ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ "ΤΟ ΜΑΤΙ" Διήγημα

Πίνακας - Γιώργος Κωνσταντινίδης 

Καθώς κατέβαινε τις αυτόματες σκάλες του Μετρό,ο εξηντάρης κύριος με το ψάθινο καπελάκι τα σανδάλια κ το μπλε σορτς,είχε το κινητό στα δυο του χέρια κ τράβαγε  αδιάκοπα φωτογραφίες τα πόδια, αντρικά κ γυναικεία, που προπορεύονταν μπροστά του.Στην αφετηρία το έκλεισε για λίγο,βρήκε μια θέση να ακουμπήσει στον τοίχο και το ξαναπήρε στα χέρια. Πρώτα εστιάστηκε στους ανθρώπους που περίμεναν στην απέναντι από τις ράγες πλευρά . Κάτω  από την επιγραφή Περιστέρι ήσαν καθιστά έξι άτομα. Εκανε ζουμ κ τους φωτογράφησε. ύστερα στράφηκε προς τους μελλοντικούς επιβάτες στην δική του πλευρά.  Με το τετράγωνο της κάμερας έφτιαχνε κάδρα σε κοντινά η μακρινά πλάνα,με πολλοίς η λίγους ανθρώπους, γνωστούς η άγνωστους μεταξύ τους. Ανθρώπους που τους συνέδεε η αναμονή της μετακίνησης από το εδώ σε κάποιο εκεί ενός προορισμοί.

Σε λίγο το μετρό έφθασε κι επιβιβάστηκε μαζί με πολύ κόσμο. Ορθιος σε μια γωνιά έβγαλε το κινητό του ξανά κ άρχισε να φωτογραφίζει ανθρώπους   των οποίων  η αύρα τον άγγιζε σχεδόν. Ενοιωσε ότι κλέβει την εικόνα τους,ότι μπαίνει στον προσωπικό χώρο ξένων ,κ προσπάθησε να το κάνει όσο κρυφά γίνεται

Κάποια κυρία σηκώθηκε κ κάθισε αυτός στην θέση της. Τώρα η λεία του ήταν σε απόσταση αναπνοής. Κάνοντας ότι διαβάζει μηνύματα,όπως κάνουν όλοι,άρχιζε να εστιάζει το μάτι της κάμερας στις κυρίες απέναντι του,σ ένα νέο που στεκόταν όρθιος πιο πίσω,σε ό τι υπήρχε δεξιά κ αριστερά του. Υστερα έκλεισε το κινητό κ το έβαλε στην τσέπη του.

Σε μια στιγμή βλέπει έναν νεαρό με μούσι να έρχεται από την πίσω μεριά κ να πλησιάζει τον νέο μπροστά του κ να του λέει κάτι. Σαν χαστούκι του έρχεται η υποψία ότι ο πρώτος λέει στον δεύτερο  ότι τον είδε να τον τραβάει φωτογραφίες. Κρύος ιδρώτας τον λούζει και λουφάζει στην θέση του προσπαθώντας να χαλιναγωγήσει τα αισθήματά του.

Ο ‘’καταδότης’’νεαρός έρχεται σε λίγο και ακουμπάει στο τζάμι με την πλάτη γυρισμένη στον κύριο ο οποίος προς στιγμήν ανακουφίζεται. Σε λίγο ο συρμός σταματάει στην επόμενη στάση και ο νέος αποβιβάζεται .Πριν όμως προλάβει ο φωτογράφος να πει’’ ουφ’’,ο νέος του χτυπάει απ έξω, με την παλάμη άγρια το τζάμι του παράθυρου κάνοντας την κίνηση του δεξιού χεριού που συμβολίζει αυνανισμό. Σε δευτερόλεπτα έχει βάλει το κεφάλι του στην πόρτα  πριν κλείσει και αρχίζει να φωνάζει προς όλους τους επιβάτες  ότι…’’Να,αυτός ο ανώμαλος,με έπαιρνε φωτογραφίες,εμένα,έναν άλλο νεαρό  ,μια κυρία, κ άλλους,για να κάνει μάτι…ο ανώμαλος..!’’

   

Η πόρτα κλείνει σε δευτερόλεπτα και ο συρμός αναχωρεί βιαστικά. Ο κύριος είναι αλαλος και κοιτάζει γύρο του προσπαθώντας να κρύψει την ταραχή του. Μέσα του έχει πέσει βαριά μια καταδίκη από ένα πόρισμα στο όποιο δεν έχει να αντιτάξει τίποτε. Αλλωστε,ποιοι τον δικάζουν?

Πριν την επόμενη στάση,ένας άντρας σηκώνεται απ την θέση του και τον περιεργάζεται με καχύποπτο ύφος .Σε λίγο, σηκώνεται και η γυναίκα του που κι αυτή τον κοιτάζει με περιέργεια και ανταλλάσσει με τον άντρα της βλέμματα και κάποιο ειρωνικό χαμόγελο.

Η έκθεση ζωγραφικής του Σπύρου Κορωναίου ,είναι γεμάτη κόσμο. Μια λαμπερή Κολωνακιώτικη γκαλλερί, στεγάζει τα λάδια και ακρυλικά της τελευταίας δουλειάς του γνωστού εικαστικού..Οι δημοσιογράφοι του παίρνουν συνέντευξη ενώ ένας τεχνοκριτικός αναλύει σε μαθήτριες κ μαθητές τα σημαινόμενα που είναι δυσπρόσιτα σε ένα μη έμπειρο μάτι.

‘’Φιγούρες που ενώ κάθονται ή στέκονται δίπλα δίπλα,είναι βυθισμένες η κάθε μια στον δικό τους κόσμο. Το βλέμμα του κάθε ανθρώπου απλανές,και ενώ τα άκρα τους σχεδόν αγγίζονται,δεν έχουν καμμία επαφή ο ένας με τον άλλο.Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι είναι άγνωστοι μεταξύ τους,που περιμένουν κάτι σε ένα κοινό χώρο αναμονής. Ομως ο ζωγράφος δεν προδίδει το’’ που’’, παρά περιβάλλει τα σώματα με ένα κοκκινωπό χρώμα που η θέρμη του είναι σε αντίθεση με την αποξένωση που αποπνέουν οι φιγούρες και οι εκφράσεις τους,και σηματοδοτεί έναν ουτοπικό χώρο. Μόνο σε ένα πίνακα για άγνωστο λόγο,εδώ που σας δείχνω, τοποθετεί αυτόν το νεαρό ολόγυμνο σε βαγόνι του μετρό, να ακουμπά τα αχαμνά του,ενώ οι συνεπιβάτες του όλοι ντυμένοι, δεν στρέφουν το μάτι τους καθόλου προς αυτόν και την γύμνια του..’’