Είναι δυνατό κάποιος να μην έχει παραβιάσει ποτέ ούτε έναν νόμο, και παρ’ όλα αυτά να είναι παλιάνθρωπος.
Ο Έρμαν Έσσε (Hermann Hesse, 2 Ιουλίου 1877 – 9 Αυγούστου 1962) ήταν Γερμανός λογοτέχνης. Ο Έσσε γεννήθηκε στο Καλβ της Βυρτεμβέργης στη Γερμανία το 1877. Ξεκίνησε να εργάζεται ως βιβλιοπώλης και, παράλληλα, συνέγραφε. Έγινε γρήγορα γνωστός με τα ποιήματα και τα μυθιστορήματά του. Το 1904 δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα, Πήτερ Κάμεντσιντ. Το 1946 τιμήθηκε με το βραβείο Γκαίτε και το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας και το 1955 με το βραβείο Ειρήνης του Γερμανικού Συνδέσμου Εμπορίας Βιβλίων. Απεβίωσε στις 9 Αυγούστου του 1962.
Κεντρικό θέμα του έργου του είναι η υπαρξιακή θρησκευτική προβληματική του ανθρώπου. Στα έργα του (Ντέμιαν, Σιντάρτα, Ο λύκος της στέπας, κ.α.) συναντώνται συχνά μοτίβα του γερμανικού ρομαντισμού, θέματα από την ινδική και κινεζική φιλοσοφίακαι ψυχαναλυτικές θεωρίες.
Αναλυτική εργοβιογραφία
2 Ιουλίου 1877: Ο Έρμαν Έσσε γεννιέται στο Καλβ της Βυρτεμβέργης. Δεύτερο παιδί του ιεραποστόλου Γιοχάννες Έσσε και της Μαρίας, χήρας Ίσενμπεργκ, το γένος Γκούντερτ. Η πατρική του οικογένεια είναι γερμανοβαλτικής καταγωγής, ενώ η μητρική του σουηδοελβετικής. Ο πατέρας του, ύστερα από σύντομη ιεραποστολική περιοδεία στην Ινδία, προσλαμβάνεται ως βοηθός του πεθερού του Χέρμαν Γκούντερτ, ονομαστού ινδολόγου και ιεραποστόλου, στην Εκδοτική Ένωση του Καλβ.
1881-1886 Ο Έρμαν διαμένει με τους γονείς του στην Βασιλεία. Ο πατέρας του διδάσκει στην ιεραποστολή τής πόλης και, το 1883, αποκτά την ελβετική υπηκοότητα.1886-1889Η οικογένεια Έσσε επιστρέφει στο Καλβ (Ιούλιος) όπου ο Έρμαν παρακολουθεί μαθήματα στο Πρακτικό Λύκειο.
1890-1891Ενώ σπουδάζει στο Λατινικό σχολείο, προετοιμάζεται για τις κρατικές εξετάσεις της Βυτεμβέργης. Η συμμετοχή του σε αυτές(1891) είναι προϋπόθεση για δωρεάν εκπαίδευση στους ευαγγελικούς θεολόγους στο Ίδρυμα του Τύμπινγκεν.
1892Συμμετέχει στο Ευαγγελικό Θεολογικό Σεμινάριο στο μοναστήρι του Μάουλμπρον, από το οποίο, μετά από επτά μήνες, δραπετεύει. Αποπειράται να αυτοκτονήσει (Ιούνιος). Μετά από την απόπειρα κλείνεται σε νευρολογική κλινική (Ιούλιος-Αύγουστος). Αποθεραπεύεται και παραμένει για μικρό χρονικό διάστημα στο Γυμνάσιο της πόλης Κάνστατ (Νοέμβριος).
1893Τον Οκτώβριο μαθητεύει στο βιβλιεμπόριο στο Έσλινγκεν, αλλά μετά από τρεις μέρες πηγαίνει στο Καλβ για να εργαστεί δίπλα στον πατέρα του.
1894-1895Μαθητεύει για 15 μήνες ως μηχανικός στο εργοστάσιο Περότ του Καλβ. Κάνει σχέδια για να ξενιτευτεί στη Βραζιλία.
1896-1898Εργάζεται στο βιβλιοπωλείο του Χέκενχαουερ στο Τύμπινγκεν. Εκδίδεται στη Βιέννη η πρώτη ποιητική του συλλογή με τίτλο :Η γερμανική πατρίδα των ποιητών. Ακολουθεί η έκδοση του βιβλίου Ρομαντικά τραγούδια τον Οκτώβριο του 1898
1899Γράφει το μυθιστόρημα Παλιάνθρωποι. Το βιβλίο Μια ώρα μετά τα μεσάνυχτα εκδίδεται τον Ιούνιο . Τον Σεπτέμβριο μετοικεί στη Βασιλεία, όπου ασχολείται με ένα βιβλιοπωλείο.
1900Γράφει άρθρα για την εφημερίδα Αλγκεμάινε Σβάιτσερ Τσάιτουνγκ.
1901Από το Μάρτιο μέχρι τον Μάιο κάνει το πρώτο του ταξίδι στην Ιταλία, επισκεπτόμενος τις πόλεις Φλωρεντία, Ραβέννα, Βενετία). Από τον Αύγουστο μέχρι τις αρχές του 1903 εργάζεται ως πωλητής βιβλίων στο Μπάσλερ. Εκδίδονται το φθινόπωρο τα Κατάλοιπα γραπτών και ποιημάτων.
1902-1903Εκδίδεται η ποιητική συλλογή με τίτλο Ποιήματα. Λίγο μετά την έκδοση του βιβλίου πεθαίνει η μητέρα του. Μέσα στο 1903 ερωτεύεται τη Μαρία Μπερνούλι.
1904Εκδίδεται ο Πέτερ Κάμεντσιντ. Νυμφεύεται τη Μαρία Μπερνούλι. Ελεύθερος συγγραφέας και συνεργάτης σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά (Ντι Προπυλέεν, Μίνχενερ Τσάιτουνγκ, Ράιν Λάντε, Σιμπλιτσίσιμους, Ντερ Σβάμπενσπιγκελ, Βίττενμπεργκ Τσάιτουνγκ). Γράφει δύο βιογραφίες, Βοκκάκιος και Φραγκίσκος της Ασίζης, που εκδίδονται από τους Σούστερ και Λέφλερ στο Βερολίνο και στη Λειψία αντίστοιχα.
1905Το Δεκέμβριο γεννιέται ο γιος του Μπρούνο.
1906Εκδίδεται το βιβλίο Κάτω από τον τροχό. Ο Έσσε γίνεται συνεκδότης του περιοδικού Μερτς.
1907Εκδίδεται η συλλογή διηγημάτων Από τη δώθε μεριά. Χτίζει ένα σπίτι στο Γκάιενχοφεν.
1908Εκδίδονται τα διηγήματα με τίτλο Γείτονες.
1909Τον Μάρτιο γεννιέται ο δεύτερος γιος του Χάινερ.
1910Εκδίδεται το μυθιστόρημα Γερτρούδη.
1911Τον Ιούλιο γεννιέται ο τρίτος γιος του Μάρτιν. Η ποιητική συλλογή που φέρει τον τίτλο Καθ' οδόν εκδίδεται από τον εκδοτικό οίκο Γκέοργκ Μίλερ στο Μόναχο. Από τον Σεπτέμβριο μέχρι τον Δεκέμβριο ταξιδεύει στην Ινδία συντροφιά με τον ζωγράφο Στουρτσενέγκερ.
1912Εκδίδεται το Λάθος δρόμοι. Ο Έσσε εγκαταλείπει για πάντα την Γερμανία και μετοικεί, μαζί με την οικογένειά του, στην Βέρνη της Ελβετίας, όπου εγκαθίσταται στο σπίτι του, νεκρού πλέον, ζωγράφου Άλμπερτ Βέλτι.
1913Από τις Ινδίες. Σημειώσεις ενός ταξιδιού στην Ινδία που εκδίδονται από τον εκδοτικό οίκο Σ. Φίσερ.
1914Το Μάρτιο εκδίδεται Το μονοπάτι του αλόγου. Δημοσιεύει αναρίθμητα άρθρα και ανοιχτές επιστολές σε γερμανικές, ελβετικές, αυστριακές εφημερίδες και περιοδικά.
1915Εκδίδεται το Κνουλπ με υπότιτλο «Τρεις ιστορίες από τη ζωή του Κνουλπ». Δραστηριοποιείται στο Σύλλογο Προστασίας Γερμανών Φυλακισμένων της Βέρνης. Τα διηγήματα με τον τίτλο Στο δρόμο εκδίδονται στη Κωνσταντία. Την ίδια εποχή εκδίδονται άλλες δύο συλλογές με διηγήματα: Μουσική του μοναχικού και Όμορφη είναι η νιότη.
1916Ο θάνατος του πατέρα του, η επερχόμενη σχιζοφρένεια της γυναίκας του και η ασθένεια του νεότερου γιου του τον οδηγούν σε νευρικό κλονισμό. Πρώτη ψυχοθεραπεία από τον μαθητή του Καρλ Γιουνγκ, τον Λανγκ, στο σανατόριο Σόνματ στη Λουκέρνη. Παρ' όλη την κακή ψυχική του κατάσταση, γίνεται συνεκδότης της Γερμανικής διεθνούς εφημερίδας και εκδότης του Κυριακάτικου Ταχυδρόμου για τους Γερμανούς αιχμαλώτους πολέμου.
1917Δημοσιεύει κείμενά του σε εφημερίδες και περιοδικά με το ψευδώνυμο Εμίλ Σινκλέρ. Ξανακοιτάζει τα χειρόγραφα του Ντέμιαν.
1918-1919Εκδίδεται ανώνυμα το βιβλίο Η επιστροφή του Ζαρατούστρα (δυο λόγια στη γερμανική νεολαία από έναν Γερμανό). Η γυναίκα του διακόπτει την υπό περιορισμό νοσηλεία της. Λόγω της αδυναμίας της γυναίκας του, αναθέτουν προσωρινά τη φύλαξη των παιδιών τους σε φίλους. Τον Μάιο μετοικούν στη Μοντανιόλα του Τιτσίνο, στην κατοικία Κάζα Καμούτσι, όπου παραμένουν μέχρι το 1931. Ο Μικρός κήπος(βιώματα και ποιήματα) εκδίδεται στη Λειψία. Ακόμη, εκδίδεται και το Ντέμιαν (η ιστορία ενός νέου), το οποίο υπογράφει ο Έσσε με το ψευδώνυμο Εμίλ Σινκλαίρ. Κυκλοφορεί η συλλογή Μύθοι, καθώς γίνεται και συνεκδότης του περιοδικού Βίβος Βόκο.
1920Εκδίδονται τα Ποιήματα του ζωγράφου (δέκα ποιήματα με ζωγραφικά σχέδια). Το ίδιο έτος εκδίδονται τα δοκίμια για τον Ντοστογιέφσκι με τον τίτλο Βλέμμα στο χάος. Την ίδια εποχή εκδίδονται δύο συλλογές διηγημάτων: Το τελευταίο καλοκαίρι του Κλίνκσορ και Οδοιπορία (σημειώσεις με χρωματιστές εικόνες από τον συγγραφέα). Επανεκδίδεται Η επιστροφή του Ζαρατούστρα, με το όνομα πλέον του συγγραφέα.
1921Εκδίδεται η συλλογή Εκλογή ποιημάτων. Συναντάται στη Ζυρίχη με τον Καρλ Γιουνγκ. Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί το βιβλίο Επτά ακουαρέλες από το Τεσίνο.
1922Εκδίδεται το βιβλίο του Σιντάρτα.
1923: Οι σημειώσεις του Σινκλαίρ είναι το επόμενο βιβλίο του. Από την άνοιξη της ίδιας χρονιάς διαμένει τακτικά για ξεκούραση στο Μπάντεν κοντά στη Ζυρίχη. Διαλύεται ο γάμος του με τη Μαρία Μπερνούλι (Ιούνιος). Γίνεται Ελβετός υπήκοος.
1924Νυμφεύεται την Ρουθ Βένγκερ. Τέλος Μαρτίου επιστροφή στη Μοντανιόλα.
1925Εκδίδεται το βιβλίο Παραθεριστής. Ταξίδι στην Ουλμ, στο Μόναχο, στο Άουγκσμπουργκ και στη Νυρεμβέργη (Νοέμβριος).
1926Εκδίδεται Το βιβλίο με τις εικόνες. Εκλέγεται μέλος της Πρωσικής Ακαδημίας Ποίησης.
1927Εκδίδονται τα βιβλία Ταξίδι στη Νυρεμβέργη και Ο λύκος της στέππας. Με την ευκαιρία εορτασμού των 50 χρόνων από τη γέννηση του Έσσε εκδίδεται από τον Ούγκο Μπαλ η πρώτη βιογραφία του συγγραφέα. Με επιθυμία της συζύγου του Ρουθ, διαλύεται και ο δεύτερος γάμος του Έσσε.
1928Εκδίδονται τα βιβλία Παρατηρήσεις και Κρίση.
1929Ακολουθούν τα Παρηγοριά της νύχτας και Μια βιβλιοθήκη της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
1930Ο Έσσε εκδίδει το Νάρκισσος και Χρυσόστομος.
1931Μετακομίζει σε νέο σπίτι στα προάστια της Μοντανιόλα, που το έχτισε και το παραχώρησε ο Χανς Κ. Μπάντμερ στον Έσσε για όλη του τη ζωή. Νυμφεύεται την ιστορικό της τέχνης Νόνον Ντόλμπιν από το Τσέρνοβιτς. Εκδίδει το διήγημα Δρόμος ένδον.
1932Κυκλοφορεί το διήγημα Ταξίδι στην ανατολή.
1933Η επιλογή διηγημάτων Μικρός κόσμος εκδίδεται από τον οίκο Σ. Φίσερ στο Βερολίνο.
1934Ο Έσσε γίνεται μέλος της Ένωσης Ελβετών Συγγραφέων. Το Από το δέντρο της ζωής είναι το επόμενο βιβλίο του.
1935Εκδίδεται Το βιβλίο των μύθων.
1936Παρουσιάζει μια ποιητική συλλογή με τον τίτλο Ώρες στον κήπο. Τον Σεπτέμβριο έχει την πρώτη προσωπική επαφή με τον Πέτερ Ζούρκαμπ.
1937-1942Εκδίδονται τα βιβλία Εις μνήμην και Νέα ποιήματα. Το ανάπηρο παιδί κυκλοφορεί με έξοδα του συγγραφέα . Την ίδια περίοδο ο εκδοτικός οίκος Φίσερ εξασφαλίζει τα δικαιώματα του βιβλίου του Έσσε Το παιχνίδι με τις χάντρες. Κυκλοφορούν όλα τα ποιήματά του σε συνοπτική έκδοση με τίτλο Ποιήματα.
1943Το παιχνίδι με τις χάντρες εκδίδεται με τον υπότιτλο: Η προσπάθεια περιγραφής της ζωής του Λούντι Γιόζεφ Κνεχτ και των γραπτών που άφησε πίσω του.
1944Η Γκεστάπο συλλαμβάνει τον Ζούρκαμπ, εκδότη του Έρμαν Έσσε.
1945Εκδίδονται τα βιβλία Μπέρτχολντ και Ονειροταξίδια.
1946: Το βιβλίο Πόλεμος και ειρήνη εκδίδεται στη Ζυρίχη από τους Φρετς και Βάσμουτ. Την ίδια χρονιά τα έργα του Έσσε επανεκδίδονται στη Γερμανία, στους εκδοτικούς οίκους Ζούρκαμπ και Φίσερ. Του απονέμεται το βραβεία Γκαίτε της πόλης Φρανκφούρτης του Μάιν. Μετά από μικρό χρονικό διάστημα η Σουηδική Ακαδημία του απονέμει το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
1950 Ο Έσσε μαζί με τον Ζούρκαμπ αποφασίζουν την ίδρυση ενός εκδοτικού οίκου, ο οποίος αρχίζει τη λειτουργία του τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς.1951Τα βιβλία Πρόσφατη πόζα και Γράμματα κυκλοφορούν από τον Ζούρκαμπ.
1952-1953Με την ευκαιρία των 75ων γενεθλίων του Έσσε εκδίδονται από τον Ζούρκαμπ τα Άπαντα ποιημάτων σε 6 τόμους.
1954Ακολουθούν Οι μεταμορφώσεις του Πίκτορ από τον ίδιο. Ακόμη εκδίδεται η αλληλογραφία Έρμαν Έσσε- Ρομέν Ρολάν.
1955Εκδίδεται η συλλογή διηγημάτων με τον τίτλο Εξορκισμοί. Του απονέμεται το βραβείο Ειρήνης του γερμανικού βιβλιεμπορίου.
1956Θεσμοθετείται το βραβείο Έρμαν Έσσε της Γερμανικής τέχνης της Βάδης- Βυτεμβέργης.
1957Εκδίδονται τα άπαντα του Έσσε από τον Ζούρκαμπ
.1958-1961Ακολουθεί η συλλογή Σκαλοπάτια, η οποία αποτελείται από παλαιά και καινούργια ποιήματα.
9 Αυγούστου 1962: Ο Έρμαν Έσσε πεθαίνει σε ηλικία 85 ετών στη Μοντανιόλα.
ΒΙΒΛΙΑ - ΕΠΙΛΟΓΗ
Ο ΛΥΚΟΣ ΤΗΣ ΣΤΕΠΑΣ
Ο μελαγχολικός Χάρρυ Χάλλερ ζει σε ένα νοικιασμένο δωμάτιο. Η απέχθεια που νιώθει για τον μοντέρνο τρόπο ζωής τον ωθεί να μένει μόνος - σαν ένας λύκος της στέπας. Και παρόλο που αποζητά την ανθρώπινη ζεστασιά και τη συντροφικότητα, αδυνατεί να συμβιβαστεί με την υποκρισία των αστικών αξιών. Ωστόσο, γνωρίζοντας την ανέμελη αλλά και απατηλή Ερμίνε θα νιώσει τα ψήγματα μιας πιθανής ευτυχίας.
Ο Χάλλερ αγωνίζεται να συμβιβάσει την αρχέγονη, άγρια φύση του λύκου με τις επίπλαστες κοινωνικές επιταγές. Διχασμένος ανάμεσα στην ύλη και στο πνεύμα, προσπαθεί να ανακαλύψει τη βαθύτερη φύση του και να συμφιλιωθεί με τους ανθρώπους και τη ζωή. Μεταθέτοντας τα όρια μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, ο Χάρρυ Χάλλερ επιδιώκει να βγει από την απομόνωση, ανασύροντας από τα σκονισμένα κιτάπια της καθημερινότητας τη μέθεξη και την ελευθερία.
Ο λύκος της στέπας εκδόθηκε το 1927 και ήταν το μυθιστόρημα που χάρισε στον Έσσε την παγκόσμια αναγνώριση. Αποτελεί ένα δυνατό ανάγνωσμα, που ιχνηλατεί τα σκοτεινά μονοπάτια της ανθρώπινης ψυχής και μας παρασύρει στη δίνη του. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Αποσπάσματα
Όποιος έχει γευτεί εκείνες της μέρες.. με τον φριχτό πονοκέφαλο που ριζώνει πίσω απ' τις κόρες των ματιών και σε κάνει- σε κάνει να καταριέσαι φρικτά κάθε κίνηση του ματιού και του αυτιού από απλή ευχαρίστηση στον πόνο. Όποιος λοιπόν γεύτηκε αυτές τις μέρες της κόλασης, είναι ευχαριστημένος με μέρες κοινές σαν τη σημερινή και γεμάτος ευγνωμοσύνη κάθεται δίπλα στη ζεστή σόμπα...
Κι αν πράγματι ο κόσμος είχε δίκιο, αν αυτή η μουσική στα καφενεία, αν αυτές οι μαζικές διασκεδάσεις, αν αυτοί οι άνθρωποι που είναι ικανοποιημένοι με τόσα λίγα, έχουν δίκιο, τότε εγώ έχω άδικο, τότε είμαι τρελός, τότε είμαι πράγματι ο λύκος της στέπας, όπως συχνά αποκαλούσα τον εαυτό μου, το ζώο που χάθηκε σ' ένα κι ακατανόητο κόσμο, και δεν μπορεί να βρει μια πατρίδα, αέρα και τροφή.
Κάπου μακριά, σε πράσινες κοιλάδες κάποιοι υγιείς άνθρωποι καλλιεργούσαν σταφύλια και πάταγαν το κρασί για να μπορούν σε διάφορα μέρη του κόσμου, πολύ μακριά απ' αυτούς, μερικοί απογοητευμένοι και σιωπηλοί αστοί, οι αμήχανοι λύκοι της στέπας, να βρίσκουν λίγο κουράγιο και λίγο κέφι μέσα στα ποτήρια τους. Ποιος θυμόταν εκείνο το μικρό λυγερόκορμο κυπαρίσσι ψηλά στο βουνό πάνω απ' το Γκούμπιο, που μια κατολίσθηση το 'χε τσακίσει στη μέση, κι' όμως αυτό κρατήθηκε στη ζωή κι έβγαλε έναν καινούργιο βλαστό? Ποιος δικαίωνε την εργατική νοικοκυρά του πρώτου ορόφου και την πεντακάθαρη αροκάρια της? Ποιος διάβαζε τις νύχτες πάνω απ' το Ρήνο τα συννεφογραψίματα της ομίχλης?
Ο λύκος της στέπας...
Και ποιος έψαχνε στα χαλάσματα της ζωής του κάποιο νόημα, ποιος υπέφερε το φαινομενικά ανόητο, ποιος ζούσε το φαινομενικά τρελό, ποιος ήλπιζε μυστικά μέσα στο τελικό χάος να βρει την αποκάλυψη και την ύπαρξη του θεού?
Στα σημάδια του λύκου της στέπας διέκρινες τον άνθρωπο της νύχτας. Το πρωί ήταν γι' αυτόν μια άσχημη ώρα, που την φοβόταν και ποτέ δεν του είχε φέρει τίποτα καλό.
Όχι, δεν ήταν, για τίποτα που πέρασε δεν ήταν κρίμα. Κρίμα είναι μόνο για το σήμερα και το τώρα, για όλες αυτές τις αμέτρητες ώρες και μέρες που έχανα, που υπέφερα μόνο, και οι οποίες ούτε δώρα έφερναν ούτε συγκινήσεις.
Είμαι περίεργος να δω πόσα μπορεί ν' αντέξει ένας άνθρωπος. όταν φτάσω τα όρια της αντοχής, το μόνο που θα κάνω είναι ν' ανοίξω την πόρτα και θά 'χω σωθεί.
Ο αστός είναι έτσι απ' τη φύση του, ένα πλάσμα με αδύναμο ζωτικό ένστικτο, φοβισμένο, που φοβάται ακόμα και στον εαυτό του να παραδοθεί.
Βλέπουμε ότι έχει ισχυρές παρορμήσεις, τόσο για να γίνει άγιος όσο και άθλιος, αλλά λόγω κάποιας αδυναμίας ή αδράνειας δεν κατάφερε να πάρει φόρα και να βγει στο ελεύθερο σύμπαν και παρέμεινε δεμένος στην τροχιά του μητρικού πλανήτη της αστικής κοινωνίας.
Να ζεις στον κόσμο σαν να μην ήταν ο κόσμος, να τηρείς τους νόμους κι όμως να είσαι υπεράνω τους, να κατέχεις ''σαν να μην κατέχεις'', ν' απαρνιέσαι σαν να μην ήταν άρνηση.
Όμως τα πράγματα στη ζωή δεν είναι τόσο απλά όπως μέσα στις σκέψεις μας κι ούτε τόσο χοντροκομμένα όπως στη φτωχή μας γλώσσα των ηλιθίων.
Επειδή είμαι κάτι σαν καθρέφτης σου, γιατί υπάρχει μέσα μου κάτι που σε νιώθει και σου δίνει μια απάντηση. Και θα' πρεπε κανονικά, όλοι οι άνθρωποι να είναι τέτοιοι καθρέφτες και να επικοινωνούν έτσι ο ένας με τον άλλο...
ΣΙΝΤΑΡΤΑ
ΕΝΑ ΙΝΔΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ
Το "Σιντάρτα" είναι ένα από τα αριστουργήματα του 20ου αιώνα. Καταγραφή της πορείας ενός ανθρώπου που ψάχνει να βρει τον εαυτό του και τη βαθύτερη αλήθεια της ζωής, το μυθιστόρημα αυτό αποτελεί έναν παθιασμένο ύμνο της ατομικότητας και της πνευματικής ανεξαρτησίας. Δεν είναι τυχαίο ότι, από τη μέρα που πρωτοκυκλοφόρησε, το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα αναγνώσματα των νέων κάθε γενιάς. Στις σελίδες του οι νέοι βρίσκουν την εικόνα ενός κόσμου που οι ίδιοι ονειρεύονται, ενός κόσμου όπου η γνώση και η πείρα κατακτούνται και δε χαρίζονται, και όπου ο έρωτας είναι περιπέτεια και μαθητεία και όχι φτηνός συναισθηματισμός. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Αποσπάσματα:
Όταν κάποιος ζητάει, είπε ο Σιντάρτα, συμβαίνει συχνά να μη βλέπουν τα μάτια του παρά μόνο το πράγμα που ζητάει, συμβαίνει να μην είναι ικανός να βρει τίποτα, να αφεθεί σε τίποτα, επειδή σκέφτεται πάντα μόνο αυτό που ζητάει, επειδή έχει ένα σκοπό, επειδή κατέχεται από το σκοπό. Ζητάω θα πει, έχω ένα σκοπό. Βρίσκω όμως σημαίνει, είμαι ελεύθερος, στέκομαι ανοιχτός, δεν έχω κανένα σκοπό.
Ο ποταμός είναι την ίδια στιγμή παντού, στις πηγές και στην εκβολή, στον καταρράκτη, στο πέραμα, στο στρόβιλο, στη θάλασσα, στην οροσειρά, παντού, την ίδια στιγμή, και πως μόνο το παρόν υπάρχει γι’ αυτόν, κι όχι η σκιά του μέλλοντος.
Να είσαι όμως προσεκτικός, εσύ που διψάς για γνώση, μπρος στο πλήθος των απόψεων και τη διαμάχη των λέξεων. Οι απόψεις δεν έχουν καμία σημασία, μπορεί να είναι καλές ή κακές, έξυπνες ή ανόητες, καθένας μπορεί να κρεμαστεί πάνω τους ή να τις απορρίψει. Η διδασκαλία όπως που άκουσες από μένα, δεν είναι γνώμη μου, και η αποστολή της δεν είναι να εξηγήσει τον κόσμο σ’ αυτούς που διψούν για γνώση. Ο σκοπός της είναι άλλος, ο σκοπός της είναι λύτρωση απ’ τον πόνο.
Τα πράγματα μπορεί κανείς να τα αγαπήσει, τις λέξεις όμως δεν μπορώ να τις αγαπήσω. Γι’ αυτό δεν έχουν καμία αξία για μένα οι διδαχές. Δεν έχουν ούτε σκληρότητα, ούτε μαλακότητα, ούτε χρώματα, ούτε κόχες, ούτε μυρωδιά, ούτε γεύση, δεν έχουν παρά μόνο λέξεις. Ίσως αυτό να σε εμποδίζει να βρεις γαλήνη, ίσως να είναι οι πολλές λέξεις. Γιατί ακόμα και η λύτρωση και η αρετή είναι μόνο λέξεις.
Την αγάπη μπορεί κανείς να τη ζητιανέψει, να την αγοράσει, να την πάρει δώρο, να τη βρει στο δρόμο, αλλά να την κλέψει δεν μπορεί.
Δεν μπορεί κανείς να παίρνει ηδονή χωρίς να δίνει, κι ότι κάθε χειρονομία, κάθε χάδι, κάθε άγγιγμα, κάθε βλέμμα, κάθε παραμικρό σημείο του σώματος έχει το μυστικό του, που ο γνώστης κερδίζει την ευτυχία ανακαλύπτοντάς το. Οι εραστές δεν πρέπει να χωρίζονται μετά τη φωτιά της αγάπης χωρίς να θαυμάσουν ο ένας τον άλλο, χωρίς να νιώσουν τόσο νικημένοι όσο και νικητές, για να μη νιώσει κανείς από τους δύο χορτασμένος ή ανικανοποίητος, και να μη γεννηθεί σε κανέναν το άσχημο συναίσθημα πως χρησιμοποιήθηκε ή χρησιμοποίησε τον άλλο.
Εκδόσεις Καστανιώτη Μετάφραση: Παξινού Μαρία
Διαβάστε περισσότερα https://homouniversalisgr.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου