Εν εφτομάδα των Παθών
Αγία τζιαι μεγάλη
που 'βάλαν στο Σωτήρα μας
αγκάθθινο στεφάνι.
Αρχιερείς τζιαι γραμματείς
εμπαίχτες, Φαρισσαίοι
ούλλοι τους εφωνάζασιν
πως τούτος εν που φταίει.
Θωρείς έκαμνεν θαύματα
ο κόσμος εβουρούσεν
επίστευκεν εις το Θεόν
τα είδωλα πατούσε.
Μ' έναν φιλί προδοτικό
αργύρια τριάντα
κατάδωσεν τον δάσκαλο
Ιούδας ήταν πάντα.
Μετά που Δείπνον μυστικό
έφυεν σαν τον κλέφτη
να πάει να βρει τους οχτρούς
τζιαι να τους πει που ππέφτει.
Εφτύς τον εσυλλάβασιν
σαν τον εγκληματία
ο Πέτρος πριν τον πετεινόν
έκαμεν αμαρτία.
Μακρά που την Γεσθημανή
μιτά τους τον επήραν
θέλαν πολλά να δικαστεί
σγοιαν μια του κλέφτη σπείραν.
Εδώκαν του έναν βερκίν
τζιαι κότσινον μανδύαν
γελούσαν πως εν βασιλιάς
τζιαι κάμναν φασαρίαν.
Ένιψεν τζιαι τας χείρας του
ο Πόντιος Πιλάτος
αμμά δεν ήτουν αρκετόν
νομίζασιν εν σκάρτος.
Έπρεπε να δκιαλέξουσιν
ποιον ήταν να σταυρώσουν
για Ιησούν για Βαρραβάν
ποιον ήταν να καρφώσουν.
Έναν σταυρόν πολλά βαρύν
στο μπόι του παρκάτου
εδώκαν τζιαι διέταξαν
το Γολγοθά θανάτου.
Έδρωσεν τζιαι ποστάθηκεν
πάνω στην ανηφόρα
μαντήλι για να σφοτζιστεί
εγύρευκεν για ώρα.
Όπως του το προσφέρασιν
τζιαι πάνω εσκουπίστην
έφκην άγιον πρόσωπο
πάνω τζιαι εφωτίστην.
Ανάμεσα σε δκυο ληστές
ήτουν το πεπρωμένο
Τετέλεσται σγοιαν ξεψυχά
Θεού προγεγραμμένο.
Τότες σεισμός εγίνηκεν
τζιαι μαύρισεν ο τόπος
πολλοί πιον πιστέψασιν
πως εν Θεός αλώπος.
Στο σώμα του αρώματα
ραίναν οι Μυροφόρες
λευκά τον ετυλίξασι
με σεβασμόν οι κόρες.
Εγλέπασιν τον τάφον του
στρατός να μεν τον κλέψουν
φοούνταν πως Ανάστασην
εν να τους μαντατέψουν.
Την τρίτην μέραν ακριβώς
ως οι γραφές λαλούσαν
τον Κύριο δεν ήβρασιν
στο μνήμα τζιαι βουρούσαν.
Άγγελος ήταν τζιαχαμέ
με τζυλισμένη πέτρα
Χριστός Ανέστη είπεν τους
τες τρεις ημέρες μέτρα.
Να τον θρηνήσουν ήρτασιν
τζιαι μύρα να του βάλουν
οι κόρες μα επρόκειτο
το νέο να το ψάλλουν.
Χριστός Ανέστη εκ νεκρών
αλήθκεια σας το λέμε
τον Άδη τον ενίκησεν
δεν πρέπει πιον να κλαίμε.
Εν εφτομάδα των Παθών
Αγία τζιαι μεγάλη
μα φτάνει στην Ανάσταση
με βάσανα καπάλι.
Έτσι τζιαι μείς τα Πάθη μας
θέλουμεν κάθε γρόνο
με κόπο να πετάξουμε
ψυσιή Ανάστα μόνο.
© Εβίτα Κωνσταντίνου
"ΚΑΛΟΝ ΠΑΣΚΑ ΝΑ ΦΤΑΣΟΜΕΝ"
Για τις ανάγκες της Λαμπρής
Ούλλοι τους ιψουμνίζουν,
Αυκά, λαμπάδες τζαι αρνί
Παντού διαφημίζουν.
Το ράδιον τζαι η τιβί
Πλύσην του εγκεφάλου,
Κάμνουν τζαι χαντακώνουν σε
Τζαι αζουλεύκεις άλλου.
Κοντράρουνται νοικοτζυρές
ποια θα πρωτοζυμώσει
φωτογραφίζουν, αναρτούν
κάθε φλαούνας δόση.
Ψωμιά, φλαούνες,αυκωτές
τσουρέκια, ποξαμάθκια
εγέμωσεν το φέισμπουκ
εφκάλαν μας τα μάθκια.
Όσον για τες λαμπάδες μας
πάσιν για πασαρέλα
πάνω τους βρίσκεις πρίγκιπες,
άππαρον με τη σέλα.
Κατάντησεν το Πάσκα μας
αγωνισμός μεγάλος,
αντί να προσευχούμαστε
γίνεται τόσος σάλος.
Ούλλα μετριούνται με λεφτά ,
φουμίσιν,πόντους λάικ,
εχάθηκεν το νόημα
νούνα μου θέλω μπάικ.
Καλό Πάσκα να φτάσομεν,
γνωστοί μου τζαι αγνώστοι,
προγειωθείτε νακκουρίν
πέρκει Θεέ τζαι Σώστη.
Νηστεία τζαι κατάνυξη,
κόμπον τζαι καλοσύνη,
έτσι θα νώσεις τες γιορτές
έβρε ταπεινωσύνη.
© Εβίτα Κωνσταντίνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου