Η πόλη κοιμάται, μικραίνει
και χάνεται στο φεγγαρόφωτο.
Γύρισα το βλέμμα μου
να δω το ανοιχτό παράθυρο...
εκεί καθόσουν.
Μια σκιά με νυχτικό μισάνοιχτο
περιπλανιόταν στο δωμάτιο.
Αποπλανημένος
απ' το σχήμα της μορφής σου
ξεθάβω τα ένστικτα της ζωής.
Χώρα αχαρτογράφητη η όψη σου.
Σ' έναν κόσμο ερωτόληπτο
τα κύτταρα μου
αναζητούν τα αδιάκριτα πάθη.
Στο παράθυρο της κοιμισμένης πόλης
διανυκτερεύουν κι απόψε...
οι άλκιμοι πόθοι .
Carpe.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου