Τρέχουν οι αλαφιασμένοι.
Τρέχουνε μανάδες με παιδιά.
Πεθαίνουν στον αέρα τα πουλιά.
Στέκουν βουβά τα πρόσωπα των δέντρων.
Λάβα καταπίνει τη ζωή.
Τις μνήμες καταπίνει.
Τρέχει η φωτιά.
Τα δέντρα δεν μπορούν να τρέξουν.
Α, και πώς τρέχει ο θάνατος.
Με τι μαρμαρυγή.
Με φως καυτό
πώς κατακαίει ξερά κι αθώα.
Τα θρύψαλα του είναι πώς σαρώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου