Ήρθε το ξέσπασμα,
ρίχνοντας τις ενοχές
ο ένας στον άλλο.
Πίσω μας ακούγονταν
τα βήματα του πλήθους.
Συνέχισα να ψάχνω τα ίχνη της.
Βλέμματα γεμάτα πρόκληση
που αποδοκίμασαν την πραγματικότητα.
Στο πέρασμα του χρόνου
δεν χαζεύω πια τα σώματα
αλλά τα πρόσωπα.
Η λύπη παραμέρισε,
τα συναισθήματα ταλαντεύονται.
Της άγγιξα το χέρι,
μια ευχάριστη απόκριση
προς εμέ
ένα μακρόσυρτο φιλί
μες στο φαιδρό σκοτάδι.
Με πλημμύρισε ένα δέος,
να οραματιστώ το τι
θα ακολουθήσει σ'ένα ηλιοβασίλεμα πορτοκαλί!
Carpe.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου