Art: Vladimir Kush "Diary of Discovery"
Τα χνάρια στην παραλία
δεν τα έσβησε η άμμος
Έμειναν βαθιά χαραγμένα
να θυμίζουν την άνοιξη
πούχες φέρει στη καρδιά μου,
τον ήλιο που μου δώρισες
να λιάζω τα όνειρά μου.
Πέρασαν τόσα κύματα
κι΄ όμως μείνανε να παλεύουν
με την απεραντοσύνη της θάλασσας
με τη δύναμη της αλμύρας
με την εγκατάλειψη που άνθισε
κάποιο λιόγερμα στη καρδιά μου,
την ώρα που τα δυο
μαργαριταρένια κοχύλια
πούχες στη θέση των χειλιών σου
μούπαν αντίο!
Κι΄ έμεινα μόνος να μετρώ,
καθισμένος στη μικρή γεφυρούλα
της έρημης ακτής,
το πηγαινέλα των κυμάτων
αγκαλιά με το φεγγάρι.
Το φεγγάρι που τόσο είχες λατρέψει,
καθώς ζωγραφίζονταν
-μια τόσο δα στάλα-
στην αγκαλιά της ήρεμης θάλασσας.
Ο χρόνος έγινε χειμώνας,
οι μέρες νύχτες
και οι νύχτες θλιβερές, αξημέρωτες
Αντίο. . . .
**********
ii.
Τούτο το βράδυ το φεγγάρι
είχε στα μάτια του
ένα πελώριο χαμόγελο
ΙΙ
Εικόνες έρχονται, φεύγουν
παρελάσεις, πόλεμοι,
μάνες πάνω σε νεκρά παιδιά.
Κοιτάξτε, φώναξε κάποιος,
το φεγγάρι χαμογελά
ΙΙΙ
Αυτό που όλοι νομίσανε για χαμόγελο
ήτανε ο θάνατός μου
ΙV
Την ψυχή μου την έστησα
ακόμα μια φορά
-αλήθεια πόσες;-
στον τοίχο της εκτέλεσης
V
Κανείς δεν πρόσεξε το αίμα
που έσταζε η καρδιά μου,
σαν το μαχαίρι βολεύτηκε
ανάμεσα στα φύλλα της.
΄Ολοι πρόσεξαν τα δάκρυά μου!
VI
Βιολιά, φυσαρμόνικες, νταούλια.
Παίζουνε!
**********
iii.Ο γυρισμός!
Νεκροί στρατιώτες τραγούδαγαν
στο σταυροδρόμι της ζωής
και του θανάτου.
Τα πουλιά δεν αγνάντευαν τον ουρανό
Aφουγκράζονταν την ανάσα του θανάτου.
Τα βήματά μας δεν ακούγονταν!
Τον θόρυβο τον έκρυβαν
στις τσέπες των σακακιών τους οι νεκροί.
Οι σημαίες, μπαλώματα στα ρούχα μας.
Τα κοντάρια τους καρφωμένα στις καρδιές μας.
Οι συζητήσεις σταμάτησαν.
Ο θάνατος μας νίκησε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου