Τώρα ο υπάνθρωπος
Ο άνθρωπος τον άνθρωπο πια δεν υπολογίζει
τον εαυτό του χαίρεται
και όσο για την τύχη μας, εκείνος την ορίζει
Χαιρέκακος, μνησίκακος ,πυρομανής συνάμα
στο νου του όλο τριγυρνά ετούτο δω το «θάμα».
Κι αν η φωτιά που άναψε τη φύση κατακαίει
και για το βιος που χάνεται ο κάθε ένας κλαίει
κι αν τα ζωάκια τα μικρά κάρβουνο πια γενήκαν
και όσα ζώα σε αυτήν μέσα παγιδευτήκαν
σπίτια και αυτοκίνητα
«άνθρωποι και ποντίκια»
χαίρεται για την πράξη του τη θεωρεί αντρίκια
αυτός ένας υπάνθρωπος ,τίποτα δε λυπάται
μόνο τον εαυτούλη του προσέχει και θυμάται
πως όταν ο υδράργυρος αρχίζει κι ανεβαίνει
κάτι να βρει να σοφιστεί
ώστε η γη που μάτιασε να είναι όλη καμένη.
Οι νόμοι να αλλάξουνε για κάθε εμπρηστή
έτσι ο κάθε επίδοξος να σκέφτεται πολύ
όταν τη φύση γύρω του επιθυμεί να κάψει
χρόνια πολλά τα βίτσια του στη φυλακή
να θάψει.
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Βαρυμπόμπη 4-8-2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου