ΘΕΟΔΩΡΑ ΚΟΥΦΟΠΟΥΛΟΥ - ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ " ΠΟΙΗΜΑΤΑ"

Το τελευταίο βιβλίο της Ποιήτριας 

Η Πένα μου

Όσο δουλεύουν τα κανόνια,
Πεινάνε τα παιδιά,
Τα γηρατειά δακρύζουν,
Και τα νιάτα μισέβουν,
Όσο θα πενθείς το γέλιο
Και τη χαρά, κόσμε μου,
Η πένα μου
Δεν θάναι λουλούδι
΄Ερωτας
Και Φεγγάρια.
Η πένα μου
Θα σπαταλιέται σαν τον ΄Ηλιο.
H πένα μου,ποταμός
Τη ρυπαρότητα να ξεπλύνει.

 💮      💮 

Εσύ Φταις

Πνοή αγέρα.
Λάμψη
και όνειρο
Η Ζωή.
Τί κρίμα....
Τ΄αγέρι
Αν δεν ρούφηξες,
Τη λάμψη
Αν δεν κράτησες,
Το όνειρο
Αν δεν έζησες.
Εσύ Φταις.

💮      💮

Έτσι Σ αγαπώ
Όπως αγαπά
η έρημος τη βροχή,
τα μάτια την ομορφιά,
τα αυτιά τη μελωδία.
και τα λουλούδια
τον Ήλιο.
Έτσι σ΄Αγαπώ
Καλέ μου
γιατί
δεν μπορώ αλλιώς.

💮      💮

Όπως μούπες Μάνα
Να γκρεμίζω τείχη και τοίχους
και να χτίζω γεφύρια.
Ζωοδότρα αύρα θα φυσήξει.
Κάθε κακό θα φύγει

💮      💮

Η τέχνη σου πατέρα

Την τέχνη σου την ΄εμαθα
γεωργέ πατέρα.
Αλέτρι την πένα έκανα.
Γόνος καλός ο σπόρος.
Με του Ήλιου τα φιλιά,
Του Ουρανού δροσιά,
Εύχυμος.Αγλαός ο καρπός.
Μ΄απλοχεριά προσφέρω.

💮      💮

Φυλάξου

Μη θαμπώνεις το Ηλιοφώς.
Μήτε τη ζωή κρόσσια να κάνεις.
Την παράδοση,μην ξεθωριάζεις.
Μήτε τη γλώσσα σου τη μητρική.
Φυλάξου
Είναι η ίδια σου η ψυχή.

💮      💮

Με σένα...και τον στίχο

Μας πρόδωσαν οι φύλακες.
Πλήθυναν τα νέφη.
Μη.....
Μην κρύβεσαι ΄Ηλιε μου
Με σένα και τον στίχο
Παλεύω το σκοτάδι.
Με σένα και τον στίχο
Αντιστέκομαι στη στάχτη.

💮      💮

Χαϊ Κου.

Με φίλησες Φως
Το Θεόσδοτο δώρο
Σε καλό σκοπό.

 💮

Χιονιάς μου ήρθες
Άνοιξη σε ήθελα
Έκλεισα πόρτα.

💮 

Μου το έκλεψες
το νεραϊδομάντηλο
Γίναμε ένα.

💮 

Ένα ποίημα
Αχρηστεύει θάνατο.
Χαίρου ποιητή.

💮      💮

Στο όμορφο Σπάθαρι της ορεινής Γορτυνίας-Αρκαδίας γεννήθηκα 1949.

Υπέροχοι αγρότες οι γονείς μου και πολυμελής οικογένεια.

Εκεί έβγαλα το Δημοτικό.Στην Αθήνα Γυμνάσιο και Λύκειο(Ε΄Θηλέων).

Από μικρή ήμουν αλαφροίσκιωτη.έτσι με αποκαλούσε η μάννα μου.

Ευαίσθητη πολύ.Αγαπη στη Φύση,στον Θεό,στη φιλοσοφία,και στον άνθρωπο.Με θύμωνε πολύ το άδικο. Πέντε χρόνων με πήραν οι γονείς μου και πήγαμε για θέρος στο σιταροχώραφο. μια ώρα με τα πόδια από το χωριό.

Εκεί κοιμηθήκα με τη νύχτα.πάνω σ΄ένα κιλίμι. Σκοτάδι πυκνό.φοβόμουν.άκουγα κάτι θορύβους,θες καμιά χελώνα, κανα νυχτοπούλι.Όταν βγήκε όμως το φεγγάρι τότε έφτιαξα τους πρώτους στίχους. ,Φώτα φεγγαράκι μου της νύχτας λιχναράκι μου,το σκοτάδι που με φοβίζει,το Φως σου το αφανίζει.Αυτό το Φως ορκίστηκα να διακονώ,με σεβασμό.

Κατόπιν εξετάσεων διορίστηκα Διοικητικός υπάλληλος στο ΙΚΑ.και έφυγα μετά εικοσαετία με ανήλικο παιδί.

Έγραφα πάντα στίχους και στοίβαζα στο συρτάρι.

Το 1985 πρωτοδημοσίευσα ένα μικρό κείμενο< Σαν παραμύθι> στο περιοδικό <ΚΑΙ> των Κωνσταντινουπολιτών.Σιγά,σιγά,προσεχτικά το 1994 κυκλοφόρησα τα πρωτόλεια ποιήματα. αυτοέκδοση φυσκά, Δροσοσταλιές.Συνέχισα με τις ποιητικές συλλογές Ζωή σε τραγουδώ,Στον κήπο της Ψυχής μου, Στοχασμών ευωδίες,Πορεία προς το Φως,το Λαογραφικό Ταξίδι στο Σπάθαρι,και το λαογραφικό Ο οικισμός μας Αγ.Κυριακή όπου διαμένουμε εδώ και 20 χρόνια.

Πρόσφατα από εκδόσεις Κατσιμίγα κυκλοφόρησα το νέο πνευματικό παιδί μου <ΙΣΤΙΟΔΡΟΜΩΝΤΑΣ>,Ποίηση-Αφήγηση.

Καλές οι γνώμες κριτικές για το έργο μου και ευχαριστώ όλα τα πνευματικά

πρόσωπα που έκαναν τον κόπο ,έσκυψαν στο έργο μου και μου έδωσαν χαρά .

Ποιήματά μου και χρονογραφήματα έχουν βραβευτεί.Τα βραβεία δίνουν ικανοποίηση και συγκίνηση για την προσπάθεια.Αυτό είναι.όχι ότι αν δεν βραβευθούν δεν αξίζουν.πρόσφατα διακρίθηκε το διήγημά μου το Τάμα της μάνας μου από το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού Μόσχας σε συνεργασία με την Δ.Ε.Ε.Λ.επίσης Γ΄βραβείο για το ποίημά μου Γυναίκες του Ζαλόγγου από τους φορείς ΕΠΟΚ και ΞΑΣΤΕΡΟΝ,στα πλαίσια αφιερώματος για το 1821.

Έχω συμμετάσχει σε ποιητικές βραδιές,συμπόσια,έχω παρουσιάσει πνευματικές προσωπικότητες και βιβλία ομοτέχνων μου. 

Υπήρξα μέλος κριτικής επιτροπής διαγωνισμών ποίησης διηγήματος στην ΠΕΕΛ και στα <Βραυρώνια> της Ομοσπονδία Συλλόγων Αρτέμιδας Σπάτων με τον Σπύρο Αυλωνίτη.

Είμαι μέλος στην Δ.Ε.Ε.Λ,και παλιότερα ήμουν στην Ε.Ε.Λ 

Θεοδώρα Κουφοπούλου Ηλιοπούλου