Tommy Ingberg Photography
Κάπως απότομα γκρεμίστηκε το κάστρο της προσμονής κι είδα το αύριο να κατρακυλάει στην άβυσσο.
Μας τέλειωσαν θαρρείς όλα και το κουράγιο το αποσύραμε από την τράπεζα της υπομονής.
Κι αν κάποτε μιλούσαμε για τον έρωτα και τα ωραία φλογερά δειλινά, σαν να κρύφτηκε ο ήλιος, όλο σκοτάδι και παγωνιά η ζωή μας.
Ποια γνώση ,ποια ιστορία, ποιος πολιτισμός, ποια παραμύθια;
Βούλιαξαν όλα ,βουλιάζουν και τ' απομεινάρια τους γλιστρούν αργά στην πλαγιά της ελπίδας, για να πέσουν με πάταγο στη χοάνη της παγκοσμιοποίησης.
Περίσσεψε η τρυφηλή ζωή των Κροίσων, στέρεψαν τα δάκρυα των φτωχών, καταποντίστηκε και η σκάλα της επικοινωνίας αφού πρώτα βούλιαξαν οι μεσαίοι .
Τι ζούμε ,νεκρά όντα σε έναν μελλοθάνατο πλανήτη
γιατί αφεθήκαμε στους άλλους και άλλοι είναι εκείνοι
που κανονίζουν το οξυγόνο μας.
Ας κρατηθούμε να δούμε πώς θα εκραγεί μια ζωή που δε ζήσαμε, αφού κάποιοι δεν κράτησαν τις υποσχέσεις τους.
αφού προδοθήκαμε από την ίδια την πρόοδό μας.
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου