Η βροχή μαστίγωνε τα παράθυρα,
αποτραβήχτηκε βαθιά στον εαυτό της
η περίοδος της σκοτεινιάς μάκρυνε.
Στα χέρια της έκρυψε
ένα τριαντάφυλλο χλωμό,
ένα μπουμπούκι μισάνοιχτο
όπως η γυναικεία της φύση.
Το κορμί τρεμούλιασε,
ίσως είχε φτάσει η ώρα
για το επόμενο βήμα.
Τα μάτια άνοιξαν διάπλατα
δεν μπορούσα να κρυφτώ,
να αποσιωπήσω
τα πραγματικά μου συναισθήματα.
Η βροχή γέμισε το απόθεμα ζωής
που είχε ξοδευτεί
άσκοπα στα τόσα χρόνια.
Ο σφυγμός επιταχύνθηκε
ακουμπώντας το μάγουλο στα μαλλιά της...
είχα πέσει στην παγίδα
των γκρίζων ματιών και των χρυσαφένιων μαλλιών !
Carpe
Η φωτογραφία είναι από https://unsplash.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου