λευκές ποδιές
σου μπήγουν τα καρφιά
σκέφτεσαι την πρώτη σου αγάπη
πού να ΄ναι τώρα άραγε,
νύχτες και μέρες
εναλλάσσονται
φρικτός εναγκαλισμός
με την εξουσία
της αστυνομίας σκέψης
ώσπου στο τέλος
αποφυλακίζεσαι
μα είσαι λιώμα
σμπαράλια ο εαυτός σου
ξεκινάς απ΄το μηδέν
κι ακόμα παρακάτω
και το να σηκωθείς
μοιάζει σχεδόν αδύνατο.
H φωτογραφία είναι από http://oachile.cl/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου