Μια Άνοιξη ακούω να θρηνολογεί ένα Σταυρωμένο Βασιλιά
Αγκαλιά κρατούσαν σα φυλακτό οι άνθρωποι τα αγκάθινο Στεφάνι
"Σταύρωσον, Σταύρωσον, Σταύρωσον αυτόν"
Πώς αλήθεια να συγκρατήσεις το οργισμένο πλήθος;
Πες μου πώς;
Και ποια είναι η πίκρα του; Από που απορρέει;
Πόσο μεγάλη;
Πώς την κουβαλάει;
Ποιός ο λόγος;
Δεν είδε;
Δεν άκουσε;
Δεν πείστηκε;
Θεός πάνω στο Σταυρό!
Τρέχουν τα μάτια αίμα και ιδρώτα!
Τι μαρτύριο!
Πόσος Πόνος!
Όλη η Οικουμένη Μαρτυρά!
Η Άνοιξη ξέρει και προσκυνά το Μεγαλείο Σου Θεέ μου! Πάντα τα άψυχα γνωρίζουν την Απάντηση.
Γιατί τόση τιμωρία;
Γιατί τόσο μίσος;
Τόσες χιλιάδες χρόνια ξανά και ξανά και ξανά!
Η Σταύρωση Σου Χριστέ για να μας απαλλάξεις από την αμαρτία και εμείς πάντα εκεί χειρότεροι να μη μπορούμε να δούμε, να κατανοήσουμε. Τα θέλουμε χειροπιαστά όλα.
Αυτόπτες μάρτυρες του επαναλαμβανόμενου κακού.
Μας έλκει θαρρείς η καταστροφή..
Δεν αντέχεται βλέπεις η τόση αγάπη!
Δε μπορείς να πιστέψεις στην τόση αγάπη!
Βλέπω τα Μάτια της Μάνας Μαρίας
Της Μάνας σου Χριστέ Μου!
Πόσο Κακό της κάναμε! Της Μάνας σου Χριστέ μου. Τι να πεις σε μια Μάνα! Τι λόγια παραμυθίας στη Μάνα Σου Χριστέ Μου.
Τα καρφιά και τα αγκάθια στο Ματωμένο Βασιλιά.
Οι Ουρανοί!
Ανοίγουν οι Ουρανοί
Μαυρίζει η Πλάση όλη!
Μαυρίζει η Ψυχή.
Θέλαμε ένα Αμνό, αθώο για να μπήξουμε τα αγκάθια μας
Κι ένα Σταυρό
Και το Μεσσία εκεί Σταυρωμένο για να βγάλουμε όλη μας την κακία για να ικανοποιηθούμε..
Δεν ξέρουμε όμως ότι ο Αμνός είναι ο Θεός και η μόνη Ελπίδα.
Πρέπει να τον Σταυρώσουμε για να πιστέψουμε στη δύναμη της Αγάπης.
Υπάρχει όμως κάτι που φωνάζει
Λέγεται Ανάσταση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου