Albert György - Mélancolie, 2012
για να χαθείς
το αύριο ποιο πολλούς εισόδους.
Εγώ ταξίδεψα με τους ανέμους
σαν ακροβάτης υπέρβαρος
περιστρεφόμουν σε οράματα
στων ματιών το περίγραμμα
μέσα σε μια νύχτα από ένα κερί
τις σπίθες μετρούσα αν μπορεί
τους νυχτωμένους δρόμους μας
να φωτίσει
.
Άραγε είναι αυτό που χρειαζόμαστε
προκαλώντας τη μοίρα μας
να βάλουμε φωτιά στης ερήμωσης
τα ποδοβολητά,
δυστυχώς όμως ο φόβος της τιμωρίας
για να διαπεράσουμε τις νύχτες μας
μας αποτρέπει να παραβιάσουμε
τις εξόδους μας.
Άραγε είναι αυτό που χρειαζόμαστε
προκαλώντας τη μοίρα μας
να βάλουμε φωτιά στης ερήμωσης
τα ποδοβολητά,
δυστυχώς όμως ο φόβος της τιμωρίας
για να διαπεράσουμε τις νύχτες μας
μας αποτρέπει να παραβιάσουμε
τις εξόδους μας.
Γι΄αυτό μας επέβαλαν ποινή ισόβια
να μην μπορούμε να ιππεύομε
τους ανέμους στην τροχιά της επιθυμίας
οι εποχές των θριάμβων είναι ο ήχος της φωνής
που ανεβαίνει κατεβαίνει
κάθε φορά που ανταμώνουμε
και λησμονημένοι επιστρέφουμε
στα αδιέξοδα όνειρα μας.
Γρηγορία Πελεκούδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου