Πες μου, τι βλέπεις τώρα εδώ
σ᾽ αυτή τη γη, τη γη
την ποτισμένη αίμα;
Μη και ακούς μες᾽ την σιγή
θρήνο των γυναικών στο κοιμητήρι;
Μη και ποδοβολητά, και λάμψη μη γροικάς
Απ᾽ άρματα κι από σπαθιών την κόψη;
Μη και λυγμούς, μη και φωνές
Παιδιών χαμένων στα βουνά
χαμένων στα λαγκάδια;
Τον πόνο τους μη νιώθεις;
Όχι μου λες,
Ειρήνη τώρα στις πλαγιές
Τους κάμπους ντύνει ο ήλιος
Κι η κόρη που αγάπησες
Δες᾽ τηνε τώρα πως γυρνά
σε ανθισμένη γη, της άνοιξης την γη
Μαγιού στεφάνι στα μαλλιά της
Και σπέρνει στάχυα στους αγρούς
Χτίζει φωλιές στα χελιδόνια
Δένει στις βάρκες όνειρα
Να ταξιδέψουν στ´ άστρα
Και οι ψυχές…Ηρώων ψυχές
Με του χαμού σφραγίδα
στα όνειρά τους
θωρούν την κόρη, χαίρονται
ξεχνούν τον πόνο, τις σφαγές
και τους νεκρούς, και τις Θυσίες
και την λατρεύουν, προσκυνούν
χαράς με δάκρυα την ποτίζουν
και την καλούν Ελλάδα
Για την Διακοστήν Επέτειο
της Ελληνικής Επαναστάσεως
Λία Σιώμου
15 Ιουνίου 2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου