. Γ.Σ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου