ΓΡΗΓΟΡΙΑ ΠΕΛΕΚΟΥΔΑ " Ζωσμένη μέσα σε τόσα αστραπο- πονήματα"

Τις λέξεις του πνεύματος
την κυριαρχία τους θρηνώ
στην αντηλιά της μνήμης
για να καλύψουν την έπαρση
τη σιγουριά του εγώ τους
της μεγαλοστομίας τους
τα λαικ τους μετρώ.

Καθένας επιπλέει στη ζωή
ψάλλει το άσμα του
λες και ανέρχεται σε ρόδινους
ουρανούς ν΄αφηγηθεί
τα άρρητα μυστικά του
σε αποπλανημένη αιώρηση
οι ώρες χαμηλώνουν
καθώς η περηφάνια σέρνεται
μασώντας φωνήεντα.

Τότε ο χρόνος θα έρθει να κρίνει
τους έχοντες την πένα,
δένοντας τα όρια της γλώσσας τους
τότε θα σκύψω ταπεινά ν αφουγκραστώ
ποιος ήχος άφησε τα πιο πολλά
σκόρπια ποιήματα
για τις χαμένες πατρίδες.

Και θα ράψω τις φλέβες μου
θ΄αφαιρέσω όλους τους παλμούς
θα τους αφήσω να καλπάσουν
στο μαβί τ΄ουρανού
κροταλίζοντας με βόγκους
ποιος γήινος θεός πιότερο
αγάπησε παράφορα το χώμα
που τον γέννησε;

Ρωτήστε τους γράφων τες...

Γρηγορία Πελεκούδα