Την περπάτησε στους γνώριμους δρόμους .
Στην πρώτη στροφή στο ανθοπωλείο του Μιχάλη .
Εκεί την πήγε νύφη με μπουκέτο κρίνα ολόλευκα
Τη γύρισε στη γειτονιά το« καλημέρα»να ακούσει απ ‘ τον μανάβη και την Ειρήνη τη φουρνάρισσα και -δυο λουκουμάδες ,Ειρήνη μου, για τα παιδιά μετά το σχολείο .
Εκεί κατέληξε στα κάγκελα να ψάχνει η μνήμη ένα ένα τα χαμόγελα των παιδιών
-Χρήστο μου , Μαρία μου πού κρύβεστε και σήμερα ; Σας έχω λουκουμάδες φρέσκους .
Και σήμερα
Περιπέτεια να πηγαινοέρχεται στους δρόμους του μυαλού, μνήμες να ξεχωρίζει , κομποσκοίνι να μετρά τους κόμπους με μάτια κλειστά … μέχρι την έξοδο .
Γέρασε κι αυτό είναι αμετάκλητο .Γεράσμιο το γήρας της .
Τόσοι κόμποι , έπαινοι τιμής για ανδραγαθία .
Τέχνης έργο , κατάθεση ζωής .
Και σήμερα.
Βιάζεται να πάρει το κομποσκοίνι , με ούριο άνεμο να ξεκινήσει το ταξίδι .
Χρήστο μου , Μαρία μου .Ολόκληρη ζωή σ’ ένα δωμάτιο .
Πίνακας : Rene Magritte, Memory
Από https://www.deviantart.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου