Πάντα το λέω λαχταρώ, στη σκέψη μου σε φέρνω.
Πόσο μου λείπεις τώρα πια, θα ‘θελα δω να σε έχω!
Μπορεί στης μάνας μου την αγκαλιά να έβρισκα τη ζεστασιά.
Όμως για μένα ήσουνα παράδειγμα κι ορμήνια,
που με τις όποιες συμβουλές και τα σωστά σου λόγια,
περπάταγα μες της ζωής τα πρώτα μου τα χρόνια.
Που ήταν χρόνια δύσκολα, μου στάθηκες σαν οδηγός
και μου μαθες να ξεπερνώ τις νάρκες και τις γκάφες.
Θυμάμαι που μαζί περάσαμε την πόρτα του σχολείου,
στην πρώτη του δημοτικού καθώς και γυμνασίου!
Κι ήταν γραφτό Τριπολιτσά για παρεπιδημία
μαζί παρέα πήγαμε σαν πέτυχα στην Ακαδημία.
Εκείνη τη χρονιά στα 71.
Πατέρα μου μπορεί να ‘σουν αυστηρός με μένα
αλλά κατά βάθος ήσουν καλός και έμοιασα εσένα!
Η φωτογραφία ανήκει στον κύριο Γιάννη Κοκκάλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου