Αν ήταν να μείνει ένα χρώμα, ας ήταν το κόκκινο με πάθος να
οργιάζει στα χέρια ζωγράφων του έρωτα .
Αν ήταν να μείνει ένας ήχος, ας είναι όταν σπάει το σκοτάδι στις
πρώτες ανάσες ριζίτικου τραγουδιού που ημερεύει αγρίμια σα δάκρυ
μάνας που βλέπει για πρώτη φορά το παιδί της .
Αν ήταν να μείνει μια λέξη, ας είναι το «μπορώ» · πατώντας σταθερά
στα πόδια του -δυο συλλαβές μονάχα – πεισμώνει στον κακό καιρό,
δρασκελίζει γκρεμούς , στην τσέπη μπαίνει των καμνόντων εικόνισμα
Αγίου .
Αν ήταν να μείνει ένας άνθρωπος, ας είναι αυτός που φτιάχνει
σπίτια να χαρίσει στις ανέστιες προσευχές βασανισμένων· να μη
σκορπίζονται άλλο στα πέρατα της γης αντίλαλοι μόνο δέησης
παρακλητικής , βορά θηρίων .
Αν ήταν να μείνει ένα μυστικό κρυμμένο σε ερμάρια για χέρια
μελλοντικά που ψάχνουν κληρονομιές ,ας είναι τρεις λέξεις : σειρά
σου τώρα …
Η συνάθροιση
Κανέναν δε βρήκαμε .
Ήταν , λένε , συνάθροιση πνευματική.
Του Πιττακού αφού μελέτησαν το «´Αρχων κόσμει σεαυτόν»
Ώρες πολλές ανάλωσαν σ’ αυτό το «κόσμει».
Εκείνοι κατείχαν σίγουρα την τέχνη της κοσμήσεως με αχάτες και οπάλιους, βήρυλλους κι
αμέθυστους .
Και κοσμούμενα να δίνουν και διαταγές σε δουλευτές και δούλους .
Και σε ίππους κεκοσμημένους εποχούμενοι να μη χαρίζουν ούτε νεύμα σε πεζούς
πληβείους .
Κοσμοκράτορες γαρ.
Μα αυτό το «κόσμει» αναζητούσε κι άλλα της ισχύος ονόματα.
Οφικιάλιος, Πριμικήριος,Πανκέρνης,Κανδιδάτος.
Και χρόνο πολύ ξοδεύοντας σ’ αυτά τα τρομερά, απόκαμαν σκεπτόμενοι το σοβαρό τους
έργο.
Γι’ αυτό κανέναν δε βρήκαμε .
Ήταν συνάθροιση πνευματική.
Εικόνες : Photographer: Hugo Romano
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου