Ζούμε σε μια εποχή φρικιαστική κι όμως προχωρούμε, καθώς ο ατομικισμός κυριάρχησε μέσα μας και μεγάλωσε η αδιαφορία για ό,τι δεν μας αγγίζει κυριολεκτικά και μεταφορικά. Έτσι βλέποντας την κυριαρχία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, σαν να τα αναθέτουμε ρόλους μαχητικότητας για την πληροφορία και ευθύνης απέναντί της, ανέλεγκτα σχεδόν, εφησυχάζουμε.
Και ενώ ο άνθρωπος ,στην επιθυμία του να κυριαρχήσει καταστρέφει τον συνάνθρωπο, και η εχθρότητα τον έχει καταλάβει, εμείς οδεύουμε προς τα εμπρός, αφήνοντας πίσω φρικαλέα εγκλήματα και συνοδοιπορώντας με τη βία και την όποια ενοχή ,μας έχει απομείνει.
Αρκεί να κοιτάξουμε γύρω μας κοντά και όσο πιο μακριά γίνεται, για να κατανοήσουμε την αποστροφή του βλέμματος στη διαφθορά, τη βία ,την καταπίεση και συνάμα την καταδίωξη ανθρώπων από τις εστίες τους. Κι αν ο εικοστός αιώνας στο σύνολό του υπήρξε τραγικός, ο εικοστός πρώτος δείχνει ότι θα ζήσουμε τα χειρότερα, αν δεν προνοήσουμε.
Ο έντονος ολοκληρωτισμός του εικοστού αιώνα, εκεί που φάνηκε να απομακρύνεται, επανέρχεται και καθίσταται πιο άγριος στην επιβολή του, λόγω της επιστημονικής κατάρτισης και της αντίστοιχης τεχνολογικής ανάπτυξης. Ο πλούτος και επακόλουθα η δύναμη, έφεραν στο προσκήνιο το διαχωρισμό πλούσιων και φτωχών, δυνατών και αδυνάτων και έναν άνευ προηγουμένου ανταγωνισμό, που στην προσπάθεια επίδειξης ισχύος,κυριαρχεί ο ωφελιμισμός και απορρίπτεται σταδιακά η ιδέα της ελευθερίας και της δημοκρατίας, που αυτή συνεπάγεται.
Η αποστροφή του βλέμματος από συνταρακτικά γεγονότα ,από τους πολέμους ,από τον πόλεμο που μαίνεται ακόμα στην Ουκρανία, εξυπηρετεί όλους εκείνους, που ορέγονται ένα νέο γύρο επιθέσεων με επεκτατικές διαθέσεις, ενάντια σε όλες τις πολυποίκιλες ανθρωπιστικές προσπάθειες για ειρήνη και αλληλεγγύη.
Για να μην ξεχαστεί ο μύθος της παντοδυναμίας -αν οι κοινωνίες συνεχίσουν να αδιαφορούν και σε ένα μεγάλο βαθμό να παραμένουν προσηλωμένες στις οθόνες με την παραπληροφόρηση και γενικότερα τις εμπλουτισμένες με εικόνα ειδήσεις-οι δυνατοί της γης θα αποτολμήσουν να αιματοκυλήσουν ακόμα και τον πλανήτη με τις αναμενόμενες συνέπειες.
Είναι αλήθεια πως δεν θέλουμε να κατανοήσουμε την κατάσταση, ότι ο ανταγωνισμός κυριαρχεί και ένας εκκολαπτόμενος ατομικισμός είναι παρών ο οποίος δίνει προτεραιότητα στο άτομο και όχι στο σύνολο, με μελλοντικές οδυνηρές συνέπειες.
Η αποστροφή του βλέμματος από γεγονότα που καθορίζουν την τύχη των κοινωνιών και του πλανήτη επιβάλλεται να σταματήσει και σαν το Σίσυφο να προσπαθούμε, προτού εξανεμιστεί και η τελευταία ελπίδα σωτηρίας..
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Φιλόλογος, συγγραφέας, ποιήτρια ,κριτικός λογ.
Η φωτογραφία είναι από https://www.skepseis.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου