ΧΡΙΣΤΟΣ ΛΑΣΚΑΡΗΣ (1931- 11 Ιουνίου 2008)

 

Επιμένω σ’ έναν άλλο κόσμο.

Τον έχω τόσο ονειρευτεί, 

τόσο πολύ έχω σεργιανήσει μέσα του 

που πια 

είναι αδύνατο να μην υπάρχει..

Ο ποιητής Χρίστος Λάσκαρης (1931- 11 Ιουνίου 2008) γεννήθηκε στο Χάβαρι της Ηλείας και μεγάλωσε στην Πάτρα. Αποφοίτησε από την Παιδαγωγική Ακαδημία της Τρίπολης αλλά δεν άσκησε ποτέ το επάγγελμα του δασκάλου. Εργάστηκε ως τη συνταξιοδότησή του στον Ασφαλιστικό Οργανισμό Αστικών Λεωφορείων του Δήμου Πατρών. Η συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του, που εκδόθηκαν από διάφορους εκδ. οίκους της Πάτρας, της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας, κυκλοφόρησε το 2004 από τις εκδόσεις "Γαβριηλίδη". Το 2007 τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο "Καβάφη" -με το όνομα του ποιητή ο οποίος δεν έπαψε ποτέ να τον επηρεάζει ("ανήκω στην καβαφική ποίηση και στην Παλατινή Ανθολογία", είχε πει). Ποιήματά του μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γερμανικά, πολωνικά, ισπανικά και πορτογαλικά. Πέθανε στις 11 Ιουνίου 2008, σε ηλικία 77 ετών

.

• Απόγευμα προς βράδυ, έκδοση Γαβριηλίδης,
• Δωμάτιο για έναν, έκδοση Γαβριηλίδης, 
• Ποιήματα (1978), έκδοση Γαβριηλίδης, 
• Να εμποδίσεις τις σκιές (1982), έκδοση Διαγώνιος
• Να τελειώνουμε (1986), έκδοση Διαγώνιος, 
• Σύντομο βιογραφικό (1991), έκδοση Διαγώνιος, 
• Ποιήματα (1995), έκδοση Μπιλιέτο, 
• Τέλος προγράμματος (1997), έκδοση Μπιλιέτο.

http://www.biblionet.gr/

ΠΟΙΗΜΑΤΑ 

Εγκατάλειψη

Έβρεχε,
έβρεχε πολύ
κι είχε βουλιάξει η ψυχή
στην υγρασία.
ακόμη μια χαμένη Κυριακή,
εδώ, στην επαρχία.

❀    ❀

Παιδιά των ασανσέρ

Τραυματισμένα μου πουλιά παιδιά των ασανσέρ
μ' ακίνητα τα μάτια σας μπρος στις τηλεοράσεις
με κοιμισμένο το μυαλό και τις ψυχές νωθρές
καθώς γλυκά βουλιάζετε στις κεντρικές θερμάνσεις.
Κι όταν ξάφνου την άνοιξη βρεθείτε σε πλαγιές
μένετε να κοιτάζετε στις ίδιες νεκρές στάσεις
καθώς στα διαμερίσματα μπροστά στις τηλεοράσεις
και δε μεταλαβαίνετε τις θείες ομορφιές.

❀    ❀

Η αγαπημένη του εποχή

Το καλοκαίρι είναι η αγαπημένη του εποχή -
όχι τόσο για τα φρούτα του,
όσο γι' αυτούς
τους μακρινούς περίπατους μέσα στο βράδυ,
εκεί στις φτωχογειτονιές.
με τις καταβρεγμένες τους αυλές,
τα τηγανίσματα.

❀    ❀

Καταστολή εξέγερσης

Μας φέρνανε κεφάλια σε ντουρβάδες,
και τα καταγράφαμε:
τα πιο πολλά
στάζαν ακόμα αίμα
με τα όνειρα
μες στα θολά μάτια τους
νωπά
τα χείλη μισάνοιχτα
σα διψασμένα.

❀    ❀

Το σύνθημα

Στη μάντρα του νεκροταφείου,
με μαύρα, κεφαλαία γράμματα,
το σύνθημα:

ΨΩΜΙ
ΠΑΙΔΕΙΑ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Σα να βλέπω τους νεκρούς
να διαβάζουν
και να χαμογελούν.

❀    ❀

Διαβάστε περισσότερα https://homouniversalisgr.blogspot.com/