Carpe "Ανάσταση..."

Marc Chagall painting

Ξάγρυπνος νύχτες αναπολώ
την ανάμνηση του φιλιού,
την έκφραση του προσώπου της
καταπιάνομαι με την καρδιά μου.
Το χαμόγελο απογύμνωσε τα λόγια.
Τη φίλησα δίχως να το σκεφτώ
μια παρόρμηση μπερδεμένη
που έκανε το κορμί
να χάσει την ακαμψία του.
Βρήκα το στόμα της
άρχισα να το ρουφάω αχόρταγα
θέλησα να γευτώ όλο και πιο πολλά.
Μου πρόσφερε το λαιμό της,
το σώμα γυμνώθηκε,
βουλιάζω μέσα της.
Η ανθρώπινη υπόσταση απέρχεται,
λιώνει και χάνεται.
Η Ανάσταση προ των πυλών.
Ο μεταμεσονύκτιος καλπασμός της ψυχής
καταβροχθίζει τη μίζερη πραγματικότητα.
Η ομορφιά ανασταίνει έναν κόσμο ασθμαίνοντα.

Carpe.