Όταν οι δείκτες παύουν
ο χρόνος ξαναζεί.
Ζούμε σε αναμονή
μια γαλήνη που βολτάρει γύρω μας.
Οι σκέψεις νεκρά φύλλα κισσού
κρέμονται στους τοίχους.
Να αγαπάς τις ατέλειες,
να ξεχύνεσαι μέσα απ'τα ματόκλαδα,
να αγγίζεις τα σφραγισμένα χείλη.
Όταν ήρθε το χάραμα
τρέξαμε,
κρατήσαμε την αναπνοή
για να ακούσουμε
τη βούληση της καρδιάς.
Ο χρόνος τρέχει
τα συναισθήματα αλαφιασμένα
χάνονται στους απέραντους κάμπους.
Οι δείκτες γυρνούν ...οι ψυχές αδειάζουν.
Carpe.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου